Psaltaren 119
1 Salige äro de som utan vank lefva, de som i Herrans lag vandra.
(Аләф) Йолда мукәммәл болғанлар, Пәрвәрдигар Тәврат-қанунида маңидиғанлар бәхитликтур!
2 Salige äro de som hans vittnesbörd hålla; de som af allo hjerta söka honom.
Униң агаһ-гувалирини тутқанлар, Уни чин қәлби билән издигәнләр,
3 Ty de som på hans vägom vandra, de göra intet ondt.
Һеч бир һәқсизлиқни қилмиғанлар бәхитликтур! Улар униң йоллирида маңиду.
4 Du hafver budit, att hålla dina befallningar fliteliga.
Көрсәтмилириңгә әстайидил әмәл қилишимиз үчүн, Өзүң уларни бекиткәнсән.
5 O! att mitt lif hölle dina rätter med fullt allvar.
Аһ, йоллиримниң йөнилиши бәлгүлимилириңгә әмәл қилишқа бекитилгәй!
6 När jag skådar uppå all din bud, så kommer jag icke på skam.
Шуниң билән барлиқ әмир-пәрманлириңни әтиварлисам, Мән йәргә қарап қалмаймән.
7 Jag tackar dig af rätt hjerta, att du lärer mig dina rättfärdighets rätter.
Сениң һәққаний һөкүмлириңни үгинип, Дурус көңүлдин Саңа тәшәккүр ейтимән.
8 Dina rätter vill jag hålla; öfvergif mig dock aldrig.
Мән бәлгүлимилириңни чоқум тутимән; Мени пүтүнләй ташливәтмигәйсән!
9 Huru skall en yngling sin väg ostraffeliga gå? När han håller sig efter din ord.
(Бәт) Яш бир жигит қандақ қилип өз йолини пак туталайду? Сениң сөз-каламиңни аңлап әмәл қилиш биләнла.
10 Jag söker dig af allo hjerta; Låt mig icke fela om din bud.
Пүтүн қәлбим билән мән Сени издидим; Мени әмирлириңдин адаштурмиғайсән;
11 Jag behåller din ord i mitt hjerta, på det jag icke skall synda emot dig.
Гуна қилип Саңа қарши чиқмаслиғим үчүн, Сөзүңни көңлүмгә мәһкәм пүкүвалдим.
12 Lofvad vare du, Herre; lär mig dina rätter.
Мубарәкдурсән Пәрвәрдигар, Маңа Өз бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
13 Jag vill med mina läppar förtälja alla dins muns rätter.
Ләвлирим билән мән баян қилимән, Ағзиңдики барлиқ һөкүмлириңни.
14 Jag fröjdar mig af dins vittnesbörds väg, såsom af allahanda rikedomar.
Түрлүк байлиқлардин шатланғандәк, Агаһ-гувалиқлириңға әгәшкән йолда шатландим.
15 Jag talar det du befallt hafver, och ser på dina vägar.
Мән көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән; Излириңға қарап ойлинимән.
16 Jag hafver lust till dina rätter, och förgäter icke din ord.
Бәлгүлимилириңни хурсәнлик дәп билимән; Сөз-каламиңни унтумаймән.
17 Gör väl med din tjenare, att jag må lefva och hålla din ord.
(Гимәл) Қулуңға меһриванлиқни көрсәткәйсән, шуниң билән мән яшаймән, Каламиңға бойсунимән.
18 Öppna mig ögonen, att jag må se under i din lag.
Тәврат-қанунуңдин карамәт сирларни көрүшүм үчүн, Көзлиримни ачқайсән!
19 Jag är en gäst på jordene; fördölj icke din bud för mig.
Мән бу дунияда мусапирмән; Әмирлириңни мәндин йошурмиғайсән.
20 Min själ är all sönderkrossad för trängtans skull, efter dina rätter alltid.
Һөкүмлириңгә һәр қачан интизар болуп, Жүригим езилип кетәй дәп қалди.
21 Du näpser de stolta; förbannade äro de som vika ifrå din bud.
Сән ләнәткә буйрулған тәкәббурларға тәнбиһ берисән, Улар әмирлириңдин адишип кетиду.
22 Vänd ifrå mig försmädelse och föraktelse; ty jag håller din vittnesbörd.
Мәндин аһанәт һәм мәсқирини жираққа кәткүзгәйсән; Чүнки агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
23 Sitta ock Förstarna och tala emot mig; men din tjenare talar om dina rätter.
Әмирләр олтирип яман гепимни қилишмақта; Сениң қулуң болса бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлайду.
24 Jag hafver lust till din vittnesbörd; de äro mine rådgifvare.
Сениң агаһ-гувалиқлириң мениң хурсәнлигим, Мениң мәслиһәтчилиримдур.
