Ordspråksboken 26
1 Lika som snö om sommaren, och regn i andene, så höfves icke enom dåra ära.
Gelijk de sneeuw in den zomer, en gelijk de regen in den oogst, alzo past den zot de eer niet.
2 Lika som en fogel bortfar, och en svala flyger, alltså biter intet en oförtjent banna.
Gelijk de mus is tot wegzweven, gelijk een zwaluw tot vervliegen, alzo zal een vloek, die zonder oorzaak is, niet komen.
3 Hästenom en gissel, och åsnanom ett betsel, och dåranom ett ris på ryggen.
Een zweep is voor het paard, een toom voor den ezel, en een roede voor den rug der zotten.
4 Svara icke dåranom efter hans dårskap, att du honom icke lik varder.
Antwoord den zot naar zijn dwaasheid niet, opdat gij ook hem niet gelijk wordt.
5 Men svara dåranom efter hans dårskap, att han icke skall låta sig tycka, att han är vis.
Antwoord den zot naar zijn dwaasheid, opdat hij in zijn ogen niet wijs zij.
6 Den ena sak genom ett galet bådskap beställer, han är såsom en halter på fötterna, och tager skada.
Hij snijdt zich de voeten af, en drinkt geweld, die boodschappen zendt door de hand van een zot.
7 Såsom enom krympling står att dansa, alltså står enom dåra tala om vishet.
Hef de benen van den kreupele op; alzo is een spreuk in den mond der zotten.
8 Den enom dåra äro tillägger, det är lika som man kastade en ädla sten uppå en stenrösjo.
Gelijk hij, die een edel gesteente in een slinger bindt, alzo is hij, die den zot eer geeft.
9 Ett ordspråk uti ens dåras mun är såsom en törneqvist, den uti ens druckens mans hand stinger.
Gelijk een doorn gaat in de hand eens dronkaards, alzo is een spreuk in den mond der zotten.
10 En god mästare gör ett ting rätt; men den som en klåpare lejer, honom varder det förderfvadt.
De groten doen een iegelijk verdriet aan, en huren de zotten, en huren de overtreders.
11 Såsom en hund uppäter sina spyor igen, alltså är en dåre som sin galenskap på nytt bedrifver.
Gelijk een hond tot zijn uitspuwsel wederkeert, alzo herneemt de zot zijn dwaasheid.
12 När du en ser, som sig tycker vis vara, det är mera hopp uppå en dåra, än på honom.
Hebt gij een man gezien, die wijs in zijn ogen is! Van een zot is meer verwachting dan van hem.
13 Den late säger: Det är ett ungt lejon på vägenom, och ett lejon på gatone.
De luiaard zegt: Er is een felle leeuw op den weg, een leeuw is op de straten.
14 En later vänder sig i sängene, lika som en dörr på dörrajernen.
Een deur keert om op haar herre, alzo de luiaard op zijn bed.
15 Den late gömmer sina hand i barmen, och det varder honom tungt, att han skall bära henne åt munnen.
De luiaard verbergt zijn hand in den boezem, hij is te moede, om die weder tot zijn mond te brengen.
16 En later tycker sig visare vara än sju, som seder lära.
De luiaard is wijzer in zijn ogen, dan zeven, die met rede antwoorden.
17 Den som framgår, och blandar sig uti annars kif, han är lika som en, den der drager en hund med öronen.
De voorbijgaande, die zich vertoornt in een twist, die hem niet aangaat, is gelijk die een hond bij de oren grijpt.
18 Lika som en hemliga med skott och pilar skjuter, och dräper;
Gelijk een, die zich veinst te razen, die vuursprankelen, pijlen en dodelijke dingen werpt;
19 Alltså gör en falsk menniska med sin nästa, och säger sedan: Det var mitt skämt.
Alzo is een man, die zijn naaste bedriegt, en zegt: Jok ik er niet mede?
20 Då intet mer ved är, slocknar elden; och när klaffaren är borta, vänder trätan åter.
Als er geen hout is, gaat het vuur uit; en als er geen oorblazer is, wordt het gekijf gestild.
21 Såsom kolen glöd, och veden eld, alltså kommer en trätosam man kif åstad.
De dove kool is om de vurige kool, en het hout om het vuur; alzo is een kijfachtig man, om twist te ontsteken.
22 Klaffarens ord äro såsom hugg, och de gå igenom hjertat.
De woorden des oorblazers zijn als dergenen, die geslagen zijn, en die dalen in het binnenste des buiks.
23 En förgiftig mun, och ondt hjerta, är såsom en lerpotta med silfslagg öfverdragen.
Brandende lippen, en een boos hart, zijn als een potscherf met schuim van zilver overtogen.
24 Fienden varder känd vid sitt tal, och när han nalkas, far han med falskhet.
Die haat draagt, houdt zich vreemd met zijn lippen; maar in zijn binnenste stelt hij bedrog aan.
25 Då han smeker med sitt mjuka tal, tro honom intet; ty sju styggelser äro uti hans hjerta.
Als hij met zijn stem smeekt, geloof hem niet, want zeven gruwelen zijn in zijn hart.
26 Den som hat hemliga håller, till att göra skada, hans ondska skall den meniga man uppenbar varda.
Wiens haat door bedrog bedekt is, diens boosheid zal in de gemeente geopenbaard worden.
27 Den ena grop gör, han skall falla deruti; och den en sten välter, uppå honom skall han komma.
Die een kuil graaft, zal er in vallen, en die een steen wentelt, op hem zal hij wederkeren.
28 En falsk tunga hatar den henne straffar, och en smeken mun kommer förderf åstad.
Een valse tong haat degenen, die zij verbrijzelt; en een gladde mond maakt omstoting.
