< Psaltaren 119 >

1 Salige äro de som utan vank lefva, de som i Herrans lag vandra.
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە ڕێگایان تەواوە، ئەوانەی بەپێی فێرکردنی یەزدان دەڕۆن.
2 Salige äro de som hans vittnesbörd hålla; de som af allo hjerta söka honom.
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە یاساکەی پەیڕەو دەکەن، بە هەموو دڵەوە ڕوو لە خودا دەکەن.
3 Ty de som på hans vägom vandra, de göra intet ondt.
هەروەها خراپە ناکەن و بە ڕێگای ئەودا دەڕۆن.
4 Du hafver budit, att hålla dina befallningar fliteliga.
تۆ ڕێنماییەکانت داوە، بۆ ئەوەی خەڵک بە تەواوی گوێڕایەڵی بن.
5 O! att mitt lif hölle dina rätter med fullt allvar.
خۆزگە ڕێگاکانم بچەسپابوونایە لە بەجێگەیاندنی فەرزەکانت!
6 När jag skådar uppå all din bud, så kommer jag icke på skam.
ئەو کاتە شەرمەزار نەدەبووم، کە دەمڕوانییە هەموو ڕاسپاردەکانت.
7 Jag tackar dig af rätt hjerta, att du lärer mig dina rättfärdighets rätter.
بە دڵی پاکەوە ستایشت دەکەم، کاتێک فێری حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
8 Dina rätter vill jag hålla; öfvergif mig dock aldrig.
فەرزەکانت بەجێدەهێنم، بە تەواوی وازم لێ مەهێنە.
9 Huru skall en yngling sin väg ostraffeliga gå? När han håller sig efter din ord.
گەنج بە چی هەڵسوکەوتی خۆی بێگەرد دەکات؟ بە پاراستنی وشەکانت.
10 Jag söker dig af allo hjerta; Låt mig icke fela om din bud.
بە هەموو دڵەوە ڕوو لە تۆ دەکەم، مەهێڵە لە ڕاسپاردەکانت گومڕابم.
11 Jag behåller din ord i mitt hjerta, på det jag icke skall synda emot dig.
وشەکانی تۆم لەناو دڵم شاردووەتەوە، تاکو لە دژی تۆ گوناه نەکەم.
12 Lofvad vare du, Herre; lär mig dina rätter.
ئەی یەزدان، ستایش بۆ تۆ! فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
13 Jag vill med mina läppar förtälja alla dins muns rätter.
بە لێوەکانی خۆم، باسی هەموو حوکمەکانی دەمی تۆ دەکەم.
14 Jag fröjdar mig af dins vittnesbörds väg, såsom af allahanda rikedomar.
بە پەیڕەوکردنی یاساکانت شاد دەبم، وەک کەسێک سامانێکی زۆر دەبینێتەوە.
15 Jag talar det du befallt hafver, och ser på dina vägar.
لە ڕێنماییەکانت ورد دەبمەوە، چاو دەبڕمە ڕێگاکانت.
16 Jag hafver lust till dina rätter, och förgäter icke din ord.
بە فەرزەکانت دڵخۆش دەبم، وشەکانی تۆم لە یاد ناچێت.
17 Gör väl med din tjenare, att jag må lefva och hålla din ord.
چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکە، تاکو بژیم و گوێڕایەڵی فەرمانەکەت بم.
18 Öppna mig ögonen, att jag må se under i din lag.
چاوم بکەرەوە تاکو ئەوانە ببینم، کردەوە سەرسوڕهێنەرەکان لە فێرکردنت.
19 Jag är en gäst på jordene; fördölj icke din bud för mig.
من نامۆم لە زەوی، ڕاسپاردەکانی خۆتم لێ مەشارەوە.
20 Min själ är all sönderkrossad för trängtans skull, efter dina rätter alltid.
گیانم توایەوە لە تامەزرۆیی بۆ حوکمەکانت لە هەموو کاتێک.
21 Du näpser de stolta; förbannade äro de som vika ifrå din bud.
سەرزەنشتی لووت بەرزە نەفرەت لێکراوەکانت کرد، کە لە ڕاسپاردەکانی تۆ گومڕا بوون.
22 Vänd ifrå mig försmädelse och föraktelse; ty jag håller din vittnesbörd.
ڕیسوایی و سووکایەتیم لەسەر لابە، چونکە یاسای تۆم پەیڕەو کردووە.
23 Sitta ock Förstarna och tala emot mig; men din tjenare talar om dina rätter.
هەرچەندە میرەکان دادەنیشن و لە دژم پیلان دەگێڕن، بەڵام خزمەتکارەکەت لە فەرزەکانت ورد دەبێتەوە.
