Psaltaren 103
1 En Psalm Davids. Lofva Herran, min själ, och allt det uti mig är, hans helga Namn.
Een psalm van David. Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam.
2 Lofva Herran, min själ, och förgät icke, hvad godt han dig gjort hafver;
Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;
3 Den dig alla dina synder förlåter, och helar alla dina brister;
Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;
4 Den ditt lif förlöser ifrå förderf, och kröner dig med nåd och barmhertighet;
Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden;
5 Den dig uppfyller med tröst, att du dägelig varder, och gör dig ung och frisk såsom en örn.
Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends.
6 Herren skaffar rättfärdighet och dom, allom dem som orätt lida.
De HEERE doet gerechtigheid en gerichten al dengenen, die onderdrukt worden.
7 Han hafver låtit Mose veta sina vägar; Israels barn sin verk.
Hij heeft Mozes Zijn wegen bekend gemaakt, den kinderen Israels Zijn daden.
8 Barmhertig och nådelig är Herren, tålig och af stora mildhet.
Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid.
9 Han träter icke till evig tid, och vredgas icke evinnerliga.
Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk den toorn behouden.
10 Han handlar icke med oss efter våra synder, och vedergäller oss icke efter våra missgerningar.
Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.
11 Ty så hög som himmelen öfver jordena är, låter han sina nåd väldig vara öfver dem som frukta honom.
Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen, die Hem vrezen.
12 Så långt som öster är ifrå vester, låter han vår öfverträdelse vara ifrån oss.
Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze overtredingen van ons.
13 Såsom en fader förbarmar sig öfver barnen, så förbarmar sig Herren öfver dem som frukta honom.
Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen, die Hem vrezen.
14 Ty han vet hvad vi för ett verk äre; han tänker derpå, att vi stoft äre.
Want Hij weet, wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde, dat wij stof zijn.
15 En menniska är i sitt lefvande såsom gräs; hon blomstras såsom ett blomster på markene.
De dagen des mensen zijn als het gras, gelijk een bloem des velds, alzo bloeit hij.
16 När vädret deröfver går, så är det intet mer der, och dess rum känner det intet mer.
Als de wind daarover gegaan is, zo is zij niet meer, en haar plaats kent haar niet meer.
17 Men Herrans nåd varar ifrån evighet till evighet, öfver dem som frukta honom; och hans rättfärdighet intill barnabarn,
Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over degenen, die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid aan kindskinderen;
18 När dem som hans förbund hålla, och tänka uppå hans bud, att de derefter göra.
Aan degenen, die Zijn verbond houden, en die aan Zijn bevelen denken, om die te doen.
19 Herren hafver beredt sin stol i himmelen, och hans rike skall råda öfver allt.
De HEERE heeft Zijn troon in de hemelen bevestigd, en Zijn Koninkrijk heerst over alles.
20 Lofver Herran, I hans Änglar, I starke hjeltar, som hans befallning uträtten, att man hans ords röst höra skall.
Looft den HEERE, Zijn engelen! gij krachtige helden, die Zijn woord doet, gehoorzamende de stem Zijns woords.
21 Lofver Herran, alle hans härar; I hans tjenare, som hans vilja gören.
Looft den HEERE, al Zijn heirscharen! gij Zijn dienaars, die Zijn welbehagen doet!
22 Lofver Herran, all hans verk uti all hans herradömes rum; min själ lofve Herran.
Looft den HEERE, al Zijn werken! aan alle plaatsen Zijner heerschappij. Loof den HEERE, mijn ziel!
