Psaltaren 119
1 Salige äro de som utan vank lefva, de som i Herrans lag vandra.
Aleph. Welgelukzalig zijn de oprechten van wandel, die in de wet des HEEREN gaan.
2 Salige äro de som hans vittnesbörd hålla; de som af allo hjerta söka honom.
Welgelukzalig zijn zij, die Zijn getuigenissen onderhouden, die Hem van ganser harte zoeken;
3 Ty de som på hans vägom vandra, de göra intet ondt.
Ook geen onrecht werken, maar wandelen in Zijn wegen.
4 Du hafver budit, att hålla dina befallningar fliteliga.
HEERE! Gij hebt geboden, dat men Uw bevelen zeer bewaren zal.
5 O! att mitt lif hölle dina rätter med fullt allvar.
Och, dat mijn wegen gericht werden, om Uw inzettingen te bewaren!
6 När jag skådar uppå all din bud, så kommer jag icke på skam.
Dan zou ik niet beschaamd worden, wanneer ik merken zou op al Uw geboden.
7 Jag tackar dig af rätt hjerta, att du lärer mig dina rättfärdighets rätter.
Ik zal U loven in oprechtheid des harten, als ik de rechten Uwer gerechtigheid geleerd zal hebben.
8 Dina rätter vill jag hålla; öfvergif mig dock aldrig.
Ik zal Uw inzettingen bewaren; verlaat mij niet al te zeer.
9 Huru skall en yngling sin väg ostraffeliga gå? När han håller sig efter din ord.
Beth. Waarmede zal de jongeling zijn pad zuiver houden? Als hij dat houdt naar Uw woord.
10 Jag söker dig af allo hjerta; Låt mig icke fela om din bud.
Ik zoek U met mijn gehele hart, laat mij van Uw geboden niet afdwalen.
11 Jag behåller din ord i mitt hjerta, på det jag icke skall synda emot dig.
Ik heb Uw rede in mijn hart verborgen, opdat ik tegen U niet zondigen zou.
12 Lofvad vare du, Herre; lär mig dina rätter.
HEERE! Gij zijt gezegend; leer mij Uw inzettingen.
13 Jag vill med mina läppar förtälja alla dins muns rätter.
Ik heb met mijn lippen verteld al de rechten Uws monds.
14 Jag fröjdar mig af dins vittnesbörds väg, såsom af allahanda rikedomar.
Ik ben vrolijker in den weg Uwer getuigenissen, dan over allen rijkdom.
15 Jag talar det du befallt hafver, och ser på dina vägar.
Ik zal Uw bevelen overdenken, en op Uw paden letten.
16 Jag hafver lust till dina rätter, och förgäter icke din ord.
Ik zal mijzelven vermaken in Uw inzettingen; Uw woord zal ik niet vergeten.
17 Gör väl med din tjenare, att jag må lefva och hålla din ord.
Gimel. Doe wel bij Uw knecht, dat ik leve en Uw woord beware.
18 Öppna mig ögonen, att jag må se under i din lag.
Ontdek mijn ogen, dat ik aanschouwe de wonderen van Uw wet.
19 Jag är en gäst på jordene; fördölj icke din bud för mig.
Ik ben een vreemdeling op de aarde, verberg Uw geboden voor mij niet.
20 Min själ är all sönderkrossad för trängtans skull, efter dina rätter alltid.
Mijn ziel is verbroken vanwege het verlangen naar Uw oordelen te aller tijd.
21 Du näpser de stolta; förbannade äro de som vika ifrå din bud.
Gij scheldt de vervloekte hovaardigen, die van Uw geboden afdwalen.
22 Vänd ifrå mig försmädelse och föraktelse; ty jag håller din vittnesbörd.
Wentel van mij versmaadheid en verachting, want ik heb Uw getuigenissen onderhouden.
23 Sitta ock Förstarna och tala emot mig; men din tjenare talar om dina rätter.
Als zelfs de vorsten zittende tegen mij gesproken hebben, heeft Uw knecht Uw inzettingen betracht.
24 Jag hafver lust till din vittnesbörd; de äro mine rådgifvare.
Ook zijn Uw getuigenissen mijn vermakingen, en mijn raadslieden.