25 Min själ ligger i stoft; vederqvick mig efter ditt ord.
(Даләт) Мениң җеним тупраққа йепишқан; Сөз-каламиң бойичә мени йеңиландурғайсән.
26 Jag förtäljer mina vägar, och du bönhörer mig; lär mig dina rätter.
Өз йоллиримни алдиңда очуқ баян қилдим, Сән маңа җавап бәрдиң; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
27 Undervisa mig dina befallningars väg, så vill jag tala om din under.
Мени көрсәтмилириңниң йолини чүшинидиған қилғайсән, Андин мән карамәтлириң үстидә сеғинип ойлинимән.
28 Jag grämer mig så att hjertat mig försmäktas; styrk mig efter ditt ord.
Җеним қайғу билән ерип кетиду; Сөз-каламиң бойичә мени күчләндүргәйсән.
29 Vänd ifrå mig den falska vägen, och unna mig din lag.
Мәндин алдамчи йолни нери қилғайсән; Шәпқәт қилип маңа Тәврат-қанунуңни беғишлиғайсән;
30 Jag hafver utvalt sanningenes väg; dina rätter hafver jag mig föresatt.
Мән һәқиқәт-садақәт йолини талливалдим; Һөкүмлириңни алдимда қойдум.
31 Jag håller mig intill din vittnesbörd; Herre, låt mig icke på skam komma.
Агаһ-гувалириңни чиң тутимән; Пәрвәрдигар, мени уятқа қалдурмиғайсән.
32 När du mitt hjerta tröstar, så löper jag dins buds väg.
Сән мениң қәлбимни кәң-азатә қилишиң билән, Әмирлириң йолиға әгишип жүгүримән.
33 Lär mig, Herre, dina rätters väg, att jag må bevara dem intill ändan.
(Хе) И Пәрвәрдигар, бәлгүлимилириңниң йолини маңа аян қилғайсән; Мән уни ахирғичә тутимән.
34 Undervisa mig, att jag må bevara din lag, och hålla dem af allo hjerta.
Мени йорутқайсән, мән Тәврат-қанунуңни тутимән, Шундақла пүтүн қәлбим билән униңға әмәл қилимән.
35 För mig in på din buds stig, ty jag hafver der lust till.
Мени әмирлириңниң йолида маңидиған қилғайсән; Чүнки уларни хурсәнлик дәп билимән.
36 Böj mitt hjerta till din vittnesbörd, och icke till girighet.
Мениң қәлбимни шәхсий мәнпәәткә әмәс, Бәлки агаһ-гувалиқлириңға майил қилғайсән.
37 Vänd bort min ögon, att de icke se efter onyttig läro; utan vederqvick mig på dinom väg.
Көзлиримни сахтини көрүштин яндурғайсән; Мени йолуңда җанландурғайсән;
38 Låt din tjenare hålla din bud stadeliga för din ord, att jag må frukta dig.
Сән қулуңға болған вәдәңни әмәлгә ашурғайсән; Шуниң билән хәқләр Сәндин әйминиду.
39 Vänd ifrå mig den försmädelse, som jag fruktar; ty dine rätter äro lustige.
Мән қорққан шәрмәндиликни нери кәткүзгәйсән; Чүнки Сениң һөкүмлириң әладур.
40 Si, jag begärar dina befallningar; vederqvick mig med dine rättfärdighet.
Мана, мән көрсәтмилириңгә тәшна болуп кәлдим; Өз һәққанийитиңдә мени җанландурғайсән;
41 Herre, låt mig vederfaras dina nåd; dina hjelp efter ditt ord;
: (Вав) Вә меһир-муһәббәтлириң йенимға кәлсун, и Пәрвәрдигар; Вәдәң бойичә ниҗатлиғиң йенимға кәлсун;
42 Att jag mina lastare svara må; ty jag förlåter mig uppå ditt ord.
Шунда мәндә мени мәсқирә қилғучиға бәргидәк җавап болиду; Чүнки сөзүңгә тайинимән.
43 Och tag ju icke ifrå minom mun sanningenes ord; ty jag hoppas uppå dina rätter.
Вә ағзимдин һәқиқәтниң сөзини елип ташлимиғайсән; Чүнки һөкүмлириңгә үмүт бағлидим;
44 Jag vill hålla din lag allstädes, alltid och evinnerliga.
Шунда мән Сениң Тәврат-қанунуңни һәр қачан тутимән, Бәрһәқ, әбәдил-әбәткичә тутимән;
45 Och jag vandrar i glädje; ty jag söker dina befallningar.
Шунда мән азатиликтә маңимән; Чүнки көрсәтмилириңни издидим.
