Ordspråksboken 17
1 En torr bete, der man låter sig med nöja, är bättre än ett fullt visthus med träto.
Beter een droog stuk brood met vrede erbij, Dan een huis vol feestmaaltijden en twist.
2 En klok tjenare skall råda öfver snöplig barn, och skall utskifta arfvet emellan bröder.
Een verstandige knecht heeft meer te zeggen dan een ontaarde zoon, En deelt met diens broeders de erfenis.
3 Såsom elden pröfvar silfret, och ugnen guld, alltså pröfvar Herren hjertan.
De smeltkroes voor het zilver, de oven voor het goud; Maar de harten toetst Jahweh!
4 En ond menniska aktar uppå onda munnar, och en falsk menniska hörer gerna en skadelig tungo.
De boosdoener luistert naar zondige taal, De valsaard heeft oor voor heilloze woorden.
5 Den som den fattiga bespottar, han försmäder hans skapare; och den som gläder sig af annars ofärd, han skall icke ostraffad blifva.
Wie een arme bespot, smaadt zijn Schepper; Wie leedvermaak heeft, blijft niet ongestraft.
6 De gamlas krona äro barnabarn, och barnas ära äro deras fäder.
Kleinkinderen zijn de kroon der grijsaards, Vaders de trots van hun kinderen.
7 Det står icke en dåra väl att tala om hög ting, mycket mindre en Första, att han gerna ljuger.
Als oprechte taal een dwaas niet staat, Past een edelman zeker geen leugentaal.
8 Gåfva är en ädelsten; hvart man henne bär, så främjar hon väl.
Het geschenk is een toversteen voor wie het geeft; Waarheen hij zich wendt, hij heeft succes.
9 Den som synd skyler, han förskaffar vänskap; men den som sakena röjer, han gör Förstar oens.
Wie een misdaad bemantelt, zoekt de vrede te bewaren; Wie de zaak weer ophaalt, brengt onenigheid tussen vrienden.
10 Ord förskräcka mer en förståndigan, än hundrade hugg en dåra.
Op een verstandig mens maakt één vermaning meer indruk, Dan honderd slagen op een dwaas.
11 Ett bittert hjerta söker efter att göra skada; men en grufvelig ängel skall komma öfver honom.
Een boze zoekt enkel verzet; Daarom stuurt men een wreden bode op hem af.
12 Bättre är möta en björn, den ungarna borttagne äro, än enom dåra i hans galenskap.
Beter een berin te ontmoeten, van haar jongen beroofd, Dan een dwaas in zijn dwaasheid.
13 Den som vedergäller godt med ondo, af hans hus skall det onda icke återvända.
Als iemand goed met kwaad vergeldt, Zal van zijn huis het kwaad niet wijken.
14 Begynnelse till träto är såsom ett vatten, det sig utskär; haf alltså du kif fördrag, förr än du der inmängd varder.
Als ruzie ontstaat, is het hek van de dam; Bind dus in, voor de twist losbarst.
15 Den som den ogudaktiga dömer godan, och den som fördömer den rättfärdiga, de äro både Herranom en styggelse.
Wie een boosdoener vrijspreekt en een onschuldige veroordeelt, Zijn beiden een even grote gruwel voor Jahweh.
16 Hvad skall en dåre med penningar i handene, efter han icke hafver hjerta till att köpa vishet?
Waartoe dient geld in de hand van een dwaas, Om wijsheid te kopen, als hij toch geen verstand heeft?
17 En vän älskar alltid, och en broder varder rönt i nödene.
Een vriend laat altijd zijn genegenheid blijken, In tijd van nood toont hij zich als een broeder.
18 Det är en dåre, som handena räcker, och går i borgan för sin nästa.
Hoe kortzichtig de mens, die handslag geeft, En zich borg stelt voor zijn naaste.
19 Den som kif älskar, han älskar synd; och den sina dörr höga gör, han far efter olycko.
Wie op ruzie gesteld is, is op zonde gesteld; Wie hooghartig spreekt, zoekt zijn eigen val.
20 Ett vrångt hjerta finner intet godt; och den som en ond tungo hafver, han faller i olycko.
Een vals karakter zal geen zegen ondervinden; Wie zijn woorden verdraait, zal in het ongeluk storten.
21 En dåre gör sig sjelf sorg, och en dåras fader hafver ingen glädje.
Wie een domoor verwekt heeft, heeft zich hartzeer bezorgd; De vader van een zot kent geen vreugde.
22 Ett gladt hjerta gör lifvet lustigt; men ett bedröfvadt sinne uttorkar benen.
Een blij hart doet het lichaam goed, Neerslachtigheid verdort het gebeente.
23 Den ogudaktige tager gerna hemliga gåfvor, till att böja rättsens väg.
De boze neemt een geschenk uit de buidel aan, Om de wegen van het recht te verdraaien.
24 En förståndig man bär sig visliga åt; en dåre kastar ögonen hit och dit.
De verstandige houdt de wijsheid voor ogen, De ogen van een domoor dwalen af naar de uithoeken der aarde.
25 En galen son är sins faders grämelse, och sine modets bedröfvelse, den honom födt hafver.
Een dom kind is een ergernis voor zijn vader, Een verdriet voor haar, die het baarde.
26 Det är icke godt att man oförrättar den rättfärdiga, eller att man slår Förstan, som rätt regerar.
Onschuldigen beboeten is al niet goed; Maar edele mensen slaan, gaat alle perken te buiten!
27 En förnumstig man hafver hof med sitt tal, och en förståndig man håller sin anda.
Wie verstandig is, is spaarzaam met zijn woorden; Een man van ervaring is koelbloedig.
28 Om en dåre tigde, vorde han ock vis räknad, och förståndig, om han munnen tillhölle.
Als hij zwijgt, geldt zelfs een dwaze voor wijs; Als hij zijn mond maar houdt, voor verstandig.