25 Min själ ligger i stoft; vederqvick mig efter ditt ord.
Daleth. Mijn ziel kleeft aan het stof; maak mij levend naar Uw woord.
26 Jag förtäljer mina vägar, och du bönhörer mig; lär mig dina rätter.
Ik heb U mijn wegen verteld, en Gij hebt mij verhoord; leer mij Uw inzettingen.
27 Undervisa mig dina befallningars väg, så vill jag tala om din under.
Geef mij den weg Uwer bevelen te verstaan, opdat ik Uw wonderen betrachte.
28 Jag grämer mig så att hjertat mig försmäktas; styrk mig efter ditt ord.
Mijn ziel druipt weg van treurigheid; richt mij op naar Uw woord.
29 Vänd ifrå mig den falska vägen, och unna mig din lag.
Wend van mij den weg der valsheid, en verleen mij genadiglijk Uw wet.
30 Jag hafver utvalt sanningenes väg; dina rätter hafver jag mig föresatt.
Ik heb verkoren den weg der waarheid, Uw rechten heb ik mij voorgesteld.
31 Jag håller mig intill din vittnesbörd; Herre, låt mig icke på skam komma.
Ik kleef vast aan Uw getuigenissen; o HEERE! beschaam mij niet.
32 När du mitt hjerta tröstar, så löper jag dins buds väg.
Ik zal den weg Uwer geboden lopen, als Gij mijn hart verwijd zult hebben.
33 Lär mig, Herre, dina rätters väg, att jag må bevara dem intill ändan.
He. HEERE! leer mij den weg Uwer inzettingen, en ik zal hem houden ten einde toe.
34 Undervisa mig, att jag må bevara din lag, och hålla dem af allo hjerta.
Geef mij het verstand, en ik zal Uw wet houden; ja, ik zal ze onderhouden met gansen harte.
35 För mig in på din buds stig, ty jag hafver der lust till.
Doe mij treden op het pad Uwer geboden, want daarin heb ik lust.
36 Böj mitt hjerta till din vittnesbörd, och icke till girighet.
Neig mijn hart tot Uw getuigenissen, en niet tot gierigheid.
37 Vänd bort min ögon, att de icke se efter onyttig läro; utan vederqvick mig på dinom väg.
Wend mijn ogen af, dat zij geen ijdelheid zien; maak mij levend door Uw wegen.
38 Låt din tjenare hålla din bud stadeliga för din ord, att jag må frukta dig.
Bevestig Uw toezegging aan Uw knecht, die Uw vreze toegedaan is.
39 Vänd ifrå mig den försmädelse, som jag fruktar; ty dine rätter äro lustige.
Wend mijn smaadheid af, die ik vreze, want Uw rechten zijn goed.
40 Si, jag begärar dina befallningar; vederqvick mig med dine rättfärdighet.
Zie, ik heb een begeerte tot Uw bevelen; maak mij levend door Uw gerechtigheid.
41 Herre, låt mig vederfaras dina nåd; dina hjelp efter ditt ord;
Vau. En dat mij Uw goedertierenheden overkomen, o HEERE! Uw heil, naar Uw toezegging;
42 Att jag mina lastare svara må; ty jag förlåter mig uppå ditt ord.
Opdat ik mijn smader wat heb te antwoorden, want ik vertrouw op Uw woord.
43 Och tag ju icke ifrå minom mun sanningenes ord; ty jag hoppas uppå dina rätter.
En ruk het woord der waarheid van mijn mond niet al te zeer, want ik hoop op Uw rechten.
44 Jag vill hålla din lag allstädes, alltid och evinnerliga.
Zo zal ik Uw wet steeds onderhouden, eeuwiglijk en altoos.
45 Och jag vandrar i glädje; ty jag söker dina befallningar.
En ik zal wandelen in de ruimte, omdat ik Uw bevelen gezocht heb.
46 Jag talar om din vittnesbörd inför Konungar, och blyges intet;
Ook zal ik voor koningen spreken van Uw getuigenissen, en mij niet schamen.
47 Och hafver lust till din bud, och de äro mig käre;
En ik zal mij vermaken in Uw geboden, die ik liefheb.