46 Jag talar om din vittnesbörd inför Konungar, och blyges intet;
Шунда мән падишалар алдида агаһ-гувалиқлириң тоғрилиқ сөзләймән, Бу ишларда мән йәргә қарап қалмаймән.
47 Och hafver lust till din bud, och de äro mig käre;
Вә әмирлириңни хурсәнлик дәп билимән, Чүнки уларни сөйүп кәлдим;
48 Och lyfter mina händer upp till din bud, de mig kär äro; och talar om dina rätter.
Мән сөйүп кәлгән әмирлириңгә қоллиримни созуп интилимән, Вә бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
49 Tänk dinom tjenare uppå ditt ord, på hvilket du låter mig hoppas.
(Заин) Сән қулуңға бәргән сөзүңни, Йәни маңа үмүт беғишлиған каламиңни әслигәйсән.
50 Det är min tröst i mitt elände; ty ditt ord vederqvicker mig.
У болса дәрдимгә болған тәсәллидур; Чүнки сөз-вәдәң мени җанландурди.
51 De stolte hafva deras gabberi af mig; likväl viker jag icke ifrå din lag.
Тәкәббурлар әшәддий һақарәтлигини билән, Лекин Тәврат-қанунуңдин һеч чәтнимидим.
52 Herre, när jag tänker, huru du af verldenes begynnelse dömt hafver, så varder jag tröstad.
Қедимдә бекитилгән һөкүмлириңни ядимға кәлтүрдүм, и Пәрвәрдигар, Шундақ қилип өзүмгә тәсәлли бәрдим.
53 Jag brinner innan, för de ogudaktiges skull, som din lag öfvergifva.
Тәврат-қанунуңни ташливәткән рәзилләр вәҗидин, Отлуқ ғәзәп мәндә қайнап ташти.
54 Dine rätter äro min visa i mino huse.
Мусапир болуп турған җайимда, Көрсәтмилириң мениң нахшилирим болди.
55 Herre, jag tänker om nattena på ditt Namn, och håller din lag.
Кечидә, и Пәрвәрдигар, намиңни әсләп жүрдум, Тәврат-қанунуңни тутуп кәлдим.
56 Det är min skatt, att jag dina befallningar håller.
Мән буниңға несип болдум, Чүнки мән көрсәтмилириңкә итаәт қилип кәлдим.
57 Jag hafver sagt, Herre: Det skall mitt arf vara, att jag dina vägar håller.
(Хәт) Өзүң мениң несивәмдурсән, и Пәрвәрдигар; «Сениң сөз-каламиңни тутай» — дедим.
58 Jag beder inför ditt ansigte af allo hjerta; var mig nådelig efter ditt ord.
Мән пүтүн қәлбим билән дидариңға интилип йелиндим; Вәдәң бойичә маңа шапаәт көрсәткәйсән.
59 Jag betraktar mina vägar, och vänder mina fötter till din vittnesbörd.
Мән йоллириң үстидә ойландим, Аяқлиримни агаһ-гувалиқлириңға қаритип буридим.
60 Jag skyndar mig, och dröjer intet, till att hålla din bud.
Мән алдиридим, һеч кечикмидим, Сениң әмирлириңгә әмәл қилишқа.
61 De ogudaktigas rote beröfvar mig; men jag förgäter intet din lag.
Рәзилләрниң асарәтлири мени чирмивалғини билән, Мән Тәврат-қанунуңни һеч унтумидим.
62 Om midnatt står jag upp, till att tacka dig för dina rättfärdighets rätter.
Һәққаний һөкүмлириң үчүн, Түн кечидә тәшәккүр ейтқили қопимән.
63 Jag håller mig till alla dem som frukta dig, och dina befallningar hålla.
Мән Сәндин қорқидиғанларниң, Көрсәтмилириңгә әгәшкәнләрниң һәммисиниң үлпитидурмән.
64 Herre, jorden är full af dine godhet; lär mig dina rätter.
Җаһан, и Пәрвәрдигар, Сениң өзгәрмәс муһәббитиң билән толди; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
65 Du gör dinom tjenare godt, Herre, efter ditt ord.
(Тәт) Сөз-каламиң бойичә, и Пәрвәрдигар, Өз қулуңға меһриванлиқни көрситип кәлгәнсән.
66 Lär mig goda seder och förståndighet; ty jag tror dinom budom.
Маңа убдан пәриқ етишни вә билимни үгәткәйсән; Чүнки мән әмирлириңгә ишәндим.
67 Förr än jag späkt vardt, for jag vill; men nu håller jag ditt ord.
Мән азапқа учраштин бурун йолдин азған, Бирақ һазир сөзүңни тутимән.
68 Du äst mild och god; lär mig dina rätter.
Сән меһривандурсән, меһриванлиқ қилисән, Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
69 De stolte dikta lögn öfver mig; men jag håller dina befallningar af allt hjerta.
Тәкәббурлар маңа қара чаплашти; Бирақ көрсәтмилириңгә пүтүн қәлбим билән итаәт қилимән.
