Psaltaren 119
1 Salige äro de som utan vank lefva, de som i Herrans lag vandra.
Bulahan (sila) nga mga hingpit sa dalan, Nga nanaglakaw sa Kasugoan ni Jehova.
2 Salige äro de som hans vittnesbörd hålla; de som af allo hjerta söka honom.
Bulahan (sila) nga nanagbantay sa iyang mga pagpamatuod, Nga sa bug-os nilang kasingkasing nanagpangita kaniya.
3 Ty de som på hans vägom vandra, de göra intet ondt.
Oo, (sila) wala magbuhat sa dili-pagkamatarung; (Sila) nanaglakaw sa iyang mga dalan.
4 Du hafver budit, att hålla dina befallningar fliteliga.
Ikaw nagsugo kanamo mahatungod sa imong mga lagda, Aron among pagabantayan (sila) sa makugihon gayud.
5 O! att mitt lif hölle dina rätter med fullt allvar.
Oh hinaut unta nga mahamutang ang akong mga dalan Sa pagtuman sa imong kabalaoran!
6 När jag skådar uppå all din bud, så kommer jag icke på skam.
Unya dili na ako pagapakaulawan, Sa mabantayan ko na ang tanan mong mga sugo.
7 Jag tackar dig af rätt hjerta, att du lärer mig dina rättfärdighets rätter.
Magapasalamat ako kanimo uban sa katul-id sa kasingkasing, Sa pagkakat-on ko sa imong mga matarung nga paghukom.
8 Dina rätter vill jag hålla; öfvergif mig dock aldrig.
Pagabantayan ko ang imong kabalaoran: Oh hinaut unta nga ako dili mo gayud pagabiyaan.
9 Huru skall en yngling sin väg ostraffeliga gå? När han håller sig efter din ord.
Unsay igahinlo sa usa ka batan-on sa iyang dalan? Pinaagi sa pagmatngon subay sa imong pulong.
10 Jag söker dig af allo hjerta; Låt mig icke fela om din bud.
Uban sa bug-os ko nga kasingkasing gipangita ko ikaw: Oh ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong mga sugo.
11 Jag behåller din ord i mitt hjerta, på det jag icke skall synda emot dig.
Sa akong kasingkasing ginatipigan ko ang imong pulong, Aron dili ako makasala batok kanimo.
12 Lofvad vare du, Herre; lär mig dina rätter.
Dalayegon ikaw, Oh Jehova: Tudloi ako sa imong kabalaoran.
13 Jag vill med mina läppar förtälja alla dins muns rätter.
Sa akong mga ngabil gisugilon ko Ang tanang mga tulomanon sa imong baba.
14 Jag fröjdar mig af dins vittnesbörds väg, såsom af allahanda rikedomar.
Nagakalipay ako sa dalan sa imong mga pagpamatuod, Ingon sa gidaghanon sa tanang mga bahandi.
15 Jag talar det du befallt hafver, och ser på dina vägar.
Sa imong mga lagda magapalandong ako, Ug magatahud ako sa imong mga dalan.
16 Jag hafver lust till dina rätter, och förgäter icke din ord.
Magakalipay ako sa akong kaugalingon diha sa imong kabalaoran: Dili ako malimot sa imong pulong.
17 Gör väl med din tjenare, att jag må lefva och hålla din ord.
Ibubo sa kadagaya ang kalooy mo sa imong alagad, aron mabuhi ako; Sa ingon niini magabantay ako sa imong pulong.
18 Öppna mig ögonen, att jag må se under i din lag.
Bukha ang akong mga mata, aron makatan-aw ako Sa mga katingalahang butang gikan sa imong Kasugoan.
19 Jag är en gäst på jordene; fördölj icke din bud för mig.
Ako dumuloong dinhi sa yuta: Ayaw itungina ang imong mga sugo gikan kanako.
20 Min själ är all sönderkrossad för trängtans skull, efter dina rätter alltid.
Nadugmok ang akong kalag tungod sa pagpangandoy Sa imong mga tulomanon sa tanang mga panahon.
21 Du näpser de stolta; förbannade äro de som vika ifrå din bud.
Gibadlong mo ang mga palabilabihon nga mga tinunglo, Nga nanghimulag gikan sa imong mga sugo.
22 Vänd ifrå mig försmädelse och föraktelse; ty jag håller din vittnesbörd.
Palaa gikan kanako ang kaulawan ug ang pagkatalamayon; Kay ang imong mga pagpamatuod gibantayan ko.
23 Sitta ock Förstarna och tala emot mig; men din tjenare talar om dina rätter.
Ang mga principe usab nanaglingkod ug nanagsulti batok kanako; Apan ang imong alagad nagapalandong sa imong kabalaoran.
24 Jag hafver lust till din vittnesbörd; de äro mine rådgifvare.
Ang imong mga pagpamatuod usab maoy akong kalipay Ug akong mga magtatambag
25 Min själ ligger i stoft; vederqvick mig efter ditt ord.
Mipilit sa abug ang akong kalag: Buhion mo ako sumala sa imong pulong.
26 Jag förtäljer mina vägar, och du bönhörer mig; lär mig dina rätter.
Gipahayag ko ang akong mga dalan, ug ikaw mitubag kanako: Tudloi ako sa imong kabalaoran.
27 Undervisa mig dina befallningars väg, så vill jag tala om din under.
Ipasabut kanako ang dalan sa imong mga lagda: Sa ingon niini magapalandong ako sa imong mga katingalahang buhat.
28 Jag grämer mig så att hjertat mig försmäktas; styrk mig efter ditt ord.
Natunaw ang akong kalag tungod sa kaguol: Lig-ona ako sumala sa imong pulong.
29 Vänd ifrå mig den falska vägen, och unna mig din lag.
Ipahalayo gikan kanako ang dalan sa kabakakan; Ug ihatag kanako ang imong Kasugoan sa pagkamapuanguron.
30 Jag hafver utvalt sanningenes väg; dina rätter hafver jag mig föresatt.
Napili ko ang dalan sa pagkamatinumanon: Gibutang ko ang imong mga tulomanon sa atubangan ko.
31 Jag håller mig intill din vittnesbörd; Herre, låt mig icke på skam komma.
Napabilin ako sa dakung pagmatngon sa imong mga pagpamatuod: Oh Jehova, ayaw ako ibutang sa kaulawan.
32 När du mitt hjerta tröstar, så löper jag dins buds väg.
Sa dalan sa imong mga sugo magadalagan ako, Sa diha nga pagapadakuon mo ang akong kasingkasing.
33 Lär mig, Herre, dina rätters väg, att jag må bevara dem intill ändan.
Tudloi ako, Oh Jehova, sa dalan sa imong kabalaoran; Ug pagabantayan ko kini hangtud sa katapusan.
34 Undervisa mig, att jag må bevara din lag, och hålla dem af allo hjerta.
Hatagi ako ug salabutan, ug pagabantayan ko ang imong Kasugoan; Oo, pagatumanon ko kini uban sa bug-os ko nga kasingkasing.
35 För mig in på din buds stig, ty jag hafver der lust till.
Mandoi ako sa dalan sa imong mga sugo; Kay niini anaa ang akong kalipay
36 Böj mitt hjerta till din vittnesbörd, och icke till girighet.
Ikiling mo ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, Ug dili ngadto sa kailibgon.
37 Vänd bort min ögon, att de icke se efter onyttig läro; utan vederqvick mig på dinom väg.
Ilikay ang akong mga mata gikan sa pagtan-aw sa kakawangan, Ug hatagi ako ug kinabuhi sa imong mga dalan.
38 Låt din tjenare hålla din bud stadeliga för din ord, att jag må frukta dig.
Palig-ona ang imong pulong nganhi sa imong alagad, Nga nagatudlo sa pagkahadlok kanimo.
39 Vänd ifrå mig den försmädelse, som jag fruktar; ty dine rätter äro lustige.
Kuhaa gikan kanako ang kaulawan nga akong nahadlokan; Kay maayo ang imong mga tulomanon.
40 Si, jag begärar dina befallningar; vederqvick mig med dine rättfärdighet.
Ania karon, ginatinguha ko ang imong mga lagda: Hatagi ako ug kinabuhi sa imong pagkamatarung.
41 Herre, låt mig vederfaras dina nåd; dina hjelp efter ditt ord;
Ipadangat usab nganhi kanako ang imong mahigugmaong-kalolot, Oh Jehova, Bisan ang imong kaluwasan, sumala sa imong pulong.
42 Att jag mina lastare svara må; ty jag förlåter mig uppå ditt ord.
Sa ingon niana, makabaton ako ug tubag alang kaniya nga nagapakaulaw kanako; Kay misalig ako sa imong pulong.
43 Och tag ju icke ifrå minom mun sanningenes ord; ty jag hoppas uppå dina rätter.
Ug ayaw pagkuhaa sa tuman ang pulong sa kamatuoran gikan sa akong baba; Kay ako milaum diha sa imong mga tulomanon.
44 Jag vill hålla din lag allstädes, alltid och evinnerliga.
Sa ingon niana, pagabantayan ko sa kanunay ang imong Kasugoan Sa katuigan nga walay katapusan.
45 Och jag vandrar i glädje; ty jag söker dina befallningar.
Ug magalakaw ako sa kagawasan; Kay gipangita ko ang imong mga lagda.
46 Jag talar om din vittnesbörd inför Konungar, och blyges intet;
Ug igasulti ko usab ang imong mga pagpamatuod sa atubangan sa mga hari, Ug wala mahamutang sa kaulawan.
47 Och hafver lust till din bud, och de äro mig käre;
Ug sa akong kaugalingon magakalipay ako sa imong mga sugo, Nga gihigugma ko.
48 Och lyfter mina händer upp till din bud, de mig kär äro; och talar om dina rätter.
Pagabayawon ko usab ang akong mga kamot ngadto sa imong mga sugo, nga gihigugma ko; Ug magapalandong ako diha sa imong kabalaoran.
49 Tänk dinom tjenare uppå ditt ord, på hvilket du låter mig hoppas.
Hinumdumi ang pulong nga gihatag mo sa imong alagad, Tungod kay imo akong gipalaum.
50 Det är min tröst i mitt elände; ty ditt ord vederqvicker mig.
Mao kini ang kalipay ko sa akong kagul-anan; Kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
51 De stolte hafva deras gabberi af mig; likväl viker jag icke ifrå din lag.
Ang mga palabilabihon nanagyubit kanako sa hilabihan gayud: Apan wala ako mobulag gikan sa imong Kasugoan.
52 Herre, när jag tänker, huru du af verldenes begynnelse dömt hafver, så varder jag tröstad.
Nahinumdum ako, Oh Jehova, sa kanhi mong mga tulomanon, Ug nalipay ako sa akong kaugalingon.
53 Jag brinner innan, för de ogudaktiges skull, som din lag öfvergifva.
Ang mainit nga kaligutgut migahum kanako, Tungod sa tawong dautan nga mibulag gikan sa imong Kasugoan.
54 Dine rätter äro min visa i mino huse.
Ang imong kabalaoran nahimo nga mga alawiton ko Sa balay sa akong pagpanlangyaw.
55 Herre, jag tänker om nattena på ditt Namn, och håller din lag.
Sa kagabhion nahinumdum ako sa imong ngalan, Oh Jehova, Ug gibantayan ko ang imong Kasugoan.
56 Det är min skatt, att jag dina befallningar håller.
Kini nabatonan ko, Tungod kay gibantayan ko ang imong mga lagda.
57 Jag hafver sagt, Herre: Det skall mitt arf vara, att jag dina vägar håller.
Si Jehova mao ang akong bahin: Ako miingon nga magabantay ako sa imong mga pulong.
58 Jag beder inför ditt ansigte af allo hjerta; var mig nådelig efter ditt ord.
Ang imong paglaban gipakilooy ko uban sa bug-os ko nga kasingkasing: Kaloy-i ako sumala sa imong pulong.
59 Jag betraktar mina vägar, och vänder mina fötter till din vittnesbörd.
Gipalandong ko ang akong mga dalan, Ug gipabalik ko ang akong mga tiil ngadto sa imong mga pagpamatuod.
60 Jag skyndar mig, och dröjer intet, till att hålla din bud.
Midali ako, ug wala magdugay, Sa pagtuman sa imong mga sugo.
61 De ogudaktigas rote beröfvar mig; men jag förgäter intet din lag.
Ang mga gapus sa mga dautan gipanglikus kanako; Apan wala ko hikalimti ang imong Kasugoan.
62 Om midnatt står jag upp, till att tacka dig för dina rättfärdighets rätter.
Sa tungang gabii mobangon ako sa pagpasalamat kanimo Tungod sa imong mga tulomanon nga matarung.
63 Jag håller mig till alla dem som frukta dig, och dina befallningar hålla.
Kauban ako sa tanang mga may kahadlok kanimo, Ug kanila nga nanagtuman sa imong mga lagda.
64 Herre, jorden är full af dine godhet; lär mig dina rätter.
Ang yuta, Oh Jehova, napuno sa imong mahigugmaong-kalolot: Tudloi ako sa imong kabalaoran.
65 Du gör dinom tjenare godt, Herre, efter ditt ord.
Maayo ang gibuhat mo sa imong alagad, Oh Jehova, sumala sa imong pulong.
66 Lär mig goda seder och förståndighet; ty jag tror dinom budom.
Tudloi ako sa maayong paghukom ug kinaadman;
67 Förr än jag späkt vardt, for jag vill; men nu håller jag ditt ord.
Sa wala pa ako pagsakita, nahisalaag ako; Apan karon nagabantay ako sa imong pulong.
68 Du äst mild och god; lär mig dina rätter.
Ikaw maayo ug nagabuhat sa maayo; Tudloi ako sa imong kabalaoran.
69 De stolte dikta lögn öfver mig; men jag håller dina befallningar af allt hjerta.
Batok kanako nanagmugna ug bakak ang mga palabilabihon: Uban sa bug-os ko nga kasingkasing magatuman ako sa imong mga lagda.
