Ordspråksboken 14
1 Genom visa qvinnor varder huset bygdt; men en galen bryter det neder med sina åthäfvor.
Mądra kobieta buduje swój dom, a głupia burzy go własnymi rękami.
2 Den som Herran fruktar, han går på rätta vägen; men den honom föraktar, han viker af hans väg.
Kto postępuje w sposób prawy, boi się PANA, a przewrotny na swoich drogach gardzi nim.
3 Dårar tala tyranniskt; men de vise bevara sin mun.
W ustach głupiego jest rózga pychy, a mądrych strzegą ich wargi.
4 Der icke oxar äro, der är krubban ren; men der oxen hafver nog skaffa, der är nog inkommande.
Gdzie nie ma wołów, żłób jest pusty, lecz dzięki sile wołów mnoży się obfitość zboża.
5 Ett troget vittne ljuger icke; men ett falskt vittne talar dristeliga lögn.
Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa.
6 Bespottaren söker vishet, och finner henne intet; men dem förståndiga är vishet lätt.
Szyderca szuka mądrości, a nie [znajduje], lecz rozumnemu wiedza [przychodzi] łatwo.
7 Kommer du till en dåra, der finner du icke ett förnumstigt ord.
Odsuń się od głupiego, gdyż nie znajdziesz [u niego] warg rozumnych.
8 Det är dens klokas vishet, att han aktar uppå sin väg; men det är ens dåras galenskap, att det är alltsammans bedrägeri med honom.
Mądrość roztropnego [to] poznanie swojej drogi, a głupotą głupich [jest] oszustwo.
9 De dårar drifva deras gabberi med syndene; men de fromme hafva lust till de fromma.
Głupcy szydzą z grzechu, a u prawych [jest] przychylność.
10 När hjertat sörjandes är, så hjelper ingen utvärtes glädje.
Serce zna własną gorycz, a obcy nie wtrąca się w jego radość.
11 De ogudaktigas hus varder förgjordt; men de frommas hydda skall grönskas.
Dom niegodziwych będzie zgładzony, a mieszkanie prawych zakwitnie.
12 Mångom behagar en väg väl; men på ändalyktene leder han honom till döden.
Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci.
13 Efter löje kommer sorg, och änden på glädjene är ångest.
Nawet w śmiechu serce boleje, a końcem [takiej] wesołości [jest] smutek.
14 Ene lösaktiga mennisko varder gåendes såsom han handlar; men en from man skall vara öfver honom.
Serce odstępcy nasyci się jego drogami, a dobry człowiek – swoimi.
15 En fåkunnig man tror hvart ord; men en förståndig man aktar på sin gång.
Prosty wierzy każdemu słowu, a roztropny zważa na swoje kroki.
16 En vis man hafver fruktan, och flyr det arga; men en dåre söker fram dristeliga.
Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.
17 En otålig menniska gör galen ting; men en försigtig man hatar det.
[Człowiek] porywczy popełnia głupstwa, a podstępny jest znienawidzony.
18 De flåkote handla ovarliga; men det är de förståndigas krona, att de varliga handla.
Prości ludzie dziedziczą głupotę, a roztropni są koronowani wiedzą.
19 De onde måste buga för de goda, och de ogudaktige uti dens rättfärdigas portom.
Źli kłaniają się przed dobrymi, a niegodziwi u bram sprawiedliwego.
20 En fattigan hatar ock hans näste; men de rike hafva många vänner.
Ubogi jest znienawidzony nawet przez swego bliźniego, a bogaty ma wielu przyjaciół.
21 Syndaren föraktar sin nästa; men säll är den som förbarmar sig öfver den elända.
Kto gardzi swym bliźnim, ten grzeszy, a kto lituje się nad ubogimi, jest błogosławiony.
22 De som med illfundighet umgå, dem skall det fela; men der som godt tänka, dem skall trohet och godhet vederfaras.
Czyż nie błądzą ci, którzy obmyślają zło? Ale miłosierdzie i prawda są z tymi, którzy obmyślają dobro.
23 Der man arbetar, der är nog; men der man umgår med ordom, der är fattigdom.
Każda praca [przynosi] pożytek, a [puste] słowa [prowadzą] do nędzy.
24 Dem visom är deras rikedom en krona; men de dårars galenskap blifver galenskap.
Koroną mądrych [jest ich] bogactwo, ale głupota głupich [pozostaje] głupotą.
25 Ett troget vittne friar lifvet; men ett falskt vittne bedrager.
Prawdomówny świadek ocala dusze, a fałszywy mówi kłamstwa.
26 Den som Herran fruktar, han hafver ett tryggt fäste, och hans barn varda också beskärmad.
W bojaźni PANA jest mocne zaufanie, a jego synowie będą mieć ucieczkę.
27 Herrans fruktan är lifsens källa, att man må undfly dödsens snaro.
Bojaźń PANA jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
28 Der en Konung mycket folk hafver, det är hans härlighet; men der litet folk är, det gör en herra blödig.
Liczny lud to chwała króla, a brak ludu to zguba władcy.
29 Den som tålig är, han är vis; men den som otålig är, han uppenbarar sin galenskap.
Nieskory do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy wywyższa głupotę.
30 Ett blidt hjerta är kroppsens lif; men afund är var i benen.
Zdrowe serce jest życiem ciała, a zazdrość jest zgnilizną kości.
31 Den som försmäder den fattiga, han lastar hans skapare; men den som förbarmar sig öfver den fattiga, han ärar Gud.
Kto gnębi ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a czci go ten, kto lituje się nad ubogim.
32 Den ogudaktige består icke uti sine olycko; men den rättfärdige är ock i dödenom frimodig.
Niegodziwy zostaje wygnany z powodu swojego zła, a sprawiedliwy ma nadzieję [nawet] w [czasie] swojej śmierci.
33 Uti dens förståndigas hjerta hvilar visheten, och varder uppenbar ibland dårar.
Mądrość spoczywa w sercu rozumnego, a [co jest] w sercu głupich, wychodzi na jaw.
34 Rättfärdighet upphöjer ett folk; men synd är folkets förderf.
Sprawiedliwość wywyższa naród, a grzech jest hańbą narodów.
35 En klok tjenare behagar Konungenom väl; men en skamlig tjenare lider han icke.
Król jest przychylny dla roztropnego sługi, lecz gniewa się [na tego], który [przynosi] hańbę.