70 Deras hjerta är fett vordet, såsom flott; men jag hafver lust till din lag.
Уларниң қәлби туймас болуп кәтти; Бирақ мән болсам Тәврат-қанунуңни хурсәнлик дәп билимән.
71 Det är mig ljuft att du hafver späkt mig, att jag må lära dina rätter.
Азапқа учриғиним яхши болди, Шуниң билән бәлгүлимилириңни үгәндим.
72 Dins muns lag är mig täckare, än mång tusend stycke guld och silfver.
Мән үчүн ағзиңдики қанун-тәлим, Миңлиған алтун-күмүч тәңгидин әвзәлдур.
73 Din hand hafver gjort och beredt mig; undervisa mig, att jag må lära din bud.
(Йод) Сениң қоллириң мени ясиған, мени мустәһкәмлиди; Мени йорутқайсән, әмирлириңни үгинимән.
74 De som dig frukta, de se mig, och glädja sig; ty jag hoppas uppå din ord.
Сәндин әйминидиғанлар мени көрүп шатлиниду; Чүнки мән сөз-каламиңға үмүт бағлап кәлдим.
75 Herre, jag vet att dina domar äro rätte, och du hafver troliga späkt mig.
И Пәрвәрдигар, Сениң һөкүмлириңниң һәққаний екәнлигини, Вападарлиғиңдин мени азапқа салғиниңни билимән.
76 Din nåd vare min tröst, såsom du dinom tjenare lofvat hafver.
Аһ, қулуңға бәргән вәдәң бойичә, Өзгәрмәс муһәббитиң тәсәллийим болсун.
77 Låt mig vederfaras dina barmhertighet, att jag må lefva; ty jag hafver lust till din lag.
Мениң яшишим үчүн, Рәһимдиллиқлириң йенимға кәлсун; Чүнки Тәврат-қанунуң мениң хурсәнлигимдур.
78 Ack! att de stolte måtte komma på skam, som mig med lögn nedertrycka; men jag talar om dina befallningar.
Тәкәббурлар хиҗаләттә қалсун; Чүнки улар маңа ялғанчилиқ билән тәтүрлүк қилған; Мән болсам, көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
79 Ack! att de måtte hålla sig till mig, som dig frukta, och känna din vittnesbörd.
Сәндин әйминидиғанлар мән тәрәпкә бурулуп кәлсун; Агаһ-гувалиқлириңни билгәнләрму шундақ болсун.
80 Mitt hjerta blifve rättsinnigt i dinom rättom, att jag icke på skam kommer.
Көңлүм бәлгүлимилириңдә мукәммәл болсун; Шуниң билән йәргә қарап қалмаймән.
81 Min själ trängtar efter dina salighet; jag hoppas uppå ditt ord.
(Каф) Җеним ниҗатлиғиңға тәлмүрүп һалидин кетәй дәватиду; Мән сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
82 Min ögon trängta efter ditt ord, och säga: När vill du trösta mig?
Көзүм сөз-вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй деди, «Сән қачанму маңа тәсәлли берәрсән» — дәп.
83 Ty jag är såsom en lägel i rök; dina rätter förgäter jag icke.
Чүнки мән ислинип қуруп кәткән тулумдәк болдум, Бирақ бәлгүлимилириңни унтумаймән.
84 Huru länge skall din tjenare bida? När vill du dom hålla öfver mina förföljare?
Қулуңниң күнлири қанчә болиду? Маңа зиянкәшлик қилғанларни қачан җазалайсән?
85 De stolte grafva mig gropar, hvilka intet äro efter din lag.
Тәкәббурлар маңа ориларни колиған; Бу ишлар Тәвратиңға мухалиптур;
86 Dine bud äro alltsamman sanning; de förfölja mig med lögn, hjelp mig.
Сениң барлиқ әмирлириң ишәшликтур; Улар йолсизлиқ билән мени қистимақта; Маңа ярдәм қилғайсән!
87 De hade fulltnär förgjort mig på jordene; men jag öfvergifver icke dina befallningar.
Улар мени йәр йүзидин йоқатқили қил қалди; Бирақ мән болсам, көрсәтмилириңдин ваз кәчмидим.
88 Vederqvick mig genom dina nåd, att jag må hålla dins muns vittnesbörd.
Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, Вә ағзиңдики агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
89 Herre, ditt ord blifver evinnerliga, så vidt som himmelen är.
(Ламәд) Мәңгүгә, и Пәрвәрдигар, Сөз-каламиң әршләрдә бекитилгәндур.