48 Och lyfter mina händer upp till din bud, de mig kär äro; och talar om dina rätter.
En ik zal mijn handen opheffen naar Uw geboden, die ik liefheb, en ik zal Uw inzettingen betrachten.
49 Tänk dinom tjenare uppå ditt ord, på hvilket du låter mig hoppas.
Zain. Gedenk des woords, tot Uw knecht gesproken, op hetwelk Gij mij hebt doen hopen.
50 Det är min tröst i mitt elände; ty ditt ord vederqvicker mig.
Dit is mijn troost in mijn ellende, want Uw toezegging heeft mij levend gemaakt.
51 De stolte hafva deras gabberi af mig; likväl viker jag icke ifrå din lag.
De hovaardigen hebben mij boven mate zeer bespot; nochtans ben ik van Uw wet niet geweken.
52 Herre, när jag tänker, huru du af verldenes begynnelse dömt hafver, så varder jag tröstad.
Ik heb gedacht, o HEERE! aan Uw oordelen van ouds aan, en heb mij getroost.
53 Jag brinner innan, för de ogudaktiges skull, som din lag öfvergifva.
Grote beroering heeft mij bevangen vanwege de goddelozen, die Uw wet verlaten.
54 Dine rätter äro min visa i mino huse.
Uw inzettingen zijn mij gezangen geweest, ter plaatse mijner vreemdelingschappen.
55 Herre, jag tänker om nattena på ditt Namn, och håller din lag.
HEERE! des nachts ben ik Uws Naams gedachtig geweest, en heb Uw wet bewaard.
56 Det är min skatt, att jag dina befallningar håller.
Dat is mij geschied, omdat ik Uw bevelen bewaard heb.
57 Jag hafver sagt, Herre: Det skall mitt arf vara, att jag dina vägar håller.
Cheth. De HEERE is mijn deel, ik heb gezegd, dat ik Uw woorden zal bewaren.
58 Jag beder inför ditt ansigte af allo hjerta; var mig nådelig efter ditt ord.
Ik heb Uw aanschijn ernstelijk gebeden van ganser harte, wees mij genadig naar Uw toezegging.
59 Jag betraktar mina vägar, och vänder mina fötter till din vittnesbörd.
Ik heb mijn wegen bedacht, en heb mijn voeten gekeerd tot Uw getuigenissen.
60 Jag skyndar mig, och dröjer intet, till att hålla din bud.
Ik heb gehaast, en niet vertraagd Uw geboden te onderhouden.
61 De ogudaktigas rote beröfvar mig; men jag förgäter intet din lag.
De goddeloze hopen hebben mij beroofd; nochtans heb ik Uw wet niet vergeten.
62 Om midnatt står jag upp, till att tacka dig för dina rättfärdighets rätter.
Te middernacht sta ik op, om U te loven voor de rechten Uwer gerechtigheid.
63 Jag håller mig till alla dem som frukta dig, och dina befallningar hålla.
Ik ben een gezel van allen, die U vrezen, en van hen, die Uw bevelen onderhouden.
64 Herre, jorden är full af dine godhet; lär mig dina rätter.
HEERE! de aarde is vol van Uw goedertierenheid; leer mij Uw inzettingen.
65 Du gör dinom tjenare godt, Herre, efter ditt ord.
Teth. Gij hebt bij Uw knecht goed gedaan, HEERE, naar Uw woord.
66 Lär mig goda seder och förståndighet; ty jag tror dinom budom.
Leer mij een goeden zin en wetenschap, want ik heb aan Uw geboden geloofd.
67 Förr än jag späkt vardt, for jag vill; men nu håller jag ditt ord.
Eer ik verdrukt werd, dwaalde ik, maar nu onderhoud ik Uw woord.
68 Du äst mild och god; lär mig dina rätter.
Gij zijt goed en goeddoende; leer mij Uw inzettingen.
69 De stolte dikta lögn öfver mig; men jag håller dina befallningar af allt hjerta.
De hovaardigen hebben leugens tegen mij gestoffeerd; doch ik bewaar Uw bevelen van ganser harte.
