Psaltaren 102
1 En Bön dens eländas, när han bedröfvad är, och sin klagan för Herranom utgjuter. Herre, hör mina bön, och låt mitt ropande till dig komma.
Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.
2 Fördölj icke ditt ansigte för mig; i nödene böj dina öron till mig; när jag åkallar, så bönhör mig snarliga.
Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dage als ik roep, verhoor mij haastelijk.
3 Ty mine dagar äro bortgångne såsom en rök, och mine ben äro förbrände såsom en brand.
Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.
4 Mitt hjerta är slaget, och förtorkadt såsom hö; så att jag ock förgäter äta mitt bröd.
Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.
5 Mine ben låda vid mitt kött, af gråtande och suckande.
Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.
6 Jag är lika som en pelikan i öknene; jag är lika som en stenuggla uti de förstörda städer.
Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.
7 Jag vakar, och är såsom en ensam fogel på taket.
Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.
8 Dagliga försmäda mig mine fiender, och de som mig bespotta, svärja vid mig.
Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.
9 Ty jag äter asko såsom bröd, och blandar min dryck med gråt;
Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.
10 För ditt hots och vredes skull; att du hafver upphöjt mig, och i grund nederslagit mig.
Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.
11 Mine dagar äro framgångne såsom en skugge, och jag borttorkas såsom gräs.
Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.
12 Men du, Herre, blifver evinnerliga, och din åminnelse ifrå slägte till slägte.
Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.
13 Statt upp, och förbarma dig öfver Zion; ty det är tid, att du äst nådelig, och stunden är kommen.
Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.
14 Ty dine tjenare ville gerna, att det skulle bygdt varda, och sågo gerna, att dess sten och kalk tillredd vorde;
Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.
15 Att Hedningarna måtte frukta ditt Namn, Herre, och alle Konungar på jordene dina äro;
Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.
16 Att Herren bygger Zion, och låter se sig i sin äro.
Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,
17 Han vänder sig till de öfvergifnas bön, och försmår icke deras bön.
Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;
18 Det varde beskrifvet för de efterkommande; och det folk, som skall skapadt varda, skall lofva Herran.
Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;
19 Ty han skådar af sine helga högd, och Herren ser af himmelen på jordena;
Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;
20 Att han skall höra dens fångnas suckande, och förlossa dödsens barn;
Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;
21 På det de skola i Zion predika Herrans Namn, och hans lof i Jerusalem;
Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;
22 När folken sammankomma, och Konungariken, till att tjena Herranom.
Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.
23 Han tvingar på vägenom mina kraft; han förkortar mina dagar.
Hij heeft mijn kracht op den weg ter neder gedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.
24 Jag säger: Min Gud, tag mig icke bort i mina halfva dagar; dina år vara evinnerliga.
Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.
25 Du hafver tillförene grundat jordena, och himlarna äro dina händers verk.
Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;
26 De måste förgås, men du blifver; de skola alle föråldras såsom ett kläde; de skola förvandlade varda såsom en klädnad, när du förvandlar dem.
Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.
27 Men du blifver såsom du äst, och dine år taga ingen ända.
Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.
28 Dina tjenares barn varda blifvande, och deras säd skall trifvas för dig.
De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.