24 Jag hafver lust till din vittnesbörd; de äro mine rådgifvare.
یاساکانت شادمانی منن، ئەوانە ڕاوێژکارەکانی منن.
25 Min själ ligger i stoft; vederqvick mig efter ditt ord.
گیانم بە خۆڵەوە نووساوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
26 Jag förtäljer mina vägar, och du bönhörer mig; lär mig dina rätter.
باسی ڕێگاکانی خۆمم کرد، تۆ بەدەنگمەوە هاتیت، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
27 Undervisa mig dina befallningars väg, så vill jag tala om din under.
ڕێگای ڕێنماییەکانی خۆتم تێبگەیەنە، لە کارە سەرسوڕهێنەرەکانت ورد دەبمەوە.
28 Jag grämer mig så att hjertat mig försmäktas; styrk mig efter ditt ord.
گیانم لە خەفەتان توایەوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بەهێزم بکە.
29 Vänd ifrå mig den falska vägen, och unna mig din lag.
ڕێگای درۆم لێ دووربخەوە، لەگەڵم میهرەبان بە و فێری تەوراتی خۆتم بکە.
30 Jag hafver utvalt sanningenes väg; dina rätter hafver jag mig föresatt.
ڕێگای ڕاستیم هەڵبژاردووە، حوکمەکانی تۆم خستووەتە بەرچاوم.
31 Jag håller mig intill din vittnesbörd; Herre, låt mig icke på skam komma.
دەست بە یاساکانی تۆوە دەگرم، ئەی یەزدان، ڕێ مەدە شەرمەزار بم!
32 När du mitt hjerta tröstar, så löper jag dins buds väg.
بە ڕاکردن لەسەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت دەڕۆم، چونکە دڵی منت ئازاد کرد.
33 Lär mig, Herre, dina rätters väg, att jag må bevara dem intill ändan.
ئەی یەزدان، فێری ڕێگای فەرزەکانی خۆتم بکە، هەتا کۆتایی بەجێیان دەهێنم.
34 Undervisa mig, att jag må bevara din lag, och hålla dem af allo hjerta.
تێمبگەیەنە و فێرکردنت پەیڕەو دەکەم، بە هەموو دڵەوە گوێڕایەڵی دەبم.
35 För mig in på din buds stig, ty jag hafver der lust till.
بمخە سەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت، چونکە دڵخۆشم دەکەن.
36 Böj mitt hjerta till din vittnesbörd, och icke till girighet.
دڵم بخەرە سەر یاساکانت، نەک سەر قازانج.
37 Vänd bort min ögon, att de icke se efter onyttig läro; utan vederqvick mig på dinom väg.
چاوم وەرگێڕە لە تەماشاکردنی شتی پووچ، لە ڕێگای خۆتدا بمبوژێنەوە.
38 Låt din tjenare hålla din bud stadeliga för din ord, att jag må frukta dig.
بەڵێنی خۆت بۆ خزتمەتکارەکەت بهێنە دی، ئەوەی بەوانەت داوە کە لێت دەترسن.
39 Vänd ifrå mig den försmädelse, som jag fruktar; ty dine rätter äro lustige.
ئەو سووکایەتییەم لەسەر لابە کە لێی دەترسم، چونکە حوکمەکانت چاکن.
40 Si, jag begärar dina befallningar; vederqvick mig med dine rättfärdighet.
ئەوەتا پەرۆشی ڕێنماییەکانی تۆم، بە ڕاستودروستی خۆت بمژیێنەوە.
41 Herre, låt mig vederfaras dina nåd; dina hjelp efter ditt ord;
ئەی یەزدان، با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەتم بۆ بێت، ڕزگارییەکەت بەگوێرەی بەڵێنی خۆت،
42 Att jag mina lastare svara må; ty jag förlåter mig uppå ditt ord.
جا وەڵامی ئەوە دەدەمەوە کە گاڵتەم پێ دەکات، چونکە پشتم بە بەڵێنی تۆ بەستووە.
43 Och tag ju icke ifrå minom mun sanningenes ord; ty jag hoppas uppå dina rätter.
وشەی ڕاست هەرگیز لە دەمم دوور مەخەوە، چونکە ئومێدم بە حوکمەکانی تۆ هەیە.
44 Jag vill hålla din lag allstädes, alltid och evinnerliga.
بە بەردەوامی گوێڕایەڵی فێرکردنی تۆ دەبم، هەتاهەتایە و هەتاسەر.
45 Och jag vandrar i glädje; ty jag söker dina befallningar.
بە ئازادی دەڕۆم، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
46 Jag talar om din vittnesbörd inför Konungar, och blyges intet;
لەبەردەم پاشاکانیش باسی یاساکانی تۆ دەکەم، شەرمەزاریش نابم.
