Ordspråksboken 8
1 Ropar icke visheten, och klokheten låter sig höra?
Roept de Wijsheid niet, en verheft niet de Verstandigheid Haar stem?
2 Uppenbara på vägen, och på stråtene står hon;
Op de spits der hoge plaatsen, aan den weg, ter plaatse, waar paden zijn, staat Zij;
3 Vid stadsportarna, der man ingår, ropar hon;
Aan de zijde der poorten, voor aan de stad, aan den ingang der deuren roept Zij overluid:
4 O! I män, jag ropar till eder; och ropar till folket.
Tot u, o mannen! roep Ik, en Mijn stem is tot de mensenkinderen.
5 Akter, I oförnuftige, uppå vishet, och I dårar, lägger det på hjertat.
Gij slechten! verstaat kloekzinnigheid, en gij zotten! verstaat met het hart.
6 Hörer, ty jag vill tala det märkeligit är, och lära det rätt är.
Hoort, want ik zal vorstelijke dingen spreken, en de opening Mijner lippen zal enkel billijkheid zijn.
7 Ty min mun skall tala sanningen, och mina läppar skola hata det ogudaktigt är.
Want Mijn gehemelte zal de waarheid bedachtelijk uitspreken, en de goddeloosheid is Mijn lippen een gruwel.
8 All mins muns tal är rätt; der är intet vrångt eller falskt inne;
Al de redenen Mijns monds zijn in gerechtigheid; er is niets verdraaids, noch verkeerds in.
9 De äro all klar dem som förstå dem, och rätt dem som vilja anamma dem.
Zij zijn alle recht voor dengene, die verstandig is, en rechtmatig voor degenen, die wetenschap vinden.
10 Tager vid min tuktan heldre än silfver, och akter lärdom högre än kosteligit guld.
Neemt Mijn tucht aan, en niet zilver, en wetenschap, meer dan het uitgelezen uitgegraven goud.
11 Ty vishet är bättre än perlor, och allt det man önska må, kan intet liknas henne.
Want wijsheid is beter dan robijnen, en al wat men begeren mag, is met haar niet te vergelijken.
12 Jag, vishet, bor när klokhetene, och jag kan gifva god råd.
Ik, Wijsheid, woon bij de kloekzinnigheid, en vinde de kennis van alle bedachtzaamheid.
13 Herrans fruktan hatar det arga, högfärd, högmod och ondan väg; och jag kan icke lida en vrångan mun.
De vreze des HEEREN is, te haten het kwade, de hovaardigheid, en den hoogmoed, en den kwaden weg; Ik haat ook den mond der verkeerdheden.
14 Mitt är både råd och dåd; jag hafver förstånd och magt;
Raad en het wezen zijn Mijne; Ik ben het Verstand, Mijne is de Sterkte.
15 Genom mig regera Konungarna, och rådherrarna stadga rätthet.
Door Mij regeren de koningen, en de vorsten stellen gerechtigheid.
16 Genom mig råda Förstarna, regenter och alle domare på jordene.
Door Mij heersen de heersers, en de prinsen, al de rechters der aarde.
17 Jag älskar dem som mig älska; och de som mig bittida söka, de finna mig.
Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij vinden.
18 Rikedom och ära är när mig, varaktigt gods och rättfärdighet.
Rijkdom en eer is bij Mij, duurachtig goed en gerechtigheid.
19 Min frukt är bättre än guld och fint guld, och min tilldrägt bättre än utkoradt silfver.
Mijn vrucht is beter dan uitgegraven goud, en dan dicht goud; en Mijn inkomen dan uitgelezen zilver.
20 Jag vandrar på rätta vägen, på domsens stigar;
Ik doe wandelen op den weg der gerechtigheid, in het midden van de paden des rechts;
21 Att jag skall väl besörja dem som mig älska, och uppfylla deras håfvor.
Opdat Ik Mijn liefhebbers doe beerven dat bestendig is, en Ik zal hun schatkameren vervullen.
22 Herren hafver haft mig i sina vägars begynnelse; förr hans gerningar var jag.
De HEERE bezat Mij in het beginsel Zijns wegs, voor Zijn werken, van toen aan.
23 Jag är insatt af evighet, af begynnelsen, förr jordena.
Ik ben van eeuwigheid af gezalfd geweest; van den aanvang, van de oudheden der aarde aan.
24 Då djupen ännu intet voro, då var jag allaredo beredd; då källorna icke ännu runno med vatten.
Ik was geboren, als de afgronden nog niet waren, als nog geen fonteinen waren, zwaar van water;
25 Förr än bergen grundad voro, förr än högarna, var jag beredd.
Aleer de bergen ingevest waren, voor de heuvelen was Ik geboren.
26 Han hade icke ännu gjort jordena, och hvad derpå är, eller jordenes berg.
Hij had de aarde nog niet gemaakt, noch de velden, noch de aanvang van de stofjes der wereld.
27 Då han beredde himmelen, var jag der; då han fattade djupen med sitt mål;
Toen Hij de hemelen bereidde, was Ik daar; toen Hij een cirkel over het vlakke des afgronds beschreef;
28 Då han befäste skyarna ofvantill; då han befäste djupsens källor;
Toen Hij de opperwolken van boven vestigde; toen Hij de fonteinen des afgronds vastmaakte;
29 Då han satte hafvena sitt mål, och vattnena, att de icke skulle gå öfver sina befallning; då han lade jordenes grund;
Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;
30 Då var jag verkandes med honom, och hade mina lust dagliga, och spelade för honom alltid;
Toen was Ik een voedsterling bij Hem, en Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende;
31 Och spelade på hans jords krets, och min lust var med menniskors barn.
Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met de mensenkinderen.
32 Så hörer mig nu, min barn; salige äro de som min väg behålla.
Nu dan, kinderen! hoort naar Mij; want welgelukzalig zijn zij, die Mijn wegen bewaren.
33 Hörer tuktan, och varer vise, och låter icke fara henne.
Hoort de tucht, en wordt wijs, en verwerpt die niet.
34 Säll är den menniska, som mig hörer, så att han vakar vid mina dörr dagliga, att han vaktar vid min dörrträ.
Welgelukzalig is de mens, die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren.
35 Den mig finner, han finner lifvet, och skall få behag af Herranom.
Want die Mij vindt, vindt het leven, en trekt een welgevallen van den HEERE.
36 Men den som syndar emot mig, han skadar sina själ; alle de mig hata, de älska döden.
Maar die tegen Mij zondigt, doet zijn ziel geweld aan; allen, die Mij haten, hebben den dood lief.