70 Deras hjerta är fett vordet, såsom flott; men jag hafver lust till din lag.
Hun hart is vet als smeer; maar ik heb vermaak in Uw wet.
71 Det är mig ljuft att du hafver späkt mig, att jag må lära dina rätter.
Het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik Uw inzettingen leerde.
72 Dins muns lag är mig täckare, än mång tusend stycke guld och silfver.
De wet Uws monds is mij beter, dan duizenden van goud of zilver.
73 Din hand hafver gjort och beredt mig; undervisa mig, att jag må lära din bud.
Jod. Uw handen hebben mij gemaakt, en bereid; maak mij verstandig, opdat ik Uw geboden lere.
74 De som dig frukta, de se mig, och glädja sig; ty jag hoppas uppå din ord.
Die U vrezen, zullen mij aanzien, en zich verblijden, omdat ik op Uw woord gehoopt heb.
75 Herre, jag vet att dina domar äro rätte, och du hafver troliga späkt mig.
Ik weet, HEERE! dat Uw gerichten de gerechtigheid zijn, en dat Gij mij uit getrouwheid verdrukt hebt.
76 Din nåd vare min tröst, såsom du dinom tjenare lofvat hafver.
Laat toch Uw goedertierenheid zijn om mij te troosten, naar Uw toezegging aan Uw knecht.
77 Låt mig vederfaras dina barmhertighet, att jag må lefva; ty jag hafver lust till din lag.
Laat mij Uw barmhartigheden overkomen, opdat ik leve, want Uw wet is al mijn vermaking.
78 Ack! att de stolte måtte komma på skam, som mig med lögn nedertrycka; men jag talar om dina befallningar.
Laat de hovaardigen beschaamd worden, omdat zij mij met leugen nedergestoten hebben; doch ik betracht Uw geboden.
79 Ack! att de måtte hålla sig till mig, som dig frukta, och känna din vittnesbörd.
Laat hen tot mij keren, die U vrezen, en die Uw getuigenissen kennen.
80 Mitt hjerta blifve rättsinnigt i dinom rättom, att jag icke på skam kommer.
Laat mijn hart oprecht zijn tot Uw inzettingen, opdat ik niet beschaamd worde.
81 Min själ trängtar efter dina salighet; jag hoppas uppå ditt ord.
Caph. Mijn ziel is bezweken van verlangen naar Uw heil; op Uw woord heb ik gehoopt.
82 Min ögon trängta efter ditt ord, och säga: När vill du trösta mig?
Mijn ogen zijn bezweken van verlangen naar Uw toezegging, terwijl ik zeide: Wanneer zult Gij mij vertroosten?
83 Ty jag är såsom en lägel i rök; dina rätter förgäter jag icke.
Want ik ben geworden als een lederen zak in den rook; doch Uw inzettingen heb ik niet vergeten.
84 Huru länge skall din tjenare bida? När vill du dom hålla öfver mina förföljare?
Hoe vele zullen de dagen Uws knechts zijn? Wanneer zult Gij recht doen over mijn vervolgers?
85 De stolte grafva mig gropar, hvilka intet äro efter din lag.
De hovaardigen hebben mij putten gegraven, hetwelk niet is naar Uw wet.
86 Dine bud äro alltsamman sanning; de förfölja mig med lögn, hjelp mig.
Al Uw geboden zijn waarheid; zij vervolgen mij met leugen, help mij.
87 De hade fulltnär förgjort mig på jordene; men jag öfvergifver icke dina befallningar.
Zij hebben mij bijna vernietigd op de aarde, maar ik heb Uw bevelen niet verlaten.
88 Vederqvick mig genom dina nåd, att jag må hålla dins muns vittnesbörd.
Maak mij levend naar Uw goedertierenheid, dan zal ik de getuigenis Uws monds onderhouden.
89 Herre, ditt ord blifver evinnerliga, så vidt som himmelen är.
Lamed. O HEERE! Uw woord bestaat in der eeuwigheid in de hemelen.
90 Din sanning varar i evighet; du hafver tillredt jordena, och hon blifver ståndandes.
Uw goedertierenheid is van geslacht tot geslacht; Gij hebt de aarde vastgemaakt, en zij blijft staan;
91 Det blifver dagliga efter ditt ord; ty all ting måste tjena dig.
Naar Uw verordeningen blijven zij nog heden staan, want zij allen zijn Uw knechten.