47 Och hafver lust till din bud, och de äro mig käre;
خۆشی لە ڕاسپاردەکانت دەبینم، چونکە حەزم لێیانە.
48 Och lyfter mina händer upp till din bud, de mig kär äro; och talar om dina rätter.
دەست بۆ ڕاسپاردەکانت بەرز دەکەمەوە، ئەوەی خۆشم دەوێت، سەرنج دەدەمە فەرزەکانت.
49 Tänk dinom tjenare uppå ditt ord, på hvilket du låter mig hoppas.
پەیمانی خۆت لەبیر بێت بۆ خزمەتکارەکەت، چونکە هیوات پێم داوە.
50 Det är min tröst i mitt elände; ty ditt ord vederqvicker mig.
لە کاتی تەنگانەمدا دڵنەوایی من ئەمەیە: بەڵێنەکەت منی ژیاندەوە.
51 De stolte hafva deras gabberi af mig; likväl viker jag icke ifrå din lag.
لووتبەرزەکان زۆر گاڵتەم پێ دەکەن، بەڵام من لە فێرکردنی تۆ لام نەداوە.
52 Herre, när jag tänker, huru du af verldenes begynnelse dömt hafver, så varder jag tröstad.
ئەی یەزدان، حوکمە لەمێژینەکانی تۆم هاتەوە یاد، دڵنەواییم هاتەوە.
53 Jag brinner innan, för de ogudaktiges skull, som din lag öfvergifva.
لەبەر بەدکاران تووڕەییم جۆشا، ئەوانەی وازیان لە فێرکردنی تۆ هێناوە.
54 Dine rätter äro min visa i mino huse.
فەرزەکانت بوونە بابەت گۆرانییەکانم، لە ماڵی ئاوارەییم.
55 Herre, jag tänker om nattena på ditt Namn, och håller din lag.
ئەی یەزدان، بە شەو یادی ناوی تۆ دەکەمەوە و گوێڕایەڵی فێرکردنت دەبم.
56 Det är min skatt, att jag dina befallningar håller.
ئەم نەریتە بۆ من بوو: ڕێنماییەکانی تۆم پەیڕەو کرد.
57 Jag hafver sagt, Herre: Det skall mitt arf vara, att jag dina vägar håller.
ئەی یەزدان، تۆ بەشی منی، بەڵێنم داوە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت بم.
58 Jag beder inför ditt ansigte af allo hjerta; var mig nådelig efter ditt ord.
بە هەموو دڵەوە داوای ڕەزامەندی تۆ دەکەم، بەپێی بەڵێنی خۆت لەگەڵم میهرەبان بە.
59 Jag betraktar mina vägar, och vänder mina fötter till din vittnesbörd.
لە ڕێگای خۆم ڕامام، پێم بەرەو یاساکانت وەرگێڕایەوە.
60 Jag skyndar mig, och dröjer intet, till att hålla din bud.
خێرا بووم و دوا نەکەوتم لە بەجێگەیاندنی ڕاسپاردەکانت.
61 De ogudaktigas rote beröfvar mig; men jag förgäter intet din lag.
گوریسی بەدکاران منیان بەستووەتەوە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
62 Om midnatt står jag upp, till att tacka dig för dina rättfärdighets rätter.
لە نیوەشەودا هەڵدەستم بۆ ئەوەی ستایشت بکەم لەسەر حوکمە ڕاستودروستەکانت.
63 Jag håller mig till alla dem som frukta dig, och dina befallningar hålla.
من هاوڕێی هەموو ئەوانەم لە تۆ دەترسن، لەوانەی ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەن.
64 Herre, jorden är full af dine godhet; lär mig dina rätter.
ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت زەوی پڕکردووە، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
65 Du gör dinom tjenare godt, Herre, efter ditt ord.
ئەی یەزدان، چاکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت کرد، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت.
66 Lär mig goda seder och förståndighet; ty jag tror dinom budom.
هەستی باش و زانینم فێر بکە، چونکە باوەڕم بە ڕاسپاردەکانت هەیە.
67 Förr än jag späkt vardt, for jag vill; men nu håller jag ditt ord.
بەر لەوەی زەلیل بم گومڕا بووم، بەڵام ئێستا گوێڕایەڵی فەرمایشتەکەت دەبم.
68 Du äst mild och god; lär mig dina rätter.
تۆ چاکیت و چاکەکاری، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
69 De stolte dikta lögn öfver mig; men jag håller dina befallningar af allt hjerta.
لووتبەرزان درۆم بۆ هەڵدەبەستن، بەڵام من بە هەموو دڵەوە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
70 Deras hjerta är fett vordet, såsom flott; men jag hafver lust till din lag.
دڵیان وەک پیو بێ هەستە، بەڵام فێرکردنت شادییە بۆ من.
