Psaltaren 102
1 En Bön dens eländas, när han bedröfvad är, och sin klagan för Herranom utgjuter. Herre, hör mina bön, och låt mitt ropande till dig komma.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Fördölj icke ditt ansigte för mig; i nödene böj dina öron till mig; när jag åkallar, så bönhör mig snarliga.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 Ty mine dagar äro bortgångne såsom en rök, och mine ben äro förbrände såsom en brand.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Mitt hjerta är slaget, och förtorkadt såsom hö; så att jag ock förgäter äta mitt bröd.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Mine ben låda vid mitt kött, af gråtande och suckande.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Jag är lika som en pelikan i öknene; jag är lika som en stenuggla uti de förstörda städer.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Jag vakar, och är såsom en ensam fogel på taket.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Dagliga försmäda mig mine fiender, och de som mig bespotta, svärja vid mig.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Ty jag äter asko såsom bröd, och blandar min dryck med gråt;
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 För ditt hots och vredes skull; att du hafver upphöjt mig, och i grund nederslagit mig.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Mine dagar äro framgångne såsom en skugge, och jag borttorkas såsom gräs.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 Men du, Herre, blifver evinnerliga, och din åminnelse ifrå slägte till slägte.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Statt upp, och förbarma dig öfver Zion; ty det är tid, att du äst nådelig, och stunden är kommen.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Ty dine tjenare ville gerna, att det skulle bygdt varda, och sågo gerna, att dess sten och kalk tillredd vorde;
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Att Hedningarna måtte frukta ditt Namn, Herre, och alle Konungar på jordene dina äro;
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 Att Herren bygger Zion, och låter se sig i sin äro.
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 Han vänder sig till de öfvergifnas bön, och försmår icke deras bön.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Det varde beskrifvet för de efterkommande; och det folk, som skall skapadt varda, skall lofva Herran.
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 Ty han skådar af sine helga högd, och Herren ser af himmelen på jordena;
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 Att han skall höra dens fångnas suckande, och förlossa dödsens barn;
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 På det de skola i Zion predika Herrans Namn, och hans lof i Jerusalem;
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 När folken sammankomma, och Konungariken, till att tjena Herranom.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Han tvingar på vägenom mina kraft; han förkortar mina dagar.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Jag säger: Min Gud, tag mig icke bort i mina halfva dagar; dina år vara evinnerliga.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Du hafver tillförene grundat jordena, och himlarna äro dina händers verk.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 De måste förgås, men du blifver; de skola alle föråldras såsom ett kläde; de skola förvandlade varda såsom en klädnad, när du förvandlar dem.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 Men du blifver såsom du äst, och dine år taga ingen ända.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 Dina tjenares barn varda blifvande, och deras säd skall trifvas för dig.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