92 Om din lag icke hade min tröst varit, så vore jag förgången i mitt elände.
Indien Uw wet niet ware geweest al mijn vermaking, ik ware in mijn druk al lang vergaan.
93 Jag vill aldrig förgäta dina befallningar; ty du vederqvicker mig med dem.
Ik zal Uw bevelen in der eeuwigheid niet vergeten, want door dezelve hebt Gij mij levend gemaakt.
94 Jag är din, hjelp mig; ty jag söker dina befallningar.
Ik ben Uw, behoud mij, want ik heb Uw bevelen gezocht.
95 De ogudaktige vakta uppå mig, att de måga förgöra mig; men jag aktar uppå din vittnesbörd,
De goddelozen hebben op mij gewacht, om mij te doen vergaan; ik neem acht op Uw getuigenissen.
96 Jag hafver på all ting en ända sett; men ditt bud är varaktigt.
In alle volmaaktheid heb ik een einde gezien; maar Uw gebod is zeer wijd.
97 Huru hafver jag din lag så kär; dageliga talar jag derom.
Mem. Hoe lief heb ik Uw wet! Zij is mijn betrachting den gansen dag.
98 Du gör mig med ditt bud visare, än mina fiender äro; ty det är evinnerliga min skatt.
Zij maakt mij door Uw geboden wijzer, dan mijn vijanden zijn, want zij is in eeuwigheid bij mij.
99 Jag är lärdare, än alle mine lärare; ty din vittnesbörd äro mitt tal.
Ik ben verstandiger dan al mijn leraars, omdat Uw getuigenissen mijn betrachting zijn.
100 Jag är förståndigare, än de gamle; ty jag håller dina befallningar.
Ik ben voorzichtiger dan de ouden, omdat ik Uw bevelen bewaard heb.
101 Jag förtager minom fotom alla onda vägar, att jag må hålla din ord.
Ik heb mijn voeten geweerd van alle kwade paden, opdat ik Uw woord zou onderhouden.
102 Jag viker icke ifrå dina rätter; ty du lärer mig.
Ik ben niet geweken van Uw rechten, want Gij hebt mij geleerd.
103 Din ord äro minom mun sötare än hannog.
Hoe zoet zijn Uw redenen mijn gehemelte geweest, meer dan honig mijn mond!
104 Ditt ord gör mig förståndigan; derföre hatar jag alla falska vägar.
Uit Uw bevelen krijg ik verstand, daarom haat ik alle leugenpaden.
105 Ditt ord är mina fötters lykta, och ett ljus på minom vägom.
Nun. Uw woord is een lamp voor mijn voet, en een licht voor mijn pad.
106 Jag svär, och vill hållat, att jag dina rättfärdighets rätter hålla vill.
Ik heb gezworen, en zal het bevestigen, dat ik onderhouden zal de rechten Uwer gerechtigheid.
107 Jag är svårliga plågad; Herre, vederqvick mig efter ditt ord.
Ik ben gans zeer verdrukt, HEERE! maak mij levend naar Uw woord.
108 Låt dig behaga, Herre, mins muns välviljoga offer, och lär mig dina rätter.
Laat U toch, o HEERE! welgevallen de vrijwillige offeranden mijns monds, en leer mij Uw rechten.
109 Jag bär mina själ i mina händer alltid, och jag förgäter icke din lag.
Mijn ziel is geduriglijk in mijn hand; nochtans vergeet ik Uw wet niet.
110 De ogudaktige sätta mig snaror; men jag far icke vill ifrå dina befallningar.
De goddelozen hebben mij een strik gelegd; nochtans ben ik niet afgedwaald van Uw bevelen.
111 Din vittnesbörd äro mitt eviga arf; ty de äro mins hjertas fröjd.
Ik heb Uw getuigenissen genomen tot een eeuwige erve, want zij zijn mijns harten vrolijkheid.
112 Jag böjer mitt hjerta till att göra efter dina rätter alltid och evinnerliga.
Ik heb mijn hart geneigd, om Uw inzettingen eeuwiglijk te doen, ten einde toe.
113 Jag hatar de ostadiga andar, och älskar din lag.
Samech. Ik haat de kwade ranken, maar heb Uw wet lief.
114 Du äst mitt beskärm och sköld; jag hoppas uppå ditt ord.
Gij zijt mijn Schuilplaats en mijn Schild; op Uw Woord heb ik gehoopt.
115 Viker ifrå mig, I onde; jag vill hålla min Guds bud.
Wijkt van mij, gij boosdoeners! dat ik de geboden mijns Gods moge bewaren.
116 Uppehåll mig igenom ditt ord, att jag må lefva; och låt mig icke på skam komma med mitt hopp.
Ondersteun mij naar Uw toezegging, opdat ik leve; en laat mij niet beschaamd worden over mijn hope.
117 Stärk mig, att jag må blifva salig; så vill jag alltid lust hafva till dina rätter.
Ondersteun mij, zo zal ik behouden zijn; dan zal ik mij steeds in Uw inzettingen vermaken.
118 Du förtrampar alla dem som villa gå om dina rätter; ty deras bedrägeri är alltsammans lögn.
Gij vertreedt al degenen, die van Uw inzettingen afdwalen, want hun bedrog is leugen.
119 Du bortkastar alla ogudaktiga på jordene som slagg; derföre älskar jag din vittnesbörd.
Gij doet alle goddelozen der aarde weg als schuim, daarom heb ik Uw getuigenissen lief.
120 Jag fruktar mig för dig, så att mitt kött skälfver; och förskräcker mig for dina rätter.
Het haar mijns vleses is te berge gerezen van verschrikking voor U, en ik heb gevreesd voor Uw oordelen.
121 Jag aktar uppå rätt och rättfärdighet; öfvergif mig icke dem som mig öfvervåld göra vilja.
Ain. Ik heb recht en gerechtigheid gedaan; geef mij niet over aan mijn onderdrukkers.
122 Beskärma du din tjenare, och tröst honom, att de stolte icke göra mig öfvervåld.
Wees borg voor Uw knecht ten goede; laat de hovaardigen mij niet onderdrukken.
123 Mina ögon trängta efter dina salighet, och efter dine rättfärdighets ord.
Mijn ogen zijn bezweken van verlangen naar Uw heil, en naar de toezegging Uwer rechtvaardigheid.
124 Handla med dinom tjenare efter dina nåd; och lär mig dina rätter.
Doe bij Uw knecht naar Uw goedertierenheid, en leer mij Uw inzettingen.
125 Jag är din tjenare; undervisa mig, att jag må känna din vittnesbörd.
Ik ben Uw knecht, maak mij verstandig, en ik zal Uw getuigenissen kennen.
126 Det är tid, att Herren gör der något till; de hafva omintetgjort din lag.
Het is tijd voor den HEERE, dat Hij werke, want zij hebben Uw wet verbroken.
127 Derföre älskar jag din bud, öfver guld och öfver fint guld.
Daarom heb ik Uw geboden lief, meer dan goud, ja, meer dan het fijnste goud.
128 Derföre håller jag rätt fram i alla dina befallningar; jag hatar allan falskan väg.
Daarom heb ik al Uw bevelen, van alles, voor recht gehouden; maar alle valse pad heb ik gehaat.
129 Underliga äro din vittnesbörd, derföre håller dem min själ.
Pe. Uw getuigenissen zijn wonderbaar, daarom bewaart ze mijn ziel.
130 När ditt ord uppenbaradt varder, så fröjdar det, och gör de enfaldiga visa.
De opening Uwer woorden geeft licht, de slechten verstandig makende.
131 Jag öppnar min mun, och begärar din bud; ty mig längtar efter dem.
Ik heb mijn mond wijd opengedaan, en gehijgd, want ik heb verlangd naar Uw geboden.
132 Vänd dig till mig, och var mig nådelig, såsom du plägar göra dem som ditt Namn älska.
Zie mij aan, wees mij genadig, naar het recht aan degenen, die Uw Naam beminnen.
133 Låt min gång viss vara i dino orde, och låt ingen orätt öfver mig råda.
Maak mijn voetstappen vast in Uw Woord, en laat geen ongerechtigheid over mij heersen.
134 Förlös mig ifrå menniskors orätt; så vill jag hålla dina befallningar.
Verlos mij van des mensen overlast, en ik zal Uw bevelen onderhouden.
135 Låt ditt ansigte lysa öfver din tjenare, och lär mig dina rätter.
Doe Uw aangezicht lichten over Uw knecht, en leer mij Uw inzettingen.
136 Mine ögon flyta med vatten, att man icke håller din lag.
Waterbeken vlieten af uit mijn ogen, omdat zij Uw wet niet onderhouden.
137 Herre, du äst rättfärdig, och rätt är ditt ord.
Tsade. HEERE! Gij zijt rechtvaardig, en elkeen Uwer oordelen is recht.
138 Du hafver dina rättfärdighets vittnesbörd, och sanningena hårdeliga budit.
Gij hebt de gerechtigheid Uwer getuigenissen, en de waarheid hogelijk geboden.
139 Jag hafver när harmats till döds, att mine ovänner hafva din ord förgätit.
Mijn ijver heeft mij doen vergaan, omdat mijn wederpartijders Uw woorden vergeten hebben.
140 Ditt ord är väl bepröfvadt, och din tjenare hafver det kärt.
Uw woord is zeer gelouterd, en Uw knecht heeft het lief.
141 Jag är ringa och föraktad; men jag förgäter icke dina befallningar.
Ik ben klein en veracht, doch Uw bevelen vergeet ik niet.
142 Din rättfärdighet är en evig rättfärdighet, och din lag är sanning.
Uw gerechtigheid is gerechtigheid in eeuwigheid, en Uw wet is de waarheid.
143 Ångest och nöd hafva drabbat uppå mig; men jag hafver lust till din bud.
Benauwdheid en angst hebben mij getroffen, doch Uw geboden zijn mijn vermakingen.
144 Dins vittnesbörds rättfärdighet är evig; undervisa mig, så lefver jag.
De gerechtigheid Uwer getuigenissen is in der eeuwigheid; doe ze mij verstaan, zo zal ik leven.
145 Jag ropar af allo hjerta, bönhör mig, Herre, att jag må hålla dina rätter.
Koph. Ik heb van ganser harte geroepen: verhoor mij, o HEERE! ik zal Uw inzettingen bewaren.
146 Jag ropar till dig, hjelp mig, att jag må hålla din vittnesbörd.
Ik heb U aangeroepen, verlos mij, en ik zal Uw getuigenissen onderhouden.
147 Jag kommer bittida, och ropar; uppå ditt ord hoppas jag.
Ik ben de morgen schemering voorgekomen, en heb geschrei gemaakt; op Uw woord heb ik gehoopt.
148 Jag vakar bittida upp, att jag må handla om din ord.
Mijn ogen komen de nacht waken voor, om Uw rede te betrachten.
149 Hör mina röst efter dina nåde: Herre, vederqvick mig efter dina rätter.
Hoor mijn stem naar Uw goedertierenheid, o HEERE! maak mij levend naar Uw recht.
150 Mine arge förföljare vilja till mig, och äro långt ifrå din lag.
Die kwade praktijken najagen, genaken mij, zij wijken verre van Uw wet.
151 Herre, du äst hardt när, och din bud äro alltsamman sanning.
Maar Gij, HEERE! zijt nabij, en al Uw geboden zijn waarheid.
152 Men jag vet det långt tillförene, att du din vittnesbörd evinnerliga grundat hafver.
Van ouds heb ik geweten van Uw getuigenissen, dat Gij ze in eeuwigheid gegrond hebt.
153 Se uppå mitt elände, och fräls mig; hjelp mig ut; förty jag förgäter icke din lag.
Resch. Zie mijn ellende aan, en help mij uit, want Uw wet heb ik niet vergeten.
154 Uträtta min sak, och förlossa mig; vederqvick mig igenom ditt ord.
Twist mijn twistzaak, en verlos mij, maak mij levend, naar Uw toezegging.
