Ordspråksboken 14
1 Genom visa qvinnor varder huset bygdt; men en galen bryter det neder med sina åthäfvor.
Hikmətli qadın evini qurar, Səfeh qadın onu öz əli ilə uçurar.
2 Den som Herran fruktar, han går på rätta vägen; men den honom föraktar, han viker af hans väg.
Düz yol tutan Rəbdən qorxar, Yolunu azan Ona xor baxar.
3 Dårar tala tyranniskt; men de vise bevara sin mun.
Səfeh lovğa sözlərinə görə kötək qazanar, Hikmətlinin dili onu qoruyar.
4 Der icke oxar äro, der är krubban ren; men der oxen hafver nog skaffa, der är nog inkommande.
Öküz olmayan yerdə axur təmiz olar, Amma bol məhsul öküzün gücü ilə yaranar.
5 Ett troget vittne ljuger icke; men ett falskt vittne talar dristeliga lögn.
Doğru şahid yalan deməz, Yalançı şahid yalandan üzə durar.
6 Bespottaren söker vishet, och finner henne intet; men dem förståndiga är vishet lätt.
Rişxəndçi hikmət axtaranda onu tapmaz, Dərrakəli adama bilik tapmaq asