Ordspråksboken 6
1 Min son, varder du lofvetsman för din nästa, så hafver du häktat dina hand intill en främmanda;
Mijn zoon, als ge voor een ander borg zijt gebleven, Uw handslag hebt gegeven ten bate van een vreemde,
2 Du äst invefvad med dins muns tal, och gripen uti dins muns ord.
Verstrikt zijt geraakt in uw eigen woorden, In uw eigen beloften gevangen:
3 Så gör dock, min son, alltså, och undsätt dig; ty du äst kommen dinom nästa i händer; löp, skynda dig, och drif din nästa.
Doe dan, mijn zoon, wat ik zeg, en red u eruit; Want ge zijt in de macht van uw naaste! Ga heen zonder talmen, Dring aan bij uw naaste;
4 Låt icke din ögon sofva, eller din ögnahvarf sömnig vara.
Gun uw ogen geen rust, Uw wimpers geen slaap;
5 Uthjelp dig, såsom en rå utu handene, och såsom en fogel utu foglafängarens hand.
Ruk u los als een gazelle uit de strik, Als een vogel uit de hand van den vogelaar.
6 Gack bort till myrona, du later; se uppå hennes seder, och lär.
Luiaard, ga kijken naar de mier; Zie, hoe ze zwoegt, en word wijs!
7 Ändock hon ingen Första eller höfvitsman, eller herra hafver,
Al heeft ze geen leider, Geen opzichter, geen heerser,
8 Tillreder hon dock likväl sitt bröd om sommaren, och samkar sin mat i andene.
Toch zorgt ze in de zomer voor haar spijs, Zoekt ze in de oogsttijd haar voedsel bijeen.
9 Huru länge ligger du, later? När vill du uppstå af dinom sömn?
Luiaard, hoe lang blijft ge liggen, Wanneer zult ge ontwaken uit uw slaap?
10 Ja, sof ännu litet, tag der ännu en sömn före; lägg ännu litet händerna tillhopa, att du må sofva;
Nog even slapen, nog even soezen, Nog even in bed de handen over elkaar:
11 Så skall fattigdomen med hast komma öfver dig, såsom en vandrare, och armod såsom en väpnad man.
En de armoe overvalt u als een zwerver, Het gebrek als een rover!
12 En bedrägelig menniska, en skadelig man går med vrångom mun;
Een nietsnut is het, een booswicht, Die omgaat met bedrieglijke taal;
13 Vinkar med ögonen, tecknar med foten, viser med fingren;
Die met de ogen knipt, met de voeten wenkt, En tekens geeft met de vingers;
14 Tänker alltid något ondt och argt i sitt hjerta, och kommer trätor åstad.
Die boze plannen smeedt in zijn hart, Steeds kwaad beraamt en ruzie zoekt!
15 Derföre skall honom hans ofärd hasteliga komma; och skall med snarhet sönderbråkad varda, så att der ingen hjelp vara skall.
Daarom zal hem de tegenspoed plotseling treffen, Zal hij met één slag bezwijken, zonder kans op herstel.
16 Si, sex stycke hatar Herren, och vid det sjunde hafver han en styggelse:
Zes dingen zijn er die Jahweh haat, Van zeven heeft hij een afschuw:
17 Högfärdig ögon, falsk tungo, händer som utgjuta oskyldigt blod;
Van brutale ogen; van een valse tong; Van handen, die onschuldig bloed vergieten;
18 Hjerta som med arga list umgår, fötter som snare äro till att göra skada;
Van een hart, dat boze plannen beraamt; Van voeten, die ten kwade spoeden;
19 Ett falskt vittne som icke skämmes att tala lögn, och den der träto emellan bröder åstadkommer.
Van een valsen getuige, die leugens verspreidt; Van iemand, die broedertwist stookt.
20 Min son, bevara dins faders bud, och låt icke fara dine moders lag.
Mijn zoon, onderhoud het gebod van uw vader, Sla niet in de wind wat uw moeder u leerde;
21 Bind dem tillhopa på ditt hjerta dageliga, och häng dem på din hals;
Prent het voor altijd in uw hart, Wind het als een snoer om uw hals.
22 När du går, att de leda dig; när du ligger, att de bevara dig; när du uppvaknar, att de äro ditt tal.
Als ge wandelt, moge het u geleiden, Over u waken, als ge slaapt, Tot u spreken, wanneer ge ontwaakt.
23 Ty budet är en lykta, och lagen är ett ljus; och tuktans straff är lifsens väg;
Want het gebod is een lamp, Het onderricht een licht, De straffe tucht een weg ten leven.
24 På det du må bevarad blifva för en ond qvinno; för enes främmandes släta tungo.
Het zal u behoeden voor de vrouw van een ander, Voor de gladde tong van een vreemde.
25 Låt hennes dägelighet icke göra dig lusta i ditt hjerta, och förtag dig icke på hennes ögnahvarf.
Zet uw hart niet op haar schoonheid, Laat ze u niet met haar wimpers verleiden;
26 Ty en sköka tager enom sitt bröd ifrå; men en gift qvinna fångar ädla lifvet.
Want de prijs van een deerne is een stuk brood, Maar de getrouwde vrouw maakt jacht op een kostelijk leven
27 Kan ock någor behålla eld i barmen, så att hans kläder icke brinna?
Kan iemand soms vuur in zijn voorschoot nemen, Zonder dat hij zijn kleren schroeit;
28 Huru skulle någor gå på glöd, så att hans fötter icke brände varda?
Of kan hij op gloeiende kolen lopen, Zonder dat hij zijn voeten brandt?
29 Alltså går det honom, som till sins nästas hustru går; der blifver ingen ostraffad, den vid henne kommer.
Zo vergaat het hem, die zich afgeeft met de vrouw van een ander: Niemand die haar aanraakt, komt er straffeloos van af.
30 Det är enom tjuf icke så stor skam, om han stjäl till att mätta sina själ, då honom hungrar;
Men veracht geen dief, zo hij enkel steelt, Om zijn maag te vullen, als hij honger heeft;
31 Och om han gripen varder, gifver han det sjufaldt igen, och lägger dertill alla ägodelarna i sitt hus.
Toch moet hij, eenmaal betrapt, zevenvoudig vergoeden, Alles geven wat hij in huis heeft.
32 Men den som med ene qvinno hor bedrifver, han är en dåre, och förer sitt lif uti förderf.
Kortzichtig de man, die overspel pleegt met een vrouw: Wie zijn eigen ondergang wil, moet zo iets niet doen;
33 Dertill skall plåga och skam komma uppå honom, och hans skam skall intet utskrapad varda.
Schade en schande zal zo iemand belopen, Zijn slechte naam raakt hij nimmer meer kwijt.
34 Ty mansens harm hafver nit, och skonar intet på hämndenes tid;
Want de jaloezie van den man wekt de woede bij hem op, En op de dag van de wraak zal hij niemand ontzien;
35 Och ser icke till någon person, den försona måtte; och tager intet vid, om du än mycket skänka ville.
Dan slaat hij op losgeld geen acht, Hij wil het niet, al biedt ge hem nog zo veel!