155 Saligheten är långt ifrå de ogudaktiga; ty de akta intet dina rätter.
Het heil is verre van de goddelozen, want zij zoeken Uw inzettingen niet.
156 Herre, din barmhertighet är stor; vederqvick mig efter dina rätter.
HEERE! Uw barmhartigheden zijn vele; maak mij levend naar Uw rechten.
157 Mine förföljare och ovänner äro månge; men jag viker icke ifrå din vittnesbörd.
Mijn vervolgers en mijn wederpartijders zijn vele, maar van Uw getuigenissen wijk ik niet.
158 Jag ser de föraktare, och det gör mig ondt, att de icke hålla din ord.
Ik heb gezien degenen, die trouwelooslijk handelen, en het verdroot mij, dat zij Uw woord niet onderhielden.
159 Si, jag älskar dina befallningar; Herre, vederqvick mig efter din nåd.
Zie aan, dat ik Uw bevelen lief heb, o HEERE! maak mij levend naar Uw goedertierenheid.
160 Ditt ord hafver af begynnelsen varit sanning; alle dine rättfärdighets rätter vara evinnerliga.
Het begin Uws woords is waarheid, en in der eeuwigheid is al het recht Uwer gerechtigheid.
161 Förstarna förfölja mig utan sak, och mitt hjerta fruktar sig för din ord.
Schin. De vorsten hebben mij vervolgd zonder oorzaak; maar mijn hart heeft gevreesd voor Uw woord.
162 Jag gläder mig öfver din ord, såsom en den stort byte får.
Ik ben vrolijk over Uw toezegging, als een, die een groten buit vindt.
163 Lögnene är jag hätsk, och stygges dervid, men din lag hafver jag kär.
Ik haat de valsheid, en heb er een gruwel van; maar Uw wet heb ik lief.
164 Jag lofvar dig sju resor om dagen, för dine rättfärdighets rätters skull.
Ik loof U zevenmaal des daags, over de rechten Uwer gerechtigheid.
165 Stor frid hafva de som din lag älska, och de skola icke stappla.
Die Uw wet beminnen, hebben groten vrede, en zij hebben geen aanstoot.
166 Herre, jag väntar efter din salighet, och gör efter din bud.
O HEERE! ik hoop op Uw heil, en doe Uw geboden.
167 Min själ håller din vittnesbörd, och hafver dem mycket kär.
Mijn ziel onderhoudt Uw getuigenissen, en ik heb ze zeer lief.
168 Jag håller dina befallningar, och dina vittnesbörder; ty alle mine vägar äro för dig.
Ik onderhoud Uw bevelen en Uw getuigenissen, want al mijn wegen zijn voor U.
169 Herre, låt min klagan för dig komma; undervisa mig efter ditt ord.
Thau. O HEERE! laat mijn geschrei voor Uw aanschijn genaken, maak mij verstandig naar Uw woord.
170 Låt mina bön komma för dig; fräls mig efter ditt ord.
Laat mijn smeken voor Uw aanschijn komen, red mij naar Uw toezegging.
171 Mine läppar skola lofva, när du lärer mig dina rätter.
Mijn lippen zullen Uw lof overvloediglijk uitstorten, als Gij mij Uw inzettingen zult geleerd hebben.
172 Min tunga skall tala om ditt ord; ty all din bud äro rätt.
Mijn tong zal spraak houden van Uw rede, want al Uw geboden zijn rechtvaardigheid.
173 Låt dina hand vara mig biståndiga; ty jag hafver utkorat dina befallningar.
Laat Uw hand mij te hulp komen, want ik heb Uw bevelen verkoren.
174 Herre, jag längtar efter din salighet, och hafver lust till din lag.
O HEERE! ik verlang naar Uw heil, en Uw wet is al mijn vermaking.
175 Låt mina själ lefva, att hon må lofva dig, och dine rätter hjelpa mig.
Laat mijn ziel leven, en zij zal U loven, en laat Uw rechten mij helpen.
176 Jag är såsom ett villfarande och borttappadt får; sök din tjenare, ty jag förgäter icke din bud.
Ik heb gedwaald als een verloren schaap; zoek Uw knecht, want Uw geboden heb ik niet vergeten.
