Psaltaren 120

1 En visa i högre choren. Jag ropar till Herran i mine nöd, och han bönhörer mig.

Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.

2 Herre, fräls mina själ ifrå lögnaktiga munnar, och ifrå falska tungo.

O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke tong.

3 Hvad kan den falska tungan göra dig? Och hvad kan hon uträtta?

Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?

4 Hon är såsom ens väldigs skarpe pilar, såsom eld i enebärsträ.

Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.

5 Ve mig, att jag en främling är ibland Mesech; jag måste bo ibland Kedars hyddor.

O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten Kedars wone.

6 Det varder mine själ långt att bo när dem, som friden hata.

Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.

7 Jag håller frid; men när jag talar, så taga de till att örliga.

Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.