Ordspråksboken 23
1 När du sitter och äter med enom herra, så gif akt uppå, hvad för dig handladt varder;
Als gij aangezeten zult zijn om met een heerser te eten, zo zult gij scherpelijk letten op dengene, die voor uw aangezicht is.
2 Och sätt en knif på din hals, om du vill behålla lifvet.
En zet een mes aan uw keel, indien gij een gulzig mens zijt;
3 Önska dig icke af hans mat; ty det är falskt bröd.
Laat u niet gelusten zijner smakelijke spijzen, want het is een leugenachtig brood.
4 Möd dig icke till att varda rik, och vänd igen af dina funder.
Vermoei u niet om rijk te worden; sta af van uw vernuft.
5 Låt icke din ögon flyga efter det som du icke få kan; ty detsamma gör sig vingar såsom en örn, och flyger upp åt himmelen.
Zult gij uw ogen laten vliegen op hetgeen niets is? Want het zal zich gewisselijk vleugelen maken gelijk een arend, die naar den hemel vliegt.
6 Ät icke bröd med en afundsfull, och önska dig icke hans mat;
Eet het brood niet desgenen, die boos is van oog, en wees niet belust op zijn smakelijke spijzen;
7 Ty såsom ett spökelse är han innantill. Han säger: Ät och drick; och hans hjerta är dock icke till dig.
Want gelijk hij bedacht heeft in zijn ziel, alzo zal hij tot u zeggen: Eet en drink! maar zijn hart is niet met u;
8 Dine betar, som du ätit hafver, måste du utspy; och måste din vänliga ord förtappat hafva.
Uw bete, die gij gegeten hebt, zoudt gij uitspuwen; en gij zoudt uw liefelijke woorden verderven.
9 Tala icke för ens dåras öron; ty han föraktar dins tals klokhet.
Spreek niet voor het oor van een zot, want hij zou het verstand uwer woorden verachten.
10 För icke tillbaka de förra råmärke, och gack icke in uppå de faderlösas åker;
Zet de oude palen niet terug; en kom op de akkers der wezen niet;
11 Ty deras förlösare är mägtig; han skall uträtta deras sak emot dig.
Want hun Verlosser is sterk; Die zal hun twistzaak tegen u twisten.
12 Gif ditt hjerta till tuktan, och din öron till förnuftigt tal.
Begeef uw hart tot de tucht, en uw oren tot de redenen der wetenschap.
13 Låt icke af att tukta pilten; ty om du slår honom med ris, så betorf man icke dräpa honom.
Weer de tucht van den jongen niet; als gij hem met de roede zult slaan, zal hij niet sterven.
Gij zult hem met de roede slaan, en zijn ziel van de hel redden. (Sheol h7585)
15 Min son, om du vis är, så gläder sig ock mitt hjerta;
Mijn zoon! zo uw hart wijs is, mijn hart zal blijde zijn, ja, ik.
16 Och mine njurar äro glade, när dina läppar tala det rätt är.
En mijn nieren zullen van vreugde opspringen, als uw lippen billijkheden spreken zullen.
17 Ditt hjerta följe icke syndarom; utan var dagliga uti Herrans fruktan.
Uw hart zij niet nijdig over de zondaren; maar zijt te allen dage in de vreze des HEEREN.
18 Ty det skall vara dig framdeles godt, och ditt väntande skall icke fela.
Want zekerlijk, er is een beloning; en uw verwachting zal niet afgesneden worden.
19 Hör, min son, och var vis; och styr ditt hjerta in på vägen.
Hoor gij, mijn zoon! en word wijs, en richt uw hart op den weg.
20 Var icke ibland drinkare och slösare;
Zijt niet onder de wijnzuipers, noch onder de vleesvreters;
21 Ty de drinkare och slösare varda fattige, och en sofvare måste rifven kläder bära.
Want een zuiper en vraat zal arm worden; en de sluimering doet verscheurde klederen dragen.
22 Hör din fader, den dig födt hafver, och förakta icke dina moder, då hon gammal varder.
Hoor naar uw vader, die u gewonnen heeft; en veracht uw moeder niet, als zij oud geworden is.
23 Köp sanningena, och sälj icke bort henne; vishet, tuktan och förstånd.
Koop de waarheid, en verkoop ze niet, mitsgaders wijsheid, en tucht, en verstand.
24 Dens rättfärdigas fader gläder sig; och den som en visan födt hafver, han är glad deröfver.
De vader des rechtvaardigen zal zich zeer verheugen; en die een wijzen zoon gewint, zal zich over hem verblijden.
25 Låt din fader och dina moder glädja sig, och glädje sig den dig födt hafver.
Laat uw vader zich verblijden, ook uw moeder; en laat haar zich verheugen, die u gebaard heeft.
26 Gif mig, min son, ditt hjerta, och låt dinom ögom mina vägar behaga.
Mijn zoon! geef mij uw hart, en laat uw ogen mijn wegen bewaren.
27 Ty en sköka är en djup grop, och horkonan är en trång grop.
Want een hoer is een diepe gracht, en een vreemde vrouw is een enge put.
28 Och vaktar hon såsom en röfvare, och de oaktsamma ibland menniskorna samkar hon till sig.
Ook loert zij als een rover; en zij vermenigvuldigt de trouwelozen onder de mensen.
29 Hvar är ve? Hvar är sorg? Hvar är kif? Hvar är klagan? Hvar äro sår utan sak? Hvar äro röd ögon?
Bij wien is wee? bij wien och arme? bij wien gekijf? bij wien het beklag? bij wien wonden zonder oorzaak? bij wien de roodheid der ogen?
30 Nämliga der man dryckenskap öfvar, och kommer till att utdricka hvad inskänkt är.
Bij degenen, die bij den wijn vertoeven; bij degenen, die komen om gemengden drank na te zoeken.
31 Se icke till vinet, att det så rödt är, och står så dägeligit i glasena, och går lätteliga in;
Zie den wijn niet aan, als hij zich rood vertoont, als hij in den beker zijn verve geeft, als hij recht opgaat;
32 Men på sistone biter det såsom en orm, och stinger såsom en huggorm.
In zijn einde zal hij als een slang bijten, en steken als een adder.
33 Så se din ögon efter andra qvinnor; och ditt hjerta talar oskälig ting;
Uw ogen zullen naar vreemde vrouwen zien, en uw hart zal verkeerdheden spreken.
34 Och du blifver såsom en den der sofver midt i hafvet, och såsom den der sofver ofvanpå en mast.
En gij zult zijn, gelijk een, die in het hart van de zee slaapt; en gelijk een, die in het opperste van den mast slaapt.
35 De slå mig, och det gör mig intet ondt; de stöta mig, men jag känner det intet. När skall jag uppvaka, att jag måtte komma till drycks igen?
Men heeft mij geslagen, zult gij zeggen, ik ben niet ziek geweest; men heeft mij gebeukt, ik heb het niet gevoeld; wanneer zal ik opwaken? Ik zal hem nog meer zoeken!
