Psaltaren 104
1 Lofva Herran, min själ; Herre, min Gud, du äst ganska härlig, du äst dägelig och allstinges väl beprydd.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Ljus är din klädnad, som du uppå hafver; du utsträcker himmelen såsom ett tapet.
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 Du hvälfver honom ofvan med vatten; du far i skyn såsom i en vagn, och går på vädrens vingar;
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Du, som gör dina Änglar till väder, och dina tjenare till eldslåga;
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Du, som grundar jordena på hennes botten, så att hon blifver i evig tid.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Med djupet betäcker du henne, såsom med ett kläde, och vatten stå öfver bergen.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 Men för ditt näpsande fly de; för ditt dundrande fara de bort.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Bergen resa högt upp, och dalarna sätta sig ned i det rum, som du dem skickat hafver.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Du hafver satt ett mål, der komma de intet öfver; och måga icke åter betäcka jordena.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Du låter källor uppbrista i dalomen, så att vatten emellan bergen flyta;
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Att all djur på markene måga dricka, och vildåsnarna sin törst släcka.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 När dem sitta himmelens foglar, och sjunga på qvistarna.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Du fuktar bergen ofvanefter; du gör landet fullt med frukt, den du förskaffar.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Du låter gräs växa för boskapen, och säd menniskomen till nytto; att du skall låta komma bröd utaf jordene;
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 Och att vin skall fröjda menniskones hjerta, och hennes ansigte dägeligit varda af oljo, och bröd styrka menniskones hjerta;
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Att Herrans trä skola full med must stå; de cedreträ på Libanon, som han planterat hafver.
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Der hafva foglarna sitt näste, och hägrar bo uppe i furoträn.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 De höga berg äro de stengetters tillflykt, och stenklyfterna de kunilers.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Du gör månan, till att derefter skifta året; solen vet sin nedergång.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Du gör mörker, att natt varder; då draga sig all vilddjur ut;
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 De unga lejon, som ryta efter rof, och sin mat söka af Gudi;
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Men när solen uppgår, draga de bort, och lägga sig uti sina kulor.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Så går då menniskan ut till sitt arbete, och till sitt åkerverk intill aftonen.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Herre, huru äro din verk så stor och mång! Du hafver visliga skickat dem all, och jorden är full af dina ägodelar.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Hafvet, det så stort och vidt är, der kräla uti, utan tal, både stor och liten djur.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Der gå skepp; der äro hvalfiskar, som du gjort hafver, att de deruti leka skola.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Allt vänter efter dig, att du skall gifva dem mat i sin tid.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Då du gifver dem, så samla de; när du upplåter dina hand, så varda de med god ting mättade.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Om du fördöljer ditt ansigte, så varda de förskräckte; du tager deras anda bort, så förgås de, och varda åter till stoft igen.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Du låter ut din anda, så varda de skapade, och du förnyar jordenes ansigte.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Herrans ära är evig; Herren hafver behag till sin verk.
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Han ser uppå jordena, så bäfvar hon; han kommer vid bergen, så ryka de.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Jag vill sjunga Herranom i mina lifsdagar, och lofva min Gud, så länge jag är till.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Mitt tal behage honom väl; jag gläder mig af Herranom.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Syndarena hafve en ända på jordene, och de ogudaktige vare icke mer till; lofva, min själ, Herran. Halleluja.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
