Ordspråksboken 19
1 En fattig man, den i sine fromhet vandrar, är bättre än en vrång man med sina läppar, den dock en dåre är.
De arme, in zijn oprechtheid wandelende, is beter dan de verkeerde van lippen, en die een zot is.
2 Der man icke med förnuft handlar, der går det intet väl till; och den som snar är på fötterna, han stöter sig.
Ook is de ziel zonder wetenschap niet goed; en die met de voeten haastig is, zondigt.
3 Ens menniskos galenskap förförer hans väg, att hans hjerta emot Herran vredgas.
De dwaasheid des mensen zal zijn weg verkeren; en zijn hart zal zich tegen den HEERE vergrammen.
4 Gods gör många vänner; men den fattige varder af sinom vännom förlåten.
Het goed brengt veel vrienden toe; maar de arme wordt van zijn vriend gescheiden.
5 Ett falskt vittne blifver icke ostraffadt; och den der lögn dristeliga talar, han skall icke undslippa.
Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugenen blaast, zal niet ontkomen.
6 Månge vakta uppå Förstans person; och alle äro dens vänner, som skänker gifver.
Velen smeken het aangezicht des prinsen; en een ieder is een vriend desgenen, die giften geeft.
7 Den fattiga hata alle hans bröder, ja, ock hans vänner draga sig långt ifrå honom; och den som sig uppå ord förlåter, han får intet.
Al de broeders des armen haten hem; hoeveel te meer gaan zijn vrienden verre van hem! Hij loopt hen na met woorden, die niets zijn.
8 Den der klok är, han älskar sitt lif; och den förståndige finner godt.
Die verstand bekomt, heeft zijn ziel lief; hij neemt de verstandigheid waar, om het goede te vinden.
9 Ett falskt vittne blifver icke ostraffadt; och den der lögn dristeliga talar, han skall förgås.
Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugenen blaast, zal vergaan.
10 Dem galna höfves icke väl goda dagar, mycket mindre enom tjenare att råda öfver Förstar.
De weelde staat een zot niet wel; hoeveel te min een knecht te heersen over vorsten!
11 Den der tålig är, han är en klok menniska; och det är honom ärligit, att han odygd öfverse kan.
Het verstand des mensen vertraagt zijn toorn; en zijn sieraad is de overtreding voorbij te gaan.
12 Konungens ogunst är såsom ens ungs lejons rytande; men hans gunst är såsom dagg på gräs.
Des konings gramschap is als het brullen eens jongen leeuws; maar zijn welgevallen is als dauw op het kruid.
13 En galen son är sins faders sorg, och en trätosam qvinna ett stadigt drypande.
Een zotte zoon is zijn vader grote ellende; en de kijvingen ener vrouw als een gestadig druipen.
14 Hus och ägodelar ärfvas af föräldrom; men en förnuftig hustru kommer af Herranom.
Huis en goed is een erve van de vaderen; maar een verstandige vrouw is van den HEERE.
15 Lathet hafver sömn med sig, och en fåfäng själ skall hunger lida.
Luiheid doet in diepen slaap vallen; en een bedriegelijke ziel zal hongeren.
16 Den som budet bevarar, han bevarar sitt lif; men den sin väg föraktar, han skall dö.
Die het gebod bewaart, bewaart zijn ziel; die zijn wegen veracht, zal sterven.
17 Den som förbarmar sig öfver den fattiga, han lånar Herranom; han skall vedergälla honom godt igen.
Die zich des armen ontfermt, leent den HEERE, en Hij zal hem zijn weldaad vergelden.
18 Tukta din son, medan något hopp är; men låt icke dina själ dragas till att döda honom;
Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is; maar verhef uw ziel niet, om hem te doden.
19 Ty stor harm kommer skada åstad; derföre låt honom lös, så kan du mer tukta honom.
Die groot is van grimmigheid, zal straf dragen; want zo gij hem uitredt, zo zult gij nog moeten voortvaren.
20 Hör råd, och tag vid tuktan, att du sedan må vis varda.
Hoor raad, en ontvang tucht, opdat gij in uw laatste wijs zijt.
21 Mång anslag äro uti ens mans hjerta; men Herrans råd blifver beståndandes.
In het hart des mans zijn veel gedachten; maar de raad des HEEREN, die zal bestaan.
22 Menniskona pryder hennes välgerning; och en fattig man är bättre än en ljugare.
De wens des mensen is zijn weldadigheid; maar de arme is beter dan een leugenachtig man.
23 Herrans fruktan fordrar till lifs; och skall mätt varda, att intet ondt skall hemsöka henne.
De vreze des HEEREN is ten leven; want men zal verzadigd zijnde vernachten; met het kwaad zal men niet bezocht worden.
24 Den late gömmer sina hand i barmen, och förer henne icke till munnen igen.
Een luiaard verbergt de hand in den boezem, en hij zal ze niet weder aan zijn mond brengen.
25 Slår man bespottaren, så blifver den fåkunnige vis; straffar man en förståndigan, så varder han förnuftig.
Sla den spotter, zo zal de slechte kloekzinnig worden; en bestraf den verstandige, hij zal wetenschap begrijpen.
26 Den som fadren förlägger, och modrena fördrifver, han är ett skamligit och förbannadt barn.
Wie den vader verwoest, of de moeder verjaagt, is een zoon, die beschaamd maakt, en schande aandoet.
27 Låt af, min son, att höra den tuktan, som förer ifrå förnuftig Iäro.
Laat af, mijn zoon, horende de tucht, af te dwalen van de redenen der wetenschap.
28 Ett vrångt vittne bespottar domen; och de ogudaktigas mun uppslukar orätthetena.
Een Belialsgetuige bespot het recht; en de mond der goddelozen slokt de ongerechtigheid in.
29 Bespottarom är straff beredt, och slag på de dårars rygg.
Gerichten zijn voor de spotters bereid, en slagen voor den rug der zotten.