70 Deras hjerta är fett vordet, såsom flott; men jag hafver lust till din lag.
Matambok ang ilang kasingkasing ingon sa sibu; Apan nagakalipay ako diha sa imong Kasugoan.
71 Det är mig ljuft att du hafver späkt mig, att jag må lära dina rätter.
Maayo pa alang kanako nga gisakit ako; Aron ako makakat-on diha sa imong kabalaoran.
72 Dins muns lag är mig täckare, än mång tusend stycke guld och silfver.
Labing maayo alang kanako ang Kasugoan sa imong baba Kay sa mga linibo nga bulawan ug salapi.
73 Din hand hafver gjort och beredt mig; undervisa mig, att jag må lära din bud.
Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako: Ihatag kanako ang salabutan, aron ako makakat-on sa imong mga sugo.
74 De som dig frukta, de se mig, och glädja sig; ty jag hoppas uppå din ord.
(Sila) nga may mga kahadlok kanimo motan-aw kanako ug managkalipay, Kay diha sa imong pulong milaum ako.
75 Herre, jag vet att dina domar äro rätte, och du hafver troliga späkt mig.
Nahibalo ako, Oh Jehova, nga ang imong mga paghukom matarung man, Ug nga sa imong pagka-matinumanon gisakit mo ako.
76 Din nåd vare min tröst, såsom du dinom tjenare lofvat hafver.
Itugot, nagaampo ako kanimo, nga ang imong mahigugmaong-kalolot mahimo nga akong kalipay, Sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.
77 Låt mig vederfaras dina barmhertighet, att jag må lefva; ty jag hafver lust till din lag.
Ipadangat kanako ang imong malomong kalooy, aron mabuhi ako; Kay ang imong Kasugoan maoy akong kalipay.
78 Ack! att de stolte måtte komma på skam, som mig med lögn nedertrycka; men jag talar om dina befallningar.
Ipabutang sa kaulawan ang mga palabilabihon; tungod kay gidaug nila ako sa mga pagbutang-butang: Apan ako magapalandong diha sa imong mga lagda.
79 Ack! att de måtte hålla sig till mig, som dig frukta, och känna din vittnesbörd.
Pabalika nganhi kanako kadtong mga nangahadlok kanimo; Ug (sila) manghibalo sa imong mga pagpamatuod.
80 Mitt hjerta blifve rättsinnigt i dinom rättom, att jag icke på skam kommer.
Mahingpit unta ang akong kasingkasing diha sa imong kabalaoran, Aron ako dili maulawan.
81 Min själ trängtar efter dina salighet; jag hoppas uppå ditt ord.
Nangandoy ang akong kalag tungod sa imong kaluwasan; Apan milaum ako sa imong pulong.
82 Min ögon trängta efter ditt ord, och säga: När vill du trösta mig?
Ang akong mga mata nangaloy sa pagpaabut sa imong pulong, Samtang ako nagaingon: Anus-a pa ba nimo ako lipaya?
83 Ty jag är såsom en lägel i rök; dina rätter förgäter jag icke.
Kay ako nahimong sama sa panit nga sudlanan sa vino nga anaa sa asohan; Apan wala ko hikalimti ang imong kabalaoran.
84 Huru länge skall din tjenare bida? När vill du dom hålla öfver mina förföljare?
Pipila na ba lamang ang mga adlaw sa imong alagad? Anus-a pa ba nimo buhata ang paghukom batok niadtong nanaglutos kanako?
85 De stolte grafva mig gropar, hvilka intet äro efter din lag.
Ang mga palabilabihon nanagkalot ug mga gahong alang kanako, Nga dili subay sumala sa imong Kasugoan.
86 Dine bud äro alltsamman sanning; de förfölja mig med lögn, hjelp mig.
Ang tanan nimong mga sugo matinumanon man: (Sila) nanaglutos kanako sa pagkadili-matarung; tabangan mo ako.
87 De hade fulltnär förgjort mig på jordene; men jag öfvergifver icke dina befallningar.
Diriyot na ako nila malamoy dinhi sa ibabaw sa yuta; Apan wala ko pagbiyai ang imong mga lagda.
88 Vederqvick mig genom dina nåd, att jag må hålla dins muns vittnesbörd.
Buhion mo ako sumala sa imong mahigugmaong-kalolot; Sa ingon niana pagatumanon ko ang mga pagpamatuod sa imong baba.
89 Herre, ditt ord blifver evinnerliga, så vidt som himmelen är.
Sa walay katapusan Oh Jehova, ang imong pulong nahamutang sa langit.
90 Din sanning varar i evighet; du hafver tillredt jordena, och hon blifver ståndandes.
Ang imong pagkamatinumanon alang man ngadto sa tanang mga kaliwatan: Imong gitukod ang yuta, ug kini nagapadayon.
