Ordspråksboken 8
1 Ropar icke visheten, och klokheten låter sig höra?
Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
2 Uppenbara på vägen, och på stråtene står hon;
Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
3 Vid stadsportarna, der man ingår, ropar hon;
Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
4 O! I män, jag ropar till eder; och ropar till folket.
Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
5 Akter, I oförnuftige, uppå vishet, och I dårar, lägger det på hjertat.
Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
6 Hörer, ty jag vill tala det märkeligit är, och lära det rätt är.
Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
7 Ty min mun skall tala sanningen, och mina läppar skola hata det ogudaktigt är.
Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
8 All mins muns tal är rätt; der är intet vrångt eller falskt inne;
Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
9 De äro all klar dem som förstå dem, och rätt dem som vilja anamma dem.
Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
10 Tager vid min tuktan heldre än silfver, och akter lärdom högre än kosteligit guld.
Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
11 Ty vishet är bättre än perlor, och allt det man önska må, kan intet liknas henne.
Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
12 Jag, vishet, bor när klokhetene, och jag kan gifva god råd.
Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
13 Herrans fruktan hatar det arga, högfärd, högmod och ondan väg; och jag kan icke lida en vrångan mun.
Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
14 Mitt är både råd och dåd; jag hafver förstånd och magt;
Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
15 Genom mig regera Konungarna, och rådherrarna stadga rätthet.
Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
16 Genom mig råda Förstarna, regenter och alle domare på jordene.
Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
17 Jag älskar dem som mig älska; och de som mig bittida söka, de finna mig.
Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
18 Rikedom och ära är när mig, varaktigt gods och rättfärdighet.
Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
19 Min frukt är bättre än guld och fint guld, och min tilldrägt bättre än utkoradt silfver.
Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
20 Jag vandrar på rätta vägen, på domsens stigar;
Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
21 Att jag skall väl besörja dem som mig älska, och uppfylla deras håfvor.
Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
22 Herren hafver haft mig i sina vägars begynnelse; förr hans gerningar var jag.
Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
23 Jag är insatt af evighet, af begynnelsen, förr jordena.
Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
24 Då djupen ännu intet voro, då var jag allaredo beredd; då källorna icke ännu runno med vatten.
Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
25 Förr än bergen grundad voro, förr än högarna, var jag beredd.
Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
26 Han hade icke ännu gjort jordena, och hvad derpå är, eller jordenes berg.
Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
27 Då han beredde himmelen, var jag der; då han fattade djupen med sitt mål;
Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
28 Då han befäste skyarna ofvantill; då han befäste djupsens källor;
Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
29 Då han satte hafvena sitt mål, och vattnena, att de icke skulle gå öfver sina befallning; då han lade jordenes grund;
Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
30 Då var jag verkandes med honom, och hade mina lust dagliga, och spelade för honom alltid;
Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
31 Och spelade på hans jords krets, och min lust var med menniskors barn.
Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
32 Så hörer mig nu, min barn; salige äro de som min väg behålla.
Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
33 Hörer tuktan, och varer vise, och låter icke fara henne.
Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
34 Säll är den menniska, som mig hörer, så att han vakar vid mina dörr dagliga, att han vaktar vid min dörrträ.
Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
35 Den mig finner, han finner lifvet, och skall få behag af Herranom.
Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
36 Men den som syndar emot mig, han skadar sina själ; alle de mig hata, de älska döden.
Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
