Psaltaren 104

1 Lofva Herran, min själ; Herre, min Gud, du äst ganska härlig, du äst dägelig och allstinges väl beprydd.

ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

2 Ljus är din klädnad, som du uppå hafver; du utsträcker himmelen såsom ett tapet.

تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

3 Du hvälfver honom ofvan med vatten; du far i skyn såsom i en vagn, och går på vädrens vingar;

و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

4 Du, som gör dina Änglar till väder, och dina tjenare till eldslåga;

بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

5 Du, som grundar jordena på hennes botten, så att hon blifver i evig tid.

ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

6 Med djupet betäcker du henne, såsom med ett kläde, och vatten stå öfver bergen.

دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

7 Men för ditt näpsande fly de; för ditt dundrande fara de bort.

اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

8 Bergen resa högt upp, och dalarna sätta sig ned i det rum, som du dem skickat hafver.

به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

9 Du hafver satt ett mål, der komma de intet öfver; och måga icke åter betäcka jordena.

برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

10 Du låter källor uppbrista i dalomen, så att vatten emellan bergen flyta;

در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

11 Att all djur på markene måga dricka, och vildåsnarna sin törst släcka.

تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

12 När dem sitta himmelens foglar, och sjunga på qvistarna.

پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

13 Du fuktar bergen ofvanefter; du gör landet fullt med frukt, den du förskaffar.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

14 Du låter gräs växa för boskapen, och säd menniskomen till nytto; att du skall låta komma bröd utaf jordene;

تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

15 Och att vin skall fröjda menniskones hjerta, och hennes ansigte dägeligit varda af oljo, och bröd styrka menniskones hjerta;

تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

16 Att Herrans trä skola full med must stå; de cedreträ på Libanon, som han planterat hafver.

درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

17 Der hafva foglarna sitt näste, och hägrar bo uppe i furoträn.

مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

18 De höga berg äro de stengetters tillflykt, och stenklyfterna de kunilers.

کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

19 Du gör månan, till att derefter skifta året; solen vet sin nedergång.

ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

20 Du gör mörker, att natt varder; då draga sig all vilddjur ut;

به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

21 De unga lejon, som ryta efter rof, och sin mat söka af Gudi;

شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

22 Men när solen uppgår, draga de bort, och lägga sig uti sina kulor.

هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

23 Så går då menniskan ut till sitt arbete, och till sitt åkerverk intill aftonen.

آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

24 Herre, huru äro din verk så stor och mång! Du hafver visliga skickat dem all, och jorden är full af dina ägodelar.

خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

25 Hafvet, det så stort och vidt är, der kräla uti, utan tal, både stor och liten djur.

در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

26 Der gå skepp; der äro hvalfiskar, som du gjort hafver, att de deruti leka skola.

کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

27 Allt vänter efter dig, att du skall gifva dem mat i sin tid.

تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

28 Då du gifver dem, så samla de; när du upplåter dina hand, så varda de med god ting mättade.

تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

29 Om du fördöljer ditt ansigte, så varda de förskräckte; du tager deras anda bort, så förgås de, och varda åter till stoft igen.

هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

30 Du låter ut din anda, så varda de skapade, och du förnyar jordenes ansigte.

اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

31 Herrans ära är evig; Herren hafver behag till sin verk.

شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

32 Han ser uppå jordena, så bäfvar hon; han kommer vid bergen, så ryka de.

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

33 Jag vill sjunga Herranom i mina lifsdagar, och lofva min Gud, så länge jag är till.

تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

34 Mitt tal behage honom väl; jag gläder mig af Herranom.

باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

35 Syndarena hafve en ända på jordene, och de ogudaktige vare icke mer till; lofva, min själ, Herran. Halleluja.

باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!