90 Din sanning varar i evighet; du hafver tillredt jordena, och hon blifver ståndandes.
Сениң садақитиң дәвирдин-дәвиргичидур; Сән йәр-зиминни муқим бекиткәнсән, у мәвҗут болуп туриду.
91 Det blifver dagliga efter ditt ord; ty all ting måste tjena dig.
Сениң һөкүм-қанунийәтлириң билән булар бүгүнки күндиму туриду; Чүнки барлиқ мәвҗудатлар Сениң хизмитиңдидур.
92 Om din lag icke hade min tröst varit, så vore jag förgången i mitt elände.
Сениң Тәврат-қанунуң хурсәнлигим болмиған болса, Азавимда йоқап кетәр едим.
93 Jag vill aldrig förgäta dina befallningar; ty du vederqvicker mig med dem.
Мән Сениң көрсәтмилириңни һәргиз унтумаймән; Чүнки мошулар арқилиқ маңа һаятлиқ бәрдиң;
94 Jag är din, hjelp mig; ty jag söker dina befallningar.
Мән Сениңкидурмән, мени қутқузғайсән; Чүнки мән көрсәтмилириңни издәп кәлдим.
95 De ogudaktige vakta uppå mig, att de måga förgöra mig; men jag aktar uppå din vittnesbörd,
Рәзилләр мени һалак қилишни күтмәктә; Бирақ мән агаһ-гувалириңни көңлүмдә тутуп ойлаймән.
96 Jag hafver på all ting en ända sett; men ditt bud är varaktigt.
Мән һәммә мукәммәлликниң чеки бар дәп билип йәттим; Бирақ Сениң әмир-каламиң чәксиз кәңдур!
97 Huru hafver jag din lag så kär; dageliga talar jag derom.
(Мәм) Аһ, мениң Тәврат-қанунуңға болған муһәббитим нәқәдәр чоңқурдур! Күн бойи у мениң сеғинип ойлайдиғинимдур.
98 Du gör mig med ditt bud visare, än mina fiender äro; ty det är evinnerliga min skatt.
Әмирлириң һәрдайим мән билән биллә турғачқа, Мени дүшмәнлиримдин дана қилиду;
99 Jag är lärdare, än alle mine lärare; ty din vittnesbörd äro mitt tal.
Барлиқ устазлиримдин көп йорутулғанмән, Чүнки агаһ-гувалириң сеғинишимдур.
100 Jag är förståndigare, än de gamle; ty jag håller dina befallningar.
Мән қерилардин көпрәк чүшинимән, Чүнки көрсәтмилириңгә итаәт қилип кәлдим.
101 Jag förtager minom fotom alla onda vägar, att jag må hålla din ord.
Сөз-каламиңға әмәл қилишим үчүн, Аяқлиримни һәммә яман йолдин тарттим.
102 Jag viker icke ifrå dina rätter; ty du lärer mig.
Һөкүмлириңдин һеч чиқмидим; Чүнки маңа үгәткән Сән өзүңдурсән.
103 Din ord äro minom mun sötare än hannog.
Сөзлириң тилимға шунчә шерин тетийду! Ағзимда һәсәлдин татлиқтур!
104 Ditt ord gör mig förståndigan; derföre hatar jag alla falska vägar.
Көрсәтмилириңдин мән йорутулдум; Шуңа барлиқ сахта йолни өч көримән.
105 Ditt ord är mina fötters lykta, och ett ljus på minom vägom.
(Нун) Сөз-каламиң айиғим алдидики чирақ, Йолумға нурдур.
106 Jag svär, och vill hållat, att jag dina rättfärdighets rätter hålla vill.
Қәсәм ичтим, әмәл қилимәнки, Мән һәққаний һөкүмлириңни тутимән.
107 Jag är svårliga plågad; Herre, vederqvick mig efter ditt ord.
Зор азап-оқубәтләрни чәктим, и Пәрвәрдигар; Сөз-каламиң бойичә мени җанландурғайсән.
108 Låt dig behaga, Herre, mins muns välviljoga offer, och lär mig dina rätter.
Қобул қилғайсән, и Пәрвәрдигар, ағзимдики халис қурбанлиқларни, Маңа һөкүмлириңни үгәткәйсән.
109 Jag bär mina själ i mina händer alltid, och jag förgäter icke din lag.
Җенимни алиқинимда дайим елип жүримән, Бирақ Тәврат-қанунуңни пәқәт унтумаймән.
110 De ogudaktige sätta mig snaror; men jag far icke vill ifrå dina befallningar.
Рәзилләр мән үчүн қилтақ қурди; Бирақ көрсәтмилириңдин адашмидим.
111 Din vittnesbörd äro mitt eviga arf; ty de äro mins hjertas fröjd.
Агаһ-гувалиқлириңни мирас қилип мәңгүгә қобул қилдим; Чүнки улар көңлүмниң шатлиғидур.
