Ordspråksboken 5
1 Min son, gif akt uppå mina vishet, böj din öron till mina läro;
Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
2 Att du må behålla god råd, och din mun veta beskedlighet.
Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
3 Ty ene skökos läppar äro en hannogskaka, och hennes hals är halare än olja;
Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
4 Men framdeles bäsk som malört, och skarp såsom ett tveeggadt svärd.
Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast. (Sheol h7585)
6 Hon går icke rätt fram på lifsens väg; ostadig äro hennes steg, så att hon icke vet hvart hon går.
Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
7 Så hörer mig nu, min barn, och viker icke ifrå mins muns tal.
Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
8 Låt dina vägar vara fjerran ifrå henne, och nalkas intet intill hennes husdörr;
Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
9 Att du icke skall gifva dina äro dem främmandom, och din år dem grymma;
Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
10 Att främmande icke skola mätta sig af dine förmågo, och ditt arbete icke vara uti ens annars hus;
Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
11 Och du måtte framdeles sucka, när du ditt lif och gods förtärt hafver;
En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
12 Och säga: Ack! huru hafver jag hatat tuktan, och mitt hjerta straff försmått;
En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
13 Och hafver icke lydt mina lärares röst, och icke böjt min öron till dem som mig lärde?
En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
14 Jag är fulltnär i all olycko kommen, att jag den meniga hopen och sällskapet följt hafver.
Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
15 Drick vatten utaf dina gropar, och hvad af dinom brunn utflyter.
Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
16 Låt dina källor utflyta, och vattubäckerna uppå gatorna;
Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
17 Men haf du dem allena, och ingen främmande med dig.
Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
18 Din brunn vare välsignad, och gläd dig af dins ungdoms hustru.
Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
19 Hon är ljuflig såsom en hind, och täck såsom en rå; låt hennes kärlek alltid mätta dig, och förlusta dig alltid uti hennes kärlek.
Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
20 Min son, hvi vill du förlusta dig med en främmande, och famntager ens annars?
En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
21 Ty hvars och ens mans vägar äro för Herranom, och han mäter alla deras gångar.
Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
22 Dens ogudaktigas misshandel skall gripa honom, och med sina synders snaro skall han hållen varda.
Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
23 Han skall dö, derföre att han icke vill låta lära sig, och för sin stora dårskaps skull vill fara.
Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
