Ordspråksboken 6
1 Min son, varder du lofvetsman för din nästa, så hafver du häktat dina hand intill en främmanda;
Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;
2 Du äst invefvad med dins muns tal, och gripen uti dins muns ord.
Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.
3 Så gör dock, min son, alltså, och undsätt dig; ty du äst kommen dinom nästa i händer; löp, skynda dig, och drif din nästa.
Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.
4 Låt icke din ögon sofva, eller din ögnahvarf sömnig vara.
Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering;
5 Uthjelp dig, såsom en rå utu handene, och såsom en fogel utu foglafängarens hand.
Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.
6 Gack bort till myrona, du later; se uppå hennes seder, och lär.
Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;
7 Ändock hon ingen Första eller höfvitsman, eller herra hafver,
Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,
8 Tillreder hon dock likväl sitt bröd om sommaren, och samkar sin mat i andene.
Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.
9 Huru länge ligger du, later? När vill du uppstå af dinom sömn?
Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?
10 Ja, sof ännu litet, tag der ännu en sömn före; lägg ännu litet händerna tillhopa, att du må sofva;
Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;
11 Så skall fattigdomen med hast komma öfver dig, såsom en vandrare, och armod såsom en väpnad man.
Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.
12 En bedrägelig menniska, en skadelig man går med vrångom mun;
Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;
13 Vinkar med ögonen, tecknar med foten, viser med fingren;
Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;
14 Tänker alltid något ondt och argt i sitt hjerta, och kommer trätor åstad.
In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.
15 Derföre skall honom hans ofärd hasteliga komma; och skall med snarhet sönderbråkad varda, så att der ingen hjelp vara skall.
Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.
16 Si, sex stycke hatar Herren, och vid det sjunde hafver han en styggelse:
Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:
17 Högfärdig ögon, falsk tungo, händer som utgjuta oskyldigt blod;
Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;
18 Hjerta som med arga list umgår, fötter som snare äro till att göra skada;
Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;
19 Ett falskt vittne som icke skämmes att tala lögn, och den der träto emellan bröder åstadkommer.
Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.
20 Min son, bevara dins faders bud, och låt icke fara dine moders lag.
Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.
21 Bind dem tillhopa på ditt hjerta dageliga, och häng dem på din hals;
Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.
22 När du går, att de leda dig; när du ligger, att de bevara dig; när du uppvaknar, att de äro ditt tal.
Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.
23 Ty budet är en lykta, och lagen är ett ljus; och tuktans straff är lifsens väg;
Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;
24 På det du må bevarad blifva för en ond qvinno; för enes främmandes släta tungo.
Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.
25 Låt hennes dägelighet icke göra dig lusta i ditt hjerta, och förtag dig icke på hennes ögnahvarf.
Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.
26 Ty en sköka tager enom sitt bröd ifrå; men en gift qvinna fångar ädla lifvet.
Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.
27 Kan ock någor behålla eld i barmen, så att hans kläder icke brinna?
Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?
28 Huru skulle någor gå på glöd, så att hans fötter icke brände varda?
Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?
29 Alltså går det honom, som till sins nästas hustru går; der blifver ingen ostraffad, den vid henne kommer.
Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.
30 Det är enom tjuf icke så stor skam, om han stjäl till att mätta sina själ, då honom hungrar;
Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;
31 Och om han gripen varder, gifver han det sjufaldt igen, och lägger dertill alla ägodelarna i sitt hus.
En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.
32 Men den som med ene qvinno hor bedrifver, han är en dåre, och förer sitt lif uti förderf.
Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;
33 Dertill skall plåga och skam komma uppå honom, och hans skam skall intet utskrapad varda.
Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.
34 Ty mansens harm hafver nit, och skonar intet på hämndenes tid;
Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.
35 Och ser icke till någon person, den försona måtte; och tager intet vid, om du än mycket skänka ville.
Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.
