Ordspråksboken 19
1 En fattig man, den i sine fromhet vandrar, är bättre än en vrång man med sina läppar, den dock en dåre är.
Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.
2 Der man icke med förnuft handlar, der går det intet väl till; och den som snar är på fötterna, han stöter sig.
Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.
3 Ens menniskos galenskap förförer hans väg, att hans hjerta emot Herran vredgas.
Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.
4 Gods gör många vänner; men den fattige varder af sinom vännom förlåten.
Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.
5 Ett falskt vittne blifver icke ostraffadt; och den der lögn dristeliga talar, han skall icke undslippa.
Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.
6 Månge vakta uppå Förstans person; och alle äro dens vänner, som skänker gifver.
Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.
7 Den fattiga hata alle hans bröder, ja, ock hans vänner draga sig långt ifrå honom; och den som sig uppå ord förlåter, han får intet.
Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.
8 Den der klok är, han älskar sitt lif; och den förståndige finner godt.
Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
9 Ett falskt vittne blifver icke ostraffadt; och den der lögn dristeliga talar, han skall förgås.
Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
10 Dem galna höfves icke väl goda dagar, mycket mindre enom tjenare att råda öfver Förstar.
Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
11 Den der tålig är, han är en klok menniska; och det är honom ärligit, att han odygd öfverse kan.
Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
12 Konungens ogunst är såsom ens ungs lejons rytande; men hans gunst är såsom dagg på gräs.
Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
13 En galen son är sins faders sorg, och en trätosam qvinna ett stadigt drypande.
Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
14 Hus och ägodelar ärfvas af föräldrom; men en förnuftig hustru kommer af Herranom.
Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
15 Lathet hafver sömn med sig, och en fåfäng själ skall hunger lida.
Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
16 Den som budet bevarar, han bevarar sitt lif; men den sin väg föraktar, han skall dö.
Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
17 Den som förbarmar sig öfver den fattiga, han lånar Herranom; han skall vedergälla honom godt igen.
Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
18 Tukta din son, medan något hopp är; men låt icke dina själ dragas till att döda honom;
Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
19 Ty stor harm kommer skada åstad; derföre låt honom lös, så kan du mer tukta honom.
Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
20 Hör råd, och tag vid tuktan, att du sedan må vis varda.
Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
21 Mång anslag äro uti ens mans hjerta; men Herrans råd blifver beståndandes.
Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
22 Menniskona pryder hennes välgerning; och en fattig man är bättre än en ljugare.
Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.
23 Herrans fruktan fordrar till lifs; och skall mätt varda, att intet ondt skall hemsöka henne.
Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.
24 Den late gömmer sina hand i barmen, och förer henne icke till munnen igen.
Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.
25 Slår man bespottaren, så blifver den fåkunnige vis; straffar man en förståndigan, så varder han förnuftig.
Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.
26 Den som fadren förlägger, och modrena fördrifver, han är ett skamligit och förbannadt barn.
Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.
27 Låt af, min son, att höra den tuktan, som förer ifrå förnuftig Iäro.
Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
28 Ett vrångt vittne bespottar domen; och de ogudaktigas mun uppslukar orätthetena.
Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.
29 Bespottarom är straff beredt, och slag på de dårars rygg.
Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.
