Ordspråksboken 5
1 Min son, gif akt uppå mina vishet, böj din öron till mina läro;
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 Att du må behålla god råd, och din mun veta beskedlighet.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Ty ene skökos läppar äro en hannogskaka, och hennes hals är halare än olja;
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 Men framdeles bäsk som malört, och skarp såsom ett tveeggadt svärd.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 Hon går icke rätt fram på lifsens väg; ostadig äro hennes steg, så att hon icke vet hvart hon går.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Så hörer mig nu, min barn, och viker icke ifrå mins muns tal.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Låt dina vägar vara fjerran ifrå henne, och nalkas intet intill hennes husdörr;
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 Att du icke skall gifva dina äro dem främmandom, och din år dem grymma;
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 Att främmande icke skola mätta sig af dine förmågo, och ditt arbete icke vara uti ens annars hus;
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 Och du måtte framdeles sucka, när du ditt lif och gods förtärt hafver;
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 Och säga: Ack! huru hafver jag hatat tuktan, och mitt hjerta straff försmått;
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 Och hafver icke lydt mina lärares röst, och icke böjt min öron till dem som mig lärde?
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Jag är fulltnär i all olycko kommen, att jag den meniga hopen och sällskapet följt hafver.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Drick vatten utaf dina gropar, och hvad af dinom brunn utflyter.
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Låt dina källor utflyta, och vattubäckerna uppå gatorna;
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Men haf du dem allena, och ingen främmande med dig.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Din brunn vare välsignad, och gläd dig af dins ungdoms hustru.
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 Hon är ljuflig såsom en hind, och täck såsom en rå; låt hennes kärlek alltid mätta dig, och förlusta dig alltid uti hennes kärlek.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Min son, hvi vill du förlusta dig med en främmande, och famntager ens annars?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Ty hvars och ens mans vägar äro för Herranom, och han mäter alla deras gångar.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Dens ogudaktigas misshandel skall gripa honom, och med sina synders snaro skall han hållen varda.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Han skall dö, derföre att han icke vill låta lära sig, och för sin stora dårskaps skull vill fara.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