71 Det är mig ljuft att du hafver späkt mig, att jag må lära dina rätter.
چاک بوو بۆ من کە زەلیل بم، بۆ ئەوەی فێری فەرزەکانت بم.
72 Dins muns lag är mig täckare, än mång tusend stycke guld och silfver.
فێرکردنی دەمی تۆ لە هەزار زێڕ و زیو باشترە بۆ من.
73 Din hand hafver gjort och beredt mig; undervisa mig, att jag må lära din bud.
دەستی تۆ دروستی کردم و دایڕشتم، تێمبگەیەنە تاکو فێری ڕاسپاردەکانت بم.
74 De som dig frukta, de se mig, och glädja sig; ty jag hoppas uppå din ord.
ئەوانەی لێت دەترسن شادمان دەبن کاتێک دەمبینن، چونکە من هیوام بە بەڵێنی تۆ هەیە.
75 Herre, jag vet att dina domar äro rätte, och du hafver troliga späkt mig.
ئەی یەزدان، زانیم کە حوکمەکانت ڕاستودروستە، بە دڵسۆزی زەلیلت کردم.
76 Din nåd vare min tröst, såsom du dinom tjenare lofvat hafver.
با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بۆ دڵنەواییم بێت، بەپێی بەڵێنەکەت بۆ خزمەتکارەکەت.
77 Låt mig vederfaras dina barmhertighet, att jag må lefva; ty jag hafver lust till din lag.
با بەزەییت بێتە لام بۆ ئەوەی بژیم، چونکە فێرکردنی تۆ شادمانییە بۆ من.
78 Ack! att de stolte måtte komma på skam, som mig med lögn nedertrycka; men jag talar om dina befallningar.
با لووتبەرزان شەرمەزار بن، چونکە بوختانیان بۆ هەڵبەستم، بەڵام من سەرنج دەدەمە ڕێنماییەکانت.
79 Ack! att de måtte hålla sig till mig, som dig frukta, och känna din vittnesbörd.
با ئەوانەی لێت دەترسن بگەڕێنەوە لای من، ئەوانەی لە یاساکانی تۆ تێدەگەن.
80 Mitt hjerta blifve rättsinnigt i dinom rättom, att jag icke på skam kommer.
با دڵم تەواو بێت لە فەرزەکانت، بۆ ئەوەی شەرمەزار نەبم.
81 Min själ trängtar efter dina salighet; jag hoppas uppå ditt ord.
گیانم پەرۆشی ڕزگاریی تۆیە، ئومێدم بە بەڵێنی تۆیە.
82 Min ögon trängta efter ditt ord, och säga: När vill du trösta mig?
چاوم کز بوو لە چاوەڕوانی بەڵێنەکەت، دەپرسم: «کەی دڵنەواییم دەکەیت؟»
83 Ty jag är såsom en lägel i rök; dina rätter förgäter jag icke.
هەرچەندە وەک مەشکەیەکی پڕ دووکەڵم لێهاتووە، فەرزەکانی تۆم لەیاد نەکردووە.
84 Huru länge skall din tjenare bida? När vill du dom hålla öfver mina förföljare?
خزمەتکارەکەت دەبێ چەند ڕۆژ چاوەڕێ بکات؟ کەی حوکم دەدەیت بەسەر ئەوانەی من دەچەوسێننەوە؟
85 De stolte grafva mig gropar, hvilka intet äro efter din lag.
لووتبەرزان چاڵیان بۆم هەڵکەندووە، ئەمەش بەگوێرەی فێرکردنی تۆ نییە!
86 Dine bud äro alltsamman sanning; de förfölja mig med lögn, hjelp mig.
هەموو ڕاسپاردەکانت جێی متمانەن، فریام بکەوە، چونکە بە فێڵ دەمچەوسێننەوە!
87 De hade fulltnär förgjort mig på jordene; men jag öfvergifver icke dina befallningar.
خەریک بوو لەسەر زەوی کۆتاییم پێ بهێنن، بەڵام من دەستبەرداری ڕێنماییەکانی تۆ نەبووم.
88 Vederqvick mig genom dina nåd, att jag må hålla dins muns vittnesbörd.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە، یاساکانی دەمی تۆ پەیڕەو دەکەم.
89 Herre, ditt ord blifver evinnerliga, så vidt som himmelen är.
ئەی یەزدان، فەرمایشتی تۆ هەتاهەتاییە، لە ئاسمان چەسپاوە.
