Ordspråksboken 14
1 Genom visa qvinnor varder huset bygdt; men en galen bryter det neder med sina åthäfvor.
Elke wijze vrouw bouwt haar huis; maar die zeer dwaas is, breekt het af met haar handen.
2 Den som Herran fruktar, han går på rätta vägen; men den honom föraktar, han viker af hans väg.
Die in zijn oprechtheid wandelt, vreest den HEERE; maar die afwijkt in zijn wegen, veracht Hem.
3 Dårar tala tyranniskt; men de vise bevara sin mun.
In den mond des dwazen is een roede des hoogmoeds; maar de lippen der wijzen bewaren hen.
4 Der icke oxar äro, der är krubban ren; men der oxen hafver nog skaffa, der är nog inkommande.
Als er geen ossen zijn, zo is de krib rein; maar door de kracht van den os is der inkomsten veel.
5 Ett troget vittne ljuger icke; men ett falskt vittne talar dristeliga lögn.
Een waarachtig getuige zal niet liegen; maar een vals getuige blaast leugens.
6 Bespottaren söker vishet, och finner henne intet; men dem förståndiga är vishet lätt.
De spotter zoekt wijsheid, en er is gene; maar de wetenschap is voor den verstandige licht.
7 Kommer du till en dåra, der finner du icke ett förnumstigt ord.
Ga weg van de tegenwoordigheid eens zotten mans; want gij zoudt bij hem geen lippen der wetenschap merken.
8 Det är dens klokas vishet, att han aktar uppå sin väg; men det är ens dåras galenskap, att det är alltsammans bedrägeri med honom.
De wijsheid des kloekzinnigen is zijn weg te verstaan; maar dwaasheid der zotten is bedriegerij.
9 De dårar drifva deras gabberi med syndene; men de fromme hafva lust till de fromma.
Elke dwaas zal de schuld verbloemen; maar onder de oprechten is goedwilligheid.
10 När hjertat sörjandes är, så hjelper ingen utvärtes glädje.
Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen.
11 De ogudaktigas hus varder förgjordt; men de frommas hydda skall grönskas.
Het huis der goddelozen zal verdelgd worden; maar de tent der oprechten zal bloeien.
12 Mångom behagar en väg väl; men på ändalyktene leder han honom till döden.
Er is een weg, die iemand recht schijnt; maar het laatste van dien zijn wegen des doods.
13 Efter löje kommer sorg, och änden på glädjene är ångest.
Het hart zal ook in het lachen smart hebben; en het laatste van die blijdschap is droefheid.
14 Ene lösaktiga mennisko varder gåendes såsom han handlar; men en from man skall vara öfver honom.
Die afkerig van hart is, zal van zijn wegen verzadigd worden; maar een goed man van zich zelven.
15 En fåkunnig man tror hvart ord; men en förståndig man aktar på sin gång.
De slechte gelooft alle woord; maar de kloekzinnige merkt op zijn gang.
16 En vis man hafver fruktan, och flyr det arga; men en dåre söker fram dristeliga.
De wijze vreest, en wijkt van het kwade; maar de zot is oplopende toornig, en zorgeloos.
17 En otålig menniska gör galen ting; men en försigtig man hatar det.
Die haastig is tot toorn, zal dwaasheid doen; en een man van schandelijke verdichtselen zal gehaat worden.
18 De flåkote handla ovarliga; men det är de förståndigas krona, att de varliga handla.
De slechten erven dwaasheid; maar de kloekzinnigen zullen zich met wetenschap kronen.
19 De onde måste buga för de goda, och de ogudaktige uti dens rättfärdigas portom.
De kwaden buigen voor het aangezicht der goeden neder, en de goddelozen voor de poorten des rechtvaardigen.
20 En fattigan hatar ock hans näste; men de rike hafva många vänner.
De arme wordt zelfs van zijn vriend gehaat; maar de liefhebbers des rijken zijn vele.
21 Syndaren föraktar sin nästa; men säll är den som förbarmar sig öfver den elända.
Die zijn naaste veracht, zondigt; maar die zich der nederigen ontfermt, die is welgelukzalig.
22 De som med illfundighet umgå, dem skall det fela; men der som godt tänka, dem skall trohet och godhet vederfaras.
Dwalen zij niet, die kwaad stichten? Maar weldadigheid en trouw is voor degenen, die goed stichten.
23 Der man arbetar, der är nog; men der man umgår med ordom, der är fattigdom.
In allen smartelijken arbeid is overschot; maar het woord der lippen strekt alleen tot gebrek.
24 Dem visom är deras rikedom en krona; men de dårars galenskap blifver galenskap.
Der wijzen kroon is hun rijkdom; de dwaasheid der zotten is dwaasheid.
25 Ett troget vittne friar lifvet; men ett falskt vittne bedrager.
Een waarachtig getuige redt de zielen; maar die leugens blaast, is een bedrieger.
26 Den som Herran fruktar, han hafver ett tryggt fäste, och hans barn varda också beskärmad.
In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en Hij zal Zijn kinderen een Toevlucht wezen.
27 Herrans fruktan är lifsens källa, att man må undfly dödsens snaro.
De vreze des HEEREN is een springader des levens, om af te wijken van de strikken des doods.
28 Der en Konung mycket folk hafver, det är hans härlighet; men der litet folk är, det gör en herra blödig.
In de menigte des volks is des konings heerlijkheid; maar in gebrek van volk is eens vorsten verstoring.
29 Den som tålig är, han är vis; men den som otålig är, han uppenbarar sin galenskap.
De lankmoedige is groot van verstand; maar die haastig is van gemoed, verheft de dwaasheid.
30 Ett blidt hjerta är kroppsens lif; men afund är var i benen.
Een gezond hart is het leven des vleses; maar nijd is verrotting der beenderen.
31 Den som försmäder den fattiga, han lastar hans skapare; men den som förbarmar sig öfver den fattiga, han ärar Gud.
Die den arme verdrukt, smaadt deszelfs Maker; maar die zich des nooddruftigen ontfermt, eert Hem.
32 Den ogudaktige består icke uti sine olycko; men den rättfärdige är ock i dödenom frimodig.
De goddeloze zal heengedreven worden in zijn kwaad; maar de rechtvaardige betrouwt zelfs in zijn dood.
33 Uti dens förståndigas hjerta hvilar visheten, och varder uppenbar ibland dårar.
Wijsheid rust in het hart des verstandigen; maar wat in het binnenste der zotten is, wordt bekend.
34 Rättfärdighet upphöjer ett folk; men synd är folkets förderf.
Gerechtigheid verhoogt een volk, maar de zonde is een schandvlek der natien.
35 En klok tjenare behagar Konungenom väl; men en skamlig tjenare lider han icke.
Het welbehagen des konings is over een verstandigen knecht; maar zijn verbolgenheid zal zijn over dengene, die beschaamd maakt.