112 Jag böjer mitt hjerta till att göra efter dina rätter alltid och evinnerliga.
Мән көңлүмни бәлгүлимилириңгә мәңгүгә [әмәл қилишқа], Йәни ахирғичә әмәл қилишқа майил қилдим.
113 Jag hatar de ostadiga andar, och älskar din lag.
(Самәқ) Ала көңүлләрни өч көрүп кәлдим; Сөйгиним болса, Тәврат-қанунуңдур.
114 Du äst mitt beskärm och sköld; jag hoppas uppå ditt ord.
Сән мениң далда җайим, мениң қалқанимдурсән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
115 Viker ifrå mig, I onde; jag vill hålla min Guds bud.
Мән Худайимниң әмирлиригә әмәл қилишим үчүн, Мәндин нери болуңлар, и рәзиллик қилғучилар!
116 Uppehåll mig igenom ditt ord, att jag må lefva; och låt mig icke på skam komma med mitt hopp.
Яшишим үчүн, Вәдәң бойичә мени йөлигәйсән; Үмүтүмниң алдида мени йәргә қаратмиғайсән.
117 Stärk mig, att jag må blifva salig; så vill jag alltid lust hafva till dina rätter.
Мени қоллап қувәтлигәйсән, шунда мән аман-есән жүримән; Вә бәлгүлимилириңни һәрдайим қәдирләймән.
118 Du förtrampar alla dem som villa gå om dina rätter; ty deras bedrägeri är alltsammans lögn.
Бәлгүлимилириңдин азғанларниң һәммисини нәзириңдин сақит қилдиң; Чүнки уларниң алдамчилиғи қуруқтур.
119 Du bortkastar alla ogudaktiga på jordene som slagg; derföre älskar jag din vittnesbörd.
Сән йәр йүзидики барлиқ рәзилләрни дашқалдәк шаллап тазилайсән; Шуңа мән агаһ-гувалиқлириңни сөйимән.
120 Jag fruktar mig för dig, så att mitt kött skälfver; och förskräcker mig for dina rätter.
Әтлирим Сениңдин болған әймиништин титрәйду; Һөкүмлириңдин қорқуп жүримән.
121 Jag aktar uppå rätt och rättfärdighet; öfvergif mig icke dem som mig öfvervåld göra vilja.
(Айин) Мән дурус һөкүмләрни вә адаләтни жүргүздум; Мени әзгүчиләргә ташлап қоймиғайсән;
122 Beskärma du din tjenare, och tröst honom, att de stolte icke göra mig öfvervåld.
Өз қулуң үчүн яхшилиққа капаләт болғайсән; Тәкәббурларға мени әзгүзмигәйсән.
123 Mina ögon trängta efter dina salighet, och efter dine rättfärdighets ord.
Көзүм ниҗатлиғиңға тәшна болуп, Һәм һәққанийитиң тоғрилиқ вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй дәп қалди;
124 Handla med dinom tjenare efter dina nåd; och lär mig dina rätter.
Өзгәрмәс муһәббитиң билән қулуңға муамилә қилғайсән; Бәлгүлимилириңни маңа үгәткәйсән.
125 Jag är din tjenare; undervisa mig, att jag må känna din vittnesbörd.
Мән Сениң қулуңдурмән; Агаһ-гувалиқлириңни билип йетишим үчүн мени йорутқайсән.
126 Det är tid, att Herren gör der något till; de hafva omintetgjort din lag.
Пәрвәрдигар һәрикәткә келиш вақти кәлди! Чүнки улар Тәврат-қанунуңни бекар қиливетиду.
127 Derföre älskar jag din bud, öfver guld och öfver fint guld.
Шу сәвәптин әмирлириңни алтундин артуқ сөйимән, Сап алтундин артуқ сөйимән;
128 Derföre håller jag rätt fram i alla dina befallningar; jag hatar allan falskan väg.
Шуңа һәммә ишларни башқуридиған барлиқ көрсәтмилириңни тоғра дәп билимән; Барлиқ сахта йолни өч көримән.
129 Underliga äro din vittnesbörd, derföre håller dem min själ.
(Пе) Агаһ-гувалиқлириң карамәттур; Шуңа җеним уларға әгишиду.
130 När ditt ord uppenbaradt varder, så fröjdar det, och gör de enfaldiga visa.
Сөзлириңниң йешими нур елип келиду; Наданларниму йорутиду.
131 Jag öppnar min mun, och begärar din bud; ty mig längtar efter dem.
Ағзимни ечип һасирап кәттим, Чүнки әмирлириңгә тәшна болуп кәлдим.