91 Det blifver dagliga efter ditt ord; ty all ting måste tjena dig.
Sumala sa imong mga tulomanon (sila) nanagpadayon hangtud niining adlawa; Kay ang tanang mga butang maoy imong mga sulogoon.
92 Om din lag icke hade min tröst varit, så vore jag förgången i mitt elände.
Gawas kong ang imong Kasugoan mahimo ko nga kalipay, Sa akong kasakit mahanaw unya ako
93 Jag vill aldrig förgäta dina befallningar; ty du vederqvicker mig med dem.
Dili ko gayud hikalimtan ang imong mga lagda; Kay tungod kanila gibanhaw mo ako.
94 Jag är din, hjelp mig; ty jag söker dina befallningar.
Ako imo man, luwasa ako; Kay gipangita ko ang imong mga lagda.
95 De ogudaktige vakta uppå mig, att de måga förgöra mig; men jag aktar uppå din vittnesbörd,
Ang mga dautan nanaghulat kanako, sa paglaglag kanako; Apan ako magapalandong sa imong mga pagpamatuod.
96 Jag hafver på all ting en ända sett; men ditt bud är varaktigt.
Nakita ko ang katapusan sa bugos nga pagkahingpit; Apan ang imong sugo halapad sa hilabihan gayud.
97 Huru hafver jag din lag så kär; dageliga talar jag derom.
Oh hilabihan ang paghigugma ko sa imong Kasugoan! Kini mao ang akong gipalandong sa tibook nga adlaw.
98 Du gör mig med ditt bud visare, än mina fiender äro; ty det är evinnerliga min skatt.
Ang imong mga sugo nakapahimo kanako nga labi pang manggialamon kay sa akong mga kaaway; Kay (sila) ania kanako sa kanunay.
99 Jag är lärdare, än alle mine lärare; ty din vittnesbörd äro mitt tal.
Aduna akoy labaw pang salabutan kay sa tanan ko nga mga magtutudlo; Kay ang imong mga pagpamatuod maoy akong gipalandong.
100 Jag är förståndigare, än de gamle; ty jag håller dina befallningar.
Labi pang masinabuton ako kay sa mga tigulang, Tungod kay gibantayan ko ang imong mga lagda.
101 Jag förtager minom fotom alla onda vägar, att jag må hålla din ord.
Gikan sa tanang mga dalan nga dautan, gipunggan ko ang akong mga tiil, Aron nga ako makatuman sa imong pulong.
102 Jag viker icke ifrå dina rätter; ty du lärer mig.
Wala ako tumipas gikan sa imong mga tulomanon; Kay imong gitudloan ako.
103 Din ord äro minom mun sötare än hannog.
Pagkatam-is gayud sa imong mga pulong sa akong pagtilaw! Oo, labing matam-is pa kay sa dugos sa akong baba!
104 Ditt ord gör mig förståndigan; derföre hatar jag alla falska vägar.
Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabutan: Tungod niini gidumtan ko ang tagsatagsa ka dalan sa kabakakan.
105 Ditt ord är mina fötters lykta, och ett ljus på minom vägom.
Ang imong pulong maoy lamparahan sa akong mga tiil, Ug kahayag sa akong alagianan.
106 Jag svär, och vill hållat, att jag dina rättfärdighets rätter hålla vill.
Nakapanumpa ako ug gimatudan ko kini, Nga ako magabantay sa matarung mong mga tulomanon.
107 Jag är svårliga plågad; Herre, vederqvick mig efter ditt ord.
Ginasakit ako sa hilabihan gayud: Buhion mo ako, Oh Jehova, sumala sa imong pulong.
108 Låt dig behaga, Herre, mins muns välviljoga offer, och lär mig dina rätter.
Dawata, nangaliyupo ako kanimo, ang mga halad-nga-kinabubut-on sa akong baba, Oh Jehova, Ug tudloi ako sa imong mga tulomanon.
109 Jag bär mina själ i mina händer alltid, och jag förgäter icke din lag.
Ang kalag ko sa kanunay ania sa akong kamot; Apan wala ko hikalimti ang imong Kasugoan.
110 De ogudaktige sätta mig snaror; men jag far icke vill ifrå dina befallningar.
Gibutangan ako ug lit-ag sa mga datuan; apan ako wala mahisalaag gikan sa imong mga lagda.
111 Din vittnesbörd äro mitt eviga arf; ty de äro mins hjertas fröjd.
Ingon nga panulondon gidawat ko ang imong mga pagpamatuod sa walay katapusan; Kay (sila) mao ang kalipay sa akong kasingkasing.
