Psaltaren 108

1 En Psalmvisa Davids. Gud, det är mitt rätta allvar, jag vill sjunga. och lofva; min ära också.

שיר מזמור לדוד נכון לבי אלהים אשירה ואזמרה אף כבודי׃

2 Vaka upp, psaltare och harpa, jag vill bittida uppe vara.

עורה הנבל וכנור אעירה שחר׃

3 Jag vill tacka dig, Herre, ibland folken; jag vill lofsjunga dig ibland menniskorna;

אודך בעמים יהוה ואזמרך בל אמים׃

4 Ty din nåd räcker så vidt som himmelen är; och din sanning så vidt som skyarna gå.

כי גדול מעל שמים חסדך ועד שחקים אמתך׃

5 Upphöj dig, Gud, öfver himmelen, och din äro öfver all land;

רומה על שמים אלהים ועל כל הארץ כבודך׃

6 På det dine älskelige vänner måga förlossade varda; hjelp med dina högra hand, och bönhör mig.

למען יחלצון ידידיך הושיעה ימינך וענני׃

7 Gud talar i sinom helgedom, dess gläder jag mig; och vill skifta Sichem, och afmäta den dalen Succoth.

אלהים דבר בקדשו אעלזה אחלקה שכם ועמק סכות אמדד׃

8 Gilead är min, Manasse är ock min, och Ephraim är mins hufvuds magt. Juda är min Förste.

לי גלעד לי מנשה ואפרים מעוז ראשי יהודה מחקקי׃

9 Moab är mitt tvättekar; jag vill sträcka mina skor öfver Edom; öfver de Philisteer vill jag fröjdas.

מואב סיר רחצי על אדום אשליך נעלי עלי פלשת אתרועע׃

10 Ho vill föra mig uti en fast stad? Ho vill leda mig intill Edom?

מי יבלני עיר מבצר מי נחני עד אדום׃

11 Skall icke du göra det, Gud, som oss förkastat hafver, och drager icke ut, Gud, med vårom här?

הלא אלהים זנחתנו ולא תצא אלהים בצבאתינו׃

12 Skaffa oss bistånd i nödene; ty menniskos hjelp är fåfängelig.

הבה לנו עזרת מצר ושוא תשועת אדם׃

13 I Gudi vilje vi bevisa manlig verk; han skall underträda våra fiendar.

באלהים נעשה חיל והוא יבוס צרינו׃