90 Din sanning varar i evighet; du hafver tillredt jordena, och hon blifver ståndandes.
دڵسۆزیت نەوە دوای نەوەیە، زەویت دامەزراند و دەمێنێت.
91 Det blifver dagliga efter ditt ord; ty all ting måste tjena dig.
ئەوان بە حوکمەکانی تۆ هەتا ئەمڕۆ ماون، چونکە هەمووان خزمەتکاری تۆن.
92 Om din lag icke hade min tröst varit, så vore jag förgången i mitt elände.
ئەگەر فێرکردنی تۆ سەرچاوەی شادیم نەدەبوو، بە زەلیلی خۆم لەناودەچووم.
93 Jag vill aldrig förgäta dina befallningar; ty du vederqvicker mig med dem.
هەرگیز ڕێنماییەکانت لەبیرناکەم، چونکە بەوان منت ژیاندەوە.
94 Jag är din, hjelp mig; ty jag söker dina befallningar.
من هی تۆم، ڕزگارم بکە، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
95 De ogudaktige vakta uppå mig, att de måga förgöra mig; men jag aktar uppå din vittnesbörd,
بەدکارەکان خۆیان بۆم ماتداوە تاکو بمفەوتێنن، بەڵام من لە یاساکانی تۆ ڕادەمێنم.
96 Jag hafver på all ting en ända sett; men ditt bud är varaktigt.
بۆ هەموو تەواوییەک سنوورم بینی، بەڵام ڕاسپاردەی تۆ زۆر فراوانە.
97 Huru hafver jag din lag så kär; dageliga talar jag derom.
چەند حەزم لە فێرکردنی تۆیە! بە درێژایی ڕۆژ لێی ورد دەبمەوە.
98 Du gör mig med ditt bud visare, än mina fiender äro; ty det är evinnerliga min skatt.
بەهۆی ڕاسپاردەکانت لە دوژمنەکانم داناتر بووم، چونکە هەتاهەتایە بۆ منە.
99 Jag är lärdare, än alle mine lärare; ty din vittnesbörd äro mitt tal.
لە هەموو مامۆستاکانم هۆشمەندتر بووم، چونکە لە یاساکانت ورد دەبمەوە.
100 Jag är förståndigare, än de gamle; ty jag håller dina befallningar.
لە پیرەکان زیاتر تێدەگەم، چونکە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
101 Jag förtager minom fotom alla onda vägar, att jag må hålla din ord.
پێی خۆمم قەدەغە کردووە لە هەموو ڕێگایەکی خراپ، بۆ ئەوەی گوێڕایەڵی فەرمانی تۆ بم.
102 Jag viker icke ifrå dina rätter; ty du lärer mig.
لە حوکمەکانی تۆ لام نەداوە، چونکە تۆ خۆت فێرت کردووم.
103 Din ord äro minom mun sötare än hannog.
بەڵێنەکانت چەند شیرینن بۆ زمانم، لە هەنگوین شیرینترن بۆ دەمم.
104 Ditt ord gör mig förståndigan; derföre hatar jag alla falska vägar.
لە ڕێنماییەکانی تۆ تێگەیشتنم بەدەستهێنا، بۆیە ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
105 Ditt ord är mina fötters lykta, och ett ljus på minom vägom.
وشەکانی تۆ چرایە بۆ پێیەکانم، ڕووناکییە بۆ ڕێگام.
106 Jag svär, och vill hållat, att jag dina rättfärdighets rätter hålla vill.
سوێندم خواردووە و بەجێی دەهێنم، کە ملکەچی حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
107 Jag är svårliga plågad; Herre, vederqvick mig efter ditt ord.
ئەی یەزدان، زۆر ئازارم چێژتووە، جا بەپێی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
108 Låt dig behaga, Herre, mins muns välviljoga offer, och lär mig dina rätter.
ئەی یەزدان، بە ستایشە خۆویستەکانی دەمم ڕازی بە، حوکمەکانی خۆتم فێر بکە.
109 Jag bär mina själ i mina händer alltid, och jag förgäter icke din lag.
هەمیشە گیانم لەناو دەستمدایە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیرناکەم.
110 De ogudaktige sätta mig snaror; men jag far icke vill ifrå dina befallningar.
بەدکاران تەڵەیان بۆم ناوەتەوە، بەڵام من لە ڕێنماییەکانی تۆ گومڕا نابم.
111 Din vittnesbörd äro mitt eviga arf; ty de äro mins hjertas fröjd.
یاساکانت هەتاهەتایە گەنجینەن بۆ من، چونکە ئەوان شادی دڵمن.
