Psaltaren 120

1 En visa i högre choren. Jag ropar till Herran i mine nöd, och han bönhörer mig.

Se yon chante pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Lè m' te nan tray, mwen te rele Seyè a, li te reponn mwen.

2 Herre, fräls mina själ ifrå lögnaktiga munnar, och ifrå falska tungo.

Delivre m' non, Seyè, anba moun k'ap bay manti, anba moun k'ap twonpe moun.

3 Hvad kan den falska tungan göra dig? Och hvad kan hon uträtta?

Ipokrit, kisa ou merite Bondye fè ou? Kisa pou l' fè ou an plis?

4 Hon är såsom ens väldigs skarpe pilar, såsom eld i enebärsträ.

Eske se avèk flèch pwenti sòlda yo? Eske se avèk chabon gayak tou limen?

5 Ve mig, att jag en främling är ibland Mesech; jag måste bo ibland Kedars hyddor.

Malè pou mwen, paske se tankou si m' te rete nan mitan moun peyi Mechèk, osinon nan mitan moun peyi Keda.

6 Det varder mine själ långt att bo när dem, som friden hata.

Mwen rete twò lontan ak yon bann moun ki pa renmen viv ak kè poze!

7 Jag håller frid; men när jag talar, så taga de till att örliga.

Lè mwen menm m'ap pale yo jan pou yo viv byen yonn ak lòt, yo menm se yon sèl bagay ki nan tèt yo, se fè lagè.