112 Jag böjer mitt hjerta till att göra efter dina rätter alltid och evinnerliga.
Gikiling ko ang akong kasingkasing sa pagbuhat sa imong kabalaoran Sa gihapon, bisan ngadto sa katapusan.
113 Jag hatar de ostadiga andar, och älskar din lag.
Gidumtan ko (sila) nga may maduha-duhaon nga hunahuna; Apan gihigugma ko ang imong Kasugoan.
114 Du äst mitt beskärm och sköld; jag hoppas uppå ditt ord.
Ikaw mao ang akong dapit nga dalangpanan ug ang akong taming: Sa imong pulong nagalaum ako.
115 Viker ifrå mig, I onde; jag vill hålla min Guds bud.
Pahalayo kamo gikan kanako, kamong mga mamumuhat sa kadautan, Aron nga magabantay ako sa mga sugo sa akong Dios.
116 Uppehåll mig igenom ditt ord, att jag må lefva; och låt mig icke på skam komma med mitt hopp.
Sapnaya ako sumala sa imong pulong, aron ako mabuhi; Ug ayaw ako pagpakaulawi sa akong paglaum.
117 Stärk mig, att jag må blifva salig; så vill jag alltid lust hafva till dina rätter.
Sapnaya ako sa itaas, ug maluwas ako, Ug magatahud diha sa imong kabalaoran sa kanunay.
118 Du förtrampar alla dem som villa gå om dina rätter; ty deras bedrägeri är alltsammans lögn.
Gitalikdan mo kadtong tanan nga nangasayup gikan sa imong kabalaoran; Kay ang ilang limbong mao ang kabakakan.
119 Du bortkastar alla ogudaktiga på jordene som slagg; derföre älskar jag din vittnesbörd.
Ang tanang mga dautan sa yuta gisalikway mo sama sa taya: Tungod niana gihigugma ko ang imong mga pagpamatuod.
120 Jag fruktar mig för dig, så att mitt kött skälfver; och förskräcker mig for dina rätter.
Ang unod ko mikurog tungod sa kahadlok kanimo; Ug sa imong mga paghukom nahadlok ako.
121 Jag aktar uppå rätt och rättfärdighet; öfvergif mig icke dem som mig öfvervåld göra vilja.
Ang justicia ug ang pagkamatarung gibuhat ko: Ayaw ako itugyan sa mga nanagdaugdaug kanako.
122 Beskärma du din tjenare, och tröst honom, att de stolte icke göra mig öfvervåld.
Himoa ang pasalig mo sa imong alagad alang sa kaayohan: Ayaw itugot nga ang palabilabihon modaugdaug kanako.
123 Mina ögon trängta efter dina salighet, och efter dine rättfärdighets ord.
Ang akong mga mata nangaloy sa pagpaabut sa imong kaluwasan, Ug tungod sa imong pulong nga matarung.
124 Handla med dinom tjenare efter dina nåd; och lär mig dina rätter.
Buhata sa imong alagad sumala sa imong mahigugmaong-kalolot, Ug tudloi ako sa imong kabalaoran.
125 Jag är din tjenare; undervisa mig, att jag må känna din vittnesbörd.
Ako mao ang imong alagad; ihatag kanako ang salabutan, Aron nga ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod.
126 Det är tid, att Herren gör der något till; de hafva omintetgjort din lag.
Mao na ang panahon nga si Jehova magabuhat; Kay gihimo nila nga walay kapuslanan ang imong Kasugoan.
127 Derföre älskar jag din bud, öfver guld och öfver fint guld.
Tungod niana gihigugma ko ang imong mga sugo Labaw kay sa bulawan, oo, labaw kay sa bulawan nga inulay.
128 Derföre håller jag rätt fram i alla dina befallningar; jag hatar allan falskan väg.
Tungod niana gipakamahal ko ang tanan mong mga lagda mahatungod sa tanang mga butang nga matarung; Ug gidumtan ko ang tagsatagsa ka dalan sa kabakakan.
129 Underliga äro din vittnesbörd, derföre håller dem min själ.
Mga katingalahan ang imong mga pagpamatuod; Busa nagabantay kanila ang akong kalag.
130 När ditt ord uppenbaradt varder, så fröjdar det, och gör de enfaldiga visa.
Ang sinugdan sa imong mga pulong nagahatag ug kahayag; Nagahatag kini ug salabutan alang sa mga walay-pagtagad.
131 Jag öppnar min mun, och begärar din bud; ty mig längtar efter dem.
Gibuka ko ug daku ang akong baba, ug nagahangus; Kay nangandoy ako sa dakung kainit sa imong mga sugo.
132 Vänd dig till mig, och var mig nådelig, såsom du plägar göra dem som ditt Namn älska.
Lingia ako, malooy ka kanako, Maingon sa nabatasan mo niadtong mga nahigugma sa imong ngalan.