132 Vänd dig till mig, och var mig nådelig, såsom du plägar göra dem som ditt Namn älska.
Намиңни сөйгәнләргә болған адитиң бойичә, Җамалиңни мән тәрәпкә қаритип шәпқәт көрсәткәйсән.
133 Låt min gång viss vara i dino orde, och låt ingen orätt öfver mig råda.
Қәдәмлиримни сөзүң билән тоғрилиғайсән; Үстүмгә һеч қәбиһликни һөкүм сүргүзмигәйсән.
134 Förlös mig ifrå menniskors orätt; så vill jag hålla dina befallningar.
Мени инсанниң зулумидин қутулдурғайсән, Шуниң билән Сениң көрсәтмилириңгә итаәт қилимән.
135 Låt ditt ansigte lysa öfver din tjenare, och lär mig dina rätter.
Җамалиңниң нурини қулуңниң үстигә чачтурғайсән; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
136 Mine ögon flyta med vatten, att man icke håller din lag.
Көзлиримдин яш ериқлири ақиду, Чүнки инсанлар Тәврат-қанунуңға бойсунмайду.
137 Herre, du äst rättfärdig, och rätt är ditt ord.
(Тсадә) Һәққанийдурсән, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң тоғридур.
138 Du hafver dina rättfärdighets vittnesbörd, och sanningena hårdeliga budit.
Сән агаһ-гувалиқлириңни һәққанийлиқта буйруған; Улар толиму ишәшликтур!
139 Jag hafver när harmats till döds, att mine ovänner hafva din ord förgätit.
Отлуқ муһәббитим өзүмни йоқитиду, Чүнки мени хар қилғучилар сөзлириңгә писәнт қилмайду.
140 Ditt ord är väl bepröfvadt, och din tjenare hafver det kärt.
Сөзүң толуқ синап испатланғандур; Шуңа қулуң уни сөйиду.
141 Jag är ringa och föraktad; men jag förgäter icke dina befallningar.
Мән териқтәктурмән, кәмситилгәнмән, Бирақ көрсәтмилириңни унтумаймән.
142 Din rättfärdighet är en evig rättfärdighet, och din lag är sanning.
Сениң һәққанийитиң әбәдий бир һәққанийәттур, Тәврат-қанунуң һәқиқәттур.
143 Ångest och nöd hafva drabbat uppå mig; men jag hafver lust till din bud.
Пешкәллик вә азап маңа чирмишивалди; Бирақ әмирлириң мениң хурсәнликлиримдур.
144 Dins vittnesbörds rättfärdighet är evig; undervisa mig, så lefver jag.
Сениң агаһ-гувалиқлириңниң һәққанийлиғи әбәдийдур; Яшиғин дәп, мени йорутқайсән.
145 Jag ropar af allo hjerta, bönhör mig, Herre, att jag må hålla dina rätter.
(Коф) Мән пүтүн қәлбим билән Саңа нида қилдим, и Пәрвәрдигар; Маңа җавап бәргәйсән; Мән бәлгүлимилириңни тутимән.
146 Jag ropar till dig, hjelp mig, att jag må hålla din vittnesbörd.
Мән Саңа нида қилимән; Мени қутқузғайсән; агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
147 Jag kommer bittida, och ropar; uppå ditt ord hoppas jag.
Мән таң атмай орнумдин туруп пәряд көтиримән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
148 Jag vakar bittida upp, att jag må handla om din ord.
Вәдилириң үстидә сеғинип ойлиниш үчүн, Түндики җесәкләр алмашмай туруп көзүм ечилиду.
149 Hör mina röst efter dina nåde: Herre, vederqvick mig efter dina rätter.
Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә авазимни аңлиғайсән; И Пәрвәрдигар, һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
150 Mine arge förföljare vilja till mig, och äro långt ifrå din lag.
Қәбиһ нийәткә әгәшкәнләр маңа йеқинлашти, Улар Тәврат-қанунуңдин жирақтур.
151 Herre, du äst hardt när, och din bud äro alltsamman sanning.
И Пәрвәрдигар, Сән маңа йеқин турисән; Барлиқ әмирлириң һәқиқәттур.
152 Men jag vet det långt tillförene, att du din vittnesbörd evinnerliga grundat hafver.
Узундин бери агаһ-гувалиқлириңдин үгәндимки, Уларни мәңгүгә инавәтлик қилғансән.
153 Se uppå mitt elände, och fräls mig; hjelp mig ut; förty jag förgäter icke din lag.
(Рәш) Мениң хар болғинимни көргәйсән, мени қутулдурғайсән; Чүнки Тәврат-қанунуңни унтумидим.
154 Uträtta min sak, och förlossa mig; vederqvick mig igenom ditt ord.
Мениң дәвайимни сориғайсән, һәмҗәмәт болуп мени қутқузғайсән; Вәдәң бойичә мени җанландурғайсән.
