Ordspråksboken 7
1 Min son, behåll min ord, och göm min bud när dig.
И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
2 Behåll min bud, så får du lefva, och min lag såsom din ögnasten.
Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
3 Bind dem på din finger, skrif dem pådins hjertas taflo.
Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
4 Säg till vishetena: Du äst min syster, och kalla klokhetena dina fränko;
Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
5 Att du bevarad varder för en främmande qvinno, för ens annars, som slät ord gifver.
Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
6 Ty i fenstret på mitt hus såg jag ut genom gallret;
[Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
7 Och såg ibland de fåkunniga, och vardt varse ibland barn en galen yngling.
Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
8 Den gick på gatone utmed ett hörn, och trädde in uppå vägen åt hennes hus;
У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
9 I skymningene, om aftonen af dagenom, då det natt vardt, och mörkt var;
Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
10 Och si, der mötte honom en qvinna, i skökoklädnad, listig;
Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
11 Vildsinnad och ostyrig, så att hennes fötter icke kunde blifva i sitt hus;
Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
12 Nu är hon ute, nu på gatone, och vaktar vid all hörn.
Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
13 Hon tog honom fatt, och kysste honom utan skam, och sade till honom:
Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
14 Jag hafver i dag betalat tackoffer för mig, och mitt löfte.
«Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
15 Derföre är jag utgången till att möta dig, till att söka ditt ansigte bittida, och hafver funnit dig.
Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
16 Jag hafver skönliga tillpyntat min säng, med brokot täcken utur Egypten;
Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
17 Jag hafver bestänkt min sängekammar med myrrham, aloes och kanel.
Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
18 Kom, låt oss bola allt intill morgonen, och låt oss älskog sköta.
Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
19 Ty mannen är icke hemma; han är bortfaren långväga.
Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
20 Han hafver tagit penningasäcken med sig; han skall först hemkomma till högtidsdagen.
У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
21 Hon talade för honom med mång ord, och fick honom in med sin släta mun.
Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
22 Han går straxt in med henne, såsom en oxe till att slagtas ledd varder, och såsom till en fjetter, der man de dårar med näpser;
Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
23 Tilldess hon med enom pil skjuter honom igenom lefrena, och såsom en fogel skyndar sig till snarona, och vet icke att det gäller honom om lifvet.
24 Så hörer mig nu, min barn, och märker uppå mins muns tal.
И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
25 Låt ditt hjerta icke vika in uppå hennes väg, och låt icke förföra dig in uppå hennes stigar.
Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
26 Ty hon hafver många sargat och fällt, och allehanda mägtige äro dräpne af henne.
Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