133 Låt min gång viss vara i dino orde, och låt ingen orätt öfver mig råda.
Pasunda ang akong mga lakang sa imong pulong; Ug ayaw itugot nga may bisan unsa nga kadautan nga magagahum kanako.
134 Förlös mig ifrå menniskors orätt; så vill jag hålla dina befallningar.
Tubsa ako gikan sa pagdaugdaug sa tawo: Aron magatuman ako sa imong mga lagda.
135 Låt ditt ansigte lysa öfver din tjenare, och lär mig dina rätter.
Ipasidlak ang imong nawong ibabaw sa imong alagad; Ug tudloi ako sa imong kabalaoran.
136 Mine ögon flyta med vatten, att man icke håller din lag.
Mga inagay-ay sa tubig nanaligdig gikan sa akong mga mata, Tungod kay (sila) wala managtuman sa imong Kasugoan.
137 Herre, du äst rättfärdig, och rätt är ditt ord.
Matarung ikaw, Oh Jehova, Ug matul-id ang imong mga paghukom.
138 Du hafver dina rättfärdighets vittnesbörd, och sanningena hårdeliga budit.
Gisugo mo ang imong mga pagpamatuod diha sa pagkamatarung Ug sa pagkamatinumanon uyamut.
139 Jag hafver när harmats till döds, att mine ovänner hafva din ord förgätit.
Ang akong pagsingkamot miut-ut kanako, Tungod kay ang akong mga kabatok nanghikalimot sa imong mga pulong.
140 Ditt ord är väl bepröfvadt, och din tjenare hafver det kärt.
Ang imong pulong maulay gayud sa hilabihan, Tungod niana ang imong alagad nahagugma niini.
141 Jag är ringa och föraktad; men jag förgäter icke dina befallningar.
Diyutay ako ug tinamay; Apan wala ko hikalimti ang imong mga lagda.
142 Din rättfärdighet är en evig rättfärdighet, och din lag är sanning.
Ang imong pagkamatarung mao ang pagkamatarung nga walay katapusan, Ug ang imong Kasugoan mao ang kamatuoran.
143 Ångest och nöd hafva drabbat uppå mig; men jag hafver lust till din bud.
Kasamok ug kaguol minggahum kanako; Apan ang imong mga sugo maoy akong kalipay.
144 Dins vittnesbörds rättfärdighet är evig; undervisa mig, så lefver jag.
Walay katapusan ang pagkamatarung sa imong mga pagpamatuod: Ihatag kanako ang salabutan ug ako mabuhi.
145 Jag ropar af allo hjerta, bönhör mig, Herre, att jag må hålla dina rätter.
Misangpit ako uban sa bug-os ko nga kasingkasing; tubaga ako, Oh Jehova: Bantayan ko gayud ang imong kabalaoran.
146 Jag ropar till dig, hjelp mig, att jag må hålla din vittnesbörd.
Kanimo misangpit ako; luwasa ako, Ug pagabantayan ko ang imong mga pagpamatuod.
147 Jag kommer bittida, och ropar; uppå ditt ord hoppas jag.
Giunhan ko ang banag-banag sa kabuntagon, ug mitu-aw ako: Milaum ako diha sa imong mga pulong.
148 Jag vakar bittida upp, att jag må handla om din ord.
Giunhan sa akong mga mata ang pagtukaw sa kagabhion, Aron ako makapalandong sa imong pulong.
149 Hör mina röst efter dina nåde: Herre, vederqvick mig efter dina rätter.
Patalinghugi ang akong tingog sumala sa imong mahigugmaong-kalolot: Buhion mo ako, Oh Jehova, sumala sa imong mga tulomanon.
150 Mine arge förföljare vilja till mig, och äro långt ifrå din lag.
Nanagpahiduol (sila) kanako ang nanagsunod sa kadautan; Halayo (sila) sa imong Kasugoan.
151 Herre, du äst hardt när, och din bud äro alltsamman sanning.
Ikaw ania sa haduol, Oh Jehova, Ug ang tanan mong mga sugo mga kamatuoran man.
152 Men jag vet det långt tillförene, att du din vittnesbörd evinnerliga grundat hafver.
Kanhi nahibalo na ako gikan sa imong mga pagpamatuod, Nga gitukod mo (sila) sa walay katapusan.
153 Se uppå mitt elände, och fräls mig; hjelp mig ut; förty jag förgäter icke din lag.
Palandunga ang akong kasakitan, ug luwasa ako; Kay wala ko hikalimti ang imong Kasugoan.
154 Uträtta min sak, och förlossa mig; vederqvick mig igenom ditt ord.
Labani ang akong katungod, ug tubsa ako: Buhion mo ako sumala sa imong pulong.
155 Saligheten är långt ifrå de ogudaktiga; ty de akta intet dina rätter.
Halayo sa mga dautan ang kaluwasan; Kay wala nila pangitaa ang imong kabalaoran.
156 Herre, din barmhertighet är stor; vederqvick mig efter dina rätter.
Dagku ang imong mga malomong-kalooy, Oh Jehova: Buhion mo ako sumala sa imong mga tulomanon.
157 Mine förföljare och ovänner äro månge; men jag viker icke ifrå din vittnesbörd.
Daghan ang akong mga maglulutos ug ang akong mga kabatok; Ngani wala ako motipas gikan sa imong mga pagpamatuod.
158 Jag ser de föraktare, och det gör mig ondt, att de icke hålla din ord.
Nakita ko ang mga mabudhion, ug nasubo ako, Tungod kay (sila) wala managbantay sa imong pulong.
159 Si, jag älskar dina befallningar; Herre, vederqvick mig efter din nåd.
Palandunga kong giunsa ko sa paghigugma ang imong mga lagda: Buhion mo ako Oh Jehova, sumala sa imong mahigugmaongkalolot.
160 Ditt ord hafver af begynnelsen varit sanning; alle dine rättfärdighets rätter vara evinnerliga.
Kamatuoran mao ang natingban sa imong pulong; Ug ang tagsatagsa sa imong matarung mga tulomanon nagapadayon sa walay katapusan.
161 Förstarna förfölja mig utan sak, och mitt hjerta fruktar sig för din ord.
Ang mga principe nanaglutos kanako sa walay gipasiparan; Apan ang akong kasingkasing nagabarug nga may kahadlok sa imong mga pulong.
162 Jag gläder mig öfver din ord, såsom en den stort byte får.
Nagakalipay ako sa imong pulong, Ingon sa usa nga nakakaplag ug daghang mga inagaw.
163 Lögnene är jag hätsk, och stygges dervid, men din lag hafver jag kär.
Akong gidumtan ug gipakaluod ko ang kabakakan; Apan gihigugma ko ang imong Kasugoan.
164 Jag lofvar dig sju resor om dagen, för dine rättfärdighets rätters skull.
Makapito sa usa ka adlaw ginadayeg ko ikaw, Tungod sa imong matarung mga tulomanon.
165 Stor frid hafva de som din lag älska, och de skola icke stappla.
Ang mga nahagugma sa imong Kasugoan adunay pakigdait nga daku; Ug kanila wala ang kahigayonan sa pagkapangdol.
166 Herre, jag väntar efter din salighet, och gör efter din bud.
Sa imong kaluwasan milaum ako, Oh Jehova, Ug nagtuman ako sa imong mga sugo.
167 Min själ håller din vittnesbörd, och hafver dem mycket kär.
Ang akong kalag nagbantay sa imong mga pagpamatuod; Ug gihigugma ko (sila) sa hilabihan gayud.
168 Jag håller dina befallningar, och dina vittnesbörder; ty alle mine vägar äro för dig.
Gibantayan ko ang imong mga lagda ug ang imong mga pagpamatuod; Kay ang tanan ko nga mga dalan anaa sa atubangan mo.
169 Herre, låt min klagan för dig komma; undervisa mig efter ditt ord.
Ipahaduol ang akong pagtu-aw sa atubangan nimo, Oh Jehova Hatagi ako ug salabutan sumala sa imong pulong
170 Låt mina bön komma för dig; fräls mig efter ditt ord.
Ipadangat ang akong pag-ampo sa atubangan mo: Luwasa ako sumala sa imong pulong.
171 Mine läppar skola lofva, när du lärer mig dina rätter.
Ipapamulong sa akong mga ngabil ang pagdayeg; Kay ikaw nagatudlo kanako sa imong kabalaoran.
172 Min tunga skall tala om ditt ord; ty all din bud äro rätt.
Ipaawit sa akong dila ang imong pulong; Kay ang tanan mong mga sugo mga matarung man.
173 Låt dina hand vara mig biståndiga; ty jag hafver utkorat dina befallningar.
Ipaandam ang imong kamot sa pagtabang kanako; Kay gipili ko ang imong mga lagda.
174 Herre, jag längtar efter din salighet, och hafver lust till din lag.
Gihidlaw ako sa imong kaluwasan, Oh Jehova, Ug ang imong Kasugoan mao ang akong kalipay.
175 Låt mina själ lefva, att hon må lofva dig, och dine rätter hjelpa mig.
Buhion mo ang akong kalag, ug kini magadayeg kanimo; Ug patabangi ako sa imong mga tulomanon.
176 Jag är såsom ett villfarande och borttappadt får; sök din tjenare, ty jag förgäter icke din bud.
Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga carnero; pangitaa ang imong alagad; Kay wala ko hikalimti ang imong mga sugo.