112 Jag böjer mitt hjerta till att göra efter dina rätter alltid och evinnerliga.
دڵم بۆ بەجێهێنانی فەرزەکانت تەرخان دەکەم، هەتاهەتایە و هەتا کۆتایی.
113 Jag hatar de ostadiga andar, och älskar din lag.
ڕقم لە کەسانی دوودڵە، حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
114 Du äst mitt beskärm och sköld; jag hoppas uppå ditt ord.
تۆ پەناگا و قەڵغانی منیت، هیوام بە بەڵێنی تۆیە.
115 Viker ifrå mig, I onde; jag vill hålla min Guds bud.
ئەی بەدکارەکان، لێم دوور بکەونەوە، تاکو ڕاسپاردەکانی خودای خۆم پەیڕەو بکەم.
116 Uppehåll mig igenom ditt ord, att jag må lefva; och låt mig icke på skam komma med mitt hopp.
بەپێی بەڵێنەکەی خۆت پشتم بگرە هەتا بژیم، لە ئومێدی خۆم شەرمەزارم مەکە.
117 Stärk mig, att jag må blifva salig; så vill jag alltid lust hafva till dina rätter.
پشتم بگرە و ڕزگاردەبم، هەمیشە چاوم لە فەرزەکانت دەبێت.
118 Du förtrampar alla dem som villa gå om dina rätter; ty deras bedrägeri är alltsammans lögn.
هەموو ئەوانەی لە فەرزەکانی تۆ گومڕا بوون ڕەتیان دەکەیتەوە، چونکە فێڵەکەیان پووچە.
119 Du bortkastar alla ogudaktiga på jordene som slagg; derföre älskar jag din vittnesbörd.
هەموو بەدکارانی زەوی وەک خڵت جیا دەکەیتەوە، بۆیە حەزم لە یاساکانتە.
120 Jag fruktar mig för dig, så att mitt kött skälfver; och förskräcker mig for dina rätter.
لەشم لە تۆقینی تۆ دەلەرزێت و لە حوکمەکانت دەترسم.
121 Jag aktar uppå rätt och rättfärdighet; öfvergif mig icke dem som mig öfvervåld göra vilja.
دادپەروەری و ڕاستودروستیم بەجێهێناوە، ڕادەستی زۆردارم مەکە.
122 Beskärma du din tjenare, och tröst honom, att de stolte icke göra mig öfvervåld.
بەڵێن بدە چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکەیت، با لووتبەرزەکان ستەمم لێ نەکەن.
123 Mina ögon trängta efter dina salighet, och efter dine rättfärdighets ord.
چاوم شل بوو لە پەرۆشیم بۆ ڕزگارییەکەت، بۆ بەجێهێنانی بەڵێنە ڕاستودروستەکەت.
124 Handla med dinom tjenare efter dina nåd; och lär mig dina rätter.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت ڕەفتار بکە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
125 Jag är din tjenare; undervisa mig, att jag må känna din vittnesbörd.
من خزمەتکاری تۆم، تێمبگەیەنە، بۆ ئەوەی لە یاساکانت تێبگەم.
126 Det är tid, att Herren gör der något till; de hafva omintetgjort din lag.
ئەی یەزدان، کاتی کارکردنی تۆیە، چونکە فێرکردنی تۆ شکێنراوە.
127 Derföre älskar jag din bud, öfver guld och öfver fint guld.
لەبەر ئەوەی حەز لە ڕاسپاردەکانت دەکەم زیاتر لە زێڕ، لە زێڕی پوختەکراو،
128 Derföre håller jag rätt fram i alla dina befallningar; jag hatar allan falskan väg.
هەروەها لەبەر ئەوەی هەموو ڕێنماییەکانت بە ڕاست دەزانم، ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
129 Underliga äro din vittnesbörd, derföre håller dem min själ.
یاساکانت سەرسوڕهێنەرە، بۆیە گیانم پەیڕەویان دەکات.
130 När ditt ord uppenbaradt varder, så fröjdar det, och gör de enfaldiga visa.
ڕوونکردنەوەی فەرمایشتەکانت ڕووناکی دەبەخشێت، تێگەیشتنیش بە نەزانەکان.
131 Jag öppnar min mun, och begärar din bud; ty mig längtar efter dem.
دەمم کردەوە و هەناسەبڕکێمە، چونکە پەرۆشی ڕاسپاردەکانی تۆم.
132 Vänd dig till mig, och var mig nådelig, såsom du plägar göra dem som ditt Namn älska.
ئاوڕم لێ بدەوە و لەگەڵم میهرەبان بە، وەک نەریتی خۆت بۆ ئەوانەی ناوی تۆیان خۆشدەوێت.