155 Saligheten är långt ifrå de ogudaktiga; ty de akta intet dina rätter.
Ниҗатлиқ рәзилләрдин жирақтур; Чүнки улар бәлгүлимилириңни издимәйду.
156 Herre, din barmhertighet är stor; vederqvick mig efter dina rätter.
Рәһимдиллиқлириң көптур, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
157 Mine förföljare och ovänner äro månge; men jag viker icke ifrå din vittnesbörd.
Маңа зиянкәшлик қилғучилар һәм мени хар қилғучилар көптур; Бирақ агаһ-гувалиқлириңдин һеч чәтнимидим.
158 Jag ser de föraktare, och det gör mig ondt, att de icke hålla din ord.
Мән асийлиқ қилғучиларға қарап йиргәндим, Чүнки улар сөзүңни тутмайду.
159 Si, jag älskar dina befallningar; Herre, vederqvick mig efter din nåd.
Сениң көрсәтмилириңни шунчә сөйгәнлигимни көргәйсән; Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, и Пәрвәрдигар.
160 Ditt ord hafver af begynnelsen varit sanning; alle dine rättfärdighets rätter vara evinnerliga.
Сөз-каламиңни муҗәссәмлигәндә андин һәқиқәт болур; Сениң һәр бир адил һөкүмүң әбәдийдур.
161 Förstarna förfölja mig utan sak, och mitt hjerta fruktar sig för din ord.
(Шийн) Әмирләр бекардин-бекар маңа зиянкәшлик қилиду; Бирақ жүригим каламиң алдидила титрәйду.
162 Jag gläder mig öfver din ord, såsom en den stort byte får.
Бириси зор олҗа тапқандәк, Вәдәңдин хошаллинимән.
163 Lögnene är jag hätsk, och stygges dervid, men din lag hafver jag kär.
Сахтилиқтин нәпрәтлинип жиркинимән; Сөйгиним Тәврат-қанунуңдур.
164 Jag lofvar dig sju resor om dagen, för dine rättfärdighets rätters skull.
Һәққаний һөкүмлириң түпәйлидин, Күндә йәттә қетим Сени мәдһийиләймән.
165 Stor frid hafva de som din lag älska, och de skola icke stappla.
Тәвратиңни сөйгәнләрниң зор хатирҗәмлиги бар; Һеч нәрсә уларни путлалмас.
166 Herre, jag väntar efter din salighet, och gör efter din bud.
Мән ниҗатлиғиңға үмүт бағлап күттүм, и Пәрвәрдигар, Әмирлириңгә әмәл қилип.
167 Min själ håller din vittnesbörd, och hafver dem mycket kär.
Җеним агаһ-гувалиқлириңға әгишиду, Уларни интайин сөйимән.
168 Jag håller dina befallningar, och dina vittnesbörder; ty alle mine vägar äro för dig.
Барлиқ йоллирим алдиңда болғач, Көрсәтмилириң һәм агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
169 Herre, låt min klagan för dig komma; undervisa mig efter ditt ord.
(Тав) Мениң пәрядим алдиңға йеқин кәлсун, и Пәрвәрдигар; Каламиң бойичә мени йорутқайсән.
170 Låt mina bön komma för dig; fräls mig efter ditt ord.
Йелинишим алдиңға кәлсун; Вәдәң бойичә мени қутулдурғайсән.
171 Mine läppar skola lofva, när du lärer mig dina rätter.
Маңа бәлгүлимилириңни үгитишиң үчүн, Ләвлиримдин мәдһийиләр урғуп чиқиду.
172 Min tunga skall tala om ditt ord; ty all din bud äro rätt.
Тилим сөзүңни күйләп нахша ейтиду, Чүнки әмирлириңниң һәммиси һәққанийдур.
173 Låt dina hand vara mig biståndiga; ty jag hafver utkorat dina befallningar.
Қолуң маңа ярдәмгә тәйяр болсун; Чүнки мән көрсәтмилириңни талливалдим.
174 Herre, jag längtar efter din salighet, och hafver lust till din lag.
Мән ниҗатлиғиңға тәлмүрүп тәшна болуп кәлдим, и Пәрвәрдигар; Сениң Тәвратиң мениң хурсәнлигимдур.
175 Låt mina själ lefva, att hon må lofva dig, och dine rätter hjelpa mig.
Җеним яшисун, у Сени мәдһийиләйду, Сениң һөкүмлириң маңа ярдәм қилсун.
176 Jag är såsom ett villfarande och borttappadt får; sök din tjenare, ty jag förgäter icke din bud.
Мән йолдин адашқан қойдәк тәмтирәп қалдим; Қулуңни издигәйсән; Чүнки әмирлириңни унтуп қалғиним йоқ.
