Psaltaren 12

1 En Psalm Davids, till att föresjunga på åtta stränger. Hjelp, Herre; de helige äro förminskade; och de trogne äro få ibland menniskors barn.

Voor muziekbegeleiding; met bassen. Een psalm van David. Help toch Jahweh; want de trouw is verdwenen, De waarheid is zoek onder de kinderen der mensen.

2 Den ene talar med den andra onyttig ting; och skrymta, och lära utaf oens hjerta.

Men liegt elkander maar voor, Met valse harten, maar vleiende lippen.

3 Herren utrote allt skrymteri och de tungo, som stor ord talar;

Jahweh snijde al die vleiende lippen af, De verwaande tongen van allen die zeggen:

4 De der säga: Vår tunga skall hafva öfverhandena; oss bör tala; ho är vår herre?

“Met onze tong zijn we sterk! We hebben onze lippen; wie kan ons aan!”

5 Efter nu de elände förtryckte varda, och de fattige sucka, vill jag upp, säger Herren; jag vill skaffa en hjelp, att man frimodeliga lära skall.

Om de nood der verdrukten En het kermen der armen Ga Ik opstaan, zegt Jahweh, Om redding te brengen aan wie er naar smacht!

6 Herrans tal är klart, såsom genomluttradt silfver i enom lerdegel, bepröfvadt sju resor.

Het woord van Jahweh Is zuiver als zilver, In een aarden smeltkroes gelouterd, Gereinigd tot zevenmaal toe.

7 Du Herre, bevara dem, och förvara oss för detta slägtet, till evig tid.

Gij zult het gestand doen, o Jahweh, En ons altijd beschermen tegen dit ras:

8 Ty det varder allestäds fullt med ogudaktiga, der sådana löst folk ibland menniskorna rådande är.

Al zijn de bozen nog zo verwaand, En de mensen nog zo gemeen!