133 Låt min gång viss vara i dino orde, och låt ingen orätt öfver mig råda.
هەنگاوەکانم لەسەر وتەکەت بچەسپێنە، مەهێڵە هیچ گوناهێک بەسەرمدا زاڵ بێت.
134 Förlös mig ifrå menniskors orätt; så vill jag hålla dina befallningar.
لە زۆرداری مرۆڤ بمکڕەوە، بۆ ئەوەی ڕێنماییەکانی تۆ پەیڕەو بکەم.
135 Låt ditt ansigte lysa öfver din tjenare, och lär mig dina rätter.
ڕووت بەسەر خزمەتکاری خۆتدا بدرەوشێنەوە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
136 Mine ögon flyta med vatten, att man icke håller din lag.
جۆگەی ئاو لە چاوەکانم دادەڕژێت، چونکە فێرکردنت پەیڕەو ناکرێت.
137 Herre, du äst rättfärdig, och rätt är ditt ord.
ئەی یەزدان، تۆ ڕاستودروستیت، حوکمەکانت ڕاستن.
138 Du hafver dina rättfärdighets vittnesbörd, och sanningena hårdeliga budit.
ئەو یاسایانەی دەرتکردووە ڕاستودروستن و بە تەواوی جێی متمانەن.
139 Jag hafver när harmats till döds, att mine ovänner hafva din ord förgätit.
دڵگەرمیم سووتاندمی، چونکە دوژمنانم فەرمانەکانی تۆیان لەبیر کردووە.
140 Ditt ord är väl bepröfvadt, och din tjenare hafver det kärt.
بەڵێنی تۆ زۆر تاقیکراوەتەوە، خزمەتکارەکەت حەزی لێیەتی.
141 Jag är ringa och föraktad; men jag förgäter icke dina befallningar.
من بچووک و ڕیسوام، بەڵام ڕێنماییەکانت لە یاد ناکەم.
142 Din rättfärdighet är en evig rättfärdighet, och din lag är sanning.
ڕاستودروستیت هەتاهەتایی تەواوە و فێرکردنت ڕاستە.
143 Ångest och nöd hafva drabbat uppå mig; men jag hafver lust till din bud.
تەنگانە و ناخۆشیم تووش بووە، بەڵام ڕاسپاردەکانت شادی منن.
144 Dins vittnesbörds rättfärdighet är evig; undervisa mig, så lefver jag.
یاساکانت هەتاهەتایە ڕاستودروستن، تێمبگەیەنە بۆ ئەوەی بژیم.
145 Jag ropar af allo hjerta, bönhör mig, Herre, att jag må hålla dina rätter.
پڕ بە دڵ هاوار دەکەم، ئەی یەزدان، وەڵامم بدەوە، فەرزەکانت بەجێدەهێنم.
146 Jag ropar till dig, hjelp mig, att jag må hålla din vittnesbörd.
هاوار بۆ تۆ دەکەم، ڕزگارم بکە! یاساکانت پەیڕەو دەکەم.
147 Jag kommer bittida, och ropar; uppå ditt ord hoppas jag.
پێش بەرەبەیان هەڵدەستم و هاوارت بۆ دەهێنم، ئومێدم بە بەڵێنی تۆ هەیە.
148 Jag vakar bittida upp, att jag må handla om din ord.
بە درێژایی شەو بەئاگام، بۆ ئەوەی لە بەڵێنەکانت وردببمەوە.
149 Hör mina röst efter dina nåde: Herre, vederqvick mig efter dina rätter.
بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت گوێ لە دەنگم بگرە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
150 Mine arge förföljare vilja till mig, och äro långt ifrå din lag.
پیلانگێڕان نزیک بوونەوە، لە فێرکردنی تۆ دوورکەوتوونەتەوە.
151 Herre, du äst hardt när, och din bud äro alltsamman sanning.
بەڵام ئەی یەزدان، تۆ زۆر نزیکیت، هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستن.
152 Men jag vet det långt tillförene, att du din vittnesbörd evinnerliga grundat hafver.
لەمێژە لە یاساکانت دەزانم، کە بۆ هەتاهەتایە داتناوە.
153 Se uppå mitt elände, och fräls mig; hjelp mig ut; förty jag förgäter icke din lag.
سەیری ئازارم بکە و دەربازم بکە، چونکە فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
154 Uträtta min sak, och förlossa mig; vederqvick mig igenom ditt ord.
پارێزەری لە گرفتەکەم بکە و بمکڕەوە، بەگوێرەی بەڵێنەکەت بمژیێنەوە.
155 Saligheten är långt ifrå de ogudaktiga; ty de akta intet dina rätter.
ڕزگاری لە بەدکاران دوورە، چونکە بەدوای فەرزەکانتدا ناگەڕێن.
156 Herre, din barmhertighet är stor; vederqvick mig efter dina rätter.
ئەی یەزدان، بەزەییت زۆرە، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
157 Mine förföljare och ovänner äro månge; men jag viker icke ifrå din vittnesbörd.
دوژمنانم و ئەوانەی دەمچەوسێننەوە زۆرن، بەڵام لە یاساکانی تۆ لام نەداوە.
158 Jag ser de föraktare, och det gör mig ondt, att de icke hålla din ord.
خیانەتکارانم بینی بێزم هاتەوە، چونکە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت نەبوون.
159 Si, jag älskar dina befallningar; Herre, vederqvick mig efter din nåd.
ببینە چەندە حەزم لە ڕێنماییەکانتە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە.
160 Ditt ord hafver af begynnelsen varit sanning; alle dine rättfärdighets rätter vara evinnerliga.
هەموو وشەکانی تۆ ڕاستییە، هەموو حوکمە ڕاستودروستەکانی هەتاهەتایین.
161 Förstarna förfölja mig utan sak, och mitt hjerta fruktar sig för din ord.
میرەکان بەبێ هۆ دەمچەوسێننەوە، بەڵام دڵم لە فەرمایشتی تۆ دەتۆقێت.
162 Jag gläder mig öfver din ord, såsom en den stort byte får.
بە بەڵێنەکانت دڵشاد دەبم، وەک یەکێک دەستکەوتێکی زۆری چنگکەوتبێت.
163 Lögnene är jag hätsk, och stygges dervid, men din lag hafver jag kär.
ڕقم لە درۆیە و قێزم لێی دەبێتەوە، بەڵام حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
164 Jag lofvar dig sju resor om dagen, för dine rättfärdighets rätters skull.
ڕۆژانە حەوت جار ستایشت دەکەم، بۆ حوکمە ڕاستودروستەکانت.
165 Stor frid hafva de som din lag älska, och de skola icke stappla.
ئاشتیێکی گەورە بۆ ئەوانەی حەز لە فێرکردنت دەکەن، هیچ شتێک بۆیان نابێتە کۆسپ.
166 Herre, jag väntar efter din salighet, och gör efter din bud.
ئەی یەزدان، هیوام بە ڕزگاریی تۆیە، ڕاسپاردەکانی تۆ پەیڕەو دەکەم.
167 Min själ håller din vittnesbörd, och hafver dem mycket kär.
گیانم یاساکانت پەیڕەو دەکات، چونکە زۆر حەزم لێیەتی.
168 Jag håller dina befallningar, och dina vittnesbörder; ty alle mine vägar äro för dig.
ڕێنمایی و یاساکانی تۆ پەیڕەو دەکەم، چونکە هەموو ڕێگاکانم لەبەردەمتن.
169 Herre, låt min klagan för dig komma; undervisa mig efter ditt ord.
ئەی یەزدان، با هاوارم بگاتە بەردەمت، بەگوێرەی پەیمانی خۆت تێمبگەیەنە.
170 Låt mina bön komma för dig; fräls mig efter ditt ord.
با پاڕانەوەم بێتە بەردەمت، بەگوێرەی بەڵێنەکەت دەربازم بکە.
171 Mine läppar skola lofva, när du lärer mig dina rätter.
با لێوم ستایشی لێ بڕژێت، چونکە فێری فەرزەکانی خۆتم دەکەیت.
172 Min tunga skall tala om ditt ord; ty all din bud äro rätt.
با زمانم گۆرانی بەسەر وتەکەتدا بڵێ، چونکە هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستودروستن.
173 Låt dina hand vara mig biståndiga; ty jag hafver utkorat dina befallningar.
با دەستت ئامادەبێت بۆ یارمەتیم، چونکە ڕێنماییەکانی تۆم هەڵبژاردووە.
174 Herre, jag längtar efter din salighet, och hafver lust till din lag.
ئەی یەزدان، من بە پەرۆشم بۆ ڕزگاریی تۆ، فێرکردنت شادی منە.
175 Låt mina själ lefva, att hon må lofva dig, och dine rätter hjelpa mig.
با گیانم بژیێتەوە بۆ ئەوەی ستایشت بکەم، حوکمەکانت یارمەتیم بدات.
176 Jag är såsom ett villfarande och borttappadt får; sök din tjenare, ty jag förgäter icke din bud.
وەک بەرخی وێڵ گومڕا بووم، بەدوای خزمەتکارەکەتدا بگەڕێ، چونکە ڕاسپاردەکانی تۆم لەبیر نەکردووە.

< Psaltaren 119 >