Psaltaren 106
1 Halleluja. Tacker Herranom, ty han är mild, och hans godhet varar i evighet.
Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 Ho kan uttala Herrans dråpeliga gerningar? och prisa all hans lofliga verk?
Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?
3 Salige äro de som budet hålla, och göra alltid rätt.
Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.
4 Herre, tänk på mig efter den nåd, som du dino folke lofvat hafver; bevisa oss dina hjelp;
Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;
5 Att vi måge se dina utkorades välfärd, och glädja oss att dino folke väl går, och berömma oss med dinom arfvedel.
Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.
6 Vi hafve syndat med våra fäder; vi hafve misshandlat, och hafve ogudaktige varit.
Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.
7 Våre fäder uti Egypten ville icke förstå din under; de tänkte icke på dina stora godhet, och voro ohörige vid hafvet, nämliga röda hafvet.
Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.
8 Men han halp dem för sitt Namns skull, så att han sina magt beviste.
Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.
9 Och han näpste röda hafvet, och det vardt torrt; och förde dem genom djupen, såsom genom ena öken;
En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.
10 Och halp dem ifrå deras hand, som dem hatade, och förlossade dem ifrå fiendans hand.
En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.
11 Och vattnet fördränkte deras fiendar, så att icke en qvar blef.
En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.
12 Då trodde de uppå hans ord, och söngo hans lof.
Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.
13 Men de förgåto snarliga hans gerningar, och bidde intet efter hans råd.
Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.
14 Och de fingo lusta i öknene, och försökte Gud uti ödemarkene.
Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.
15 Men han gaf dem deras bön, och sände dem nog, tilldess dem vämjade dervid.
Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.
16 Och de satte sig upp emot Mose i lägrena; emot Aaron, Herrans heliga.
En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.
17 Jorden öppnade sig, och uppsvalg Dathan, och öfvertäckte Abirams rota.
De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.
18 Och eld vardt ibland deras rota upptänd; lågen uppbrände de ogudaktiga.
En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.
19 De gjorde en kalf i Horeb, och tillbådo det gjutna belätet;
Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.
20 Och förvandlade sina äro uti ens oxas liknelse, den gräs äter.
En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.
21 De förgåto Gud sin Frälsare, som så stor ting uti Egypten gjort hade;
Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;
22 Vidunder i Hams land, och förskräckeliga gerningar i röda hafvet.
Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.
23 Och han sade, att han ville förgöra dem, om Mose hans utkorade den plågan icke förtagit hade, och afvändt hans grymhet, att han icke platt skulle förderfva dem.
Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.
24 Och de föraktade det lustiga landet; de trodde icke hans ordom;
Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.
25 Och knorrade i deras hyddom; de lydde intet Herrans röst.
Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.
26 Och han hof upp sina hand emot dem, att han skulle nederslå dem i öknene;
Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende, dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;
27 Och kasta deras säd ibland Hedningarna, och förströ dem i landen.
En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.
28 Och de gåfvo sig till BaalPeor, och åto af de döda afgudars offer;
Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.
29 Och förtörnade honom med sin verk; då kom ock en plåga ibland dem.
En zij hebben den Heere tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.
30 Då trädde Pinehas fram, och förlikte sakena, och plågan vände åter.
Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.
31 Och det vardt honom räknadt till rättfärdighet, ifrå slägte till slägte, i evig tid.
En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.
32 Och de förtörnade honom vid trätovattnet; och de plågade Mose illa.
Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.
33 Ty de bedröfvade honom hans hjerta, så att någor ord undföllo honom.
Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.
34 De förgjorde ock icke de folk, som dock Herren dem budit hade;
Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;
35 Utan de blandade sig ibland Hedningarna, och lärde deras verk;
Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.
36 Och tjente deras afgudom; de kommo dem på förargelse.
En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.
37 Och de offrade sina söner, och sina döttrar djeflom;
Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.
38 Och utgöto oskyldigt blod, sina söners och döttrars blod, som de offrade Canaans afgudom; så att landet med blodskulder besmittadt vardt;
En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.
39 Och orenade sig med sinom gerningom, och hor bedrefvo med sin verk.
En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.
40 Då förgrymmade sig Herrans vrede öfver sitt folk, och han fick en styggelse till sitt arf;
Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.
41 Och gaf dem uti Hedningars händer; så att öfver dem rådde de som dem hätske voro.
En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.
42 Och deras fiender plågade dem, och de vordo kufvade under deras händer.
En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.
43 Han förlossade dem ofta; men de förtörnade honom med sin verk, och vordo få för deras missgerningars skull.
Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.
44 Och han såg till deras nöd, då han deras klagan hörde;
Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.
45 Och tänkte på sitt förbund, som han med dem gjort hade; och det ångrade honom efter hans stora godhet;
En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.
46 Och lät dem komma till barmhertighet, för allom dem som dem fångat hade.
Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.
47 Hjelp oss, Herre vår Gud, och för oss tillhopa ut ifrå Hedningarna; att vi måge tacka ditt helga Namn, och begå ditt lof.
Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.
48 Lofvad vare Herren, Israels Gud, ifrån evighet i evighet; och allt folk säga: Amen. Halleluja.
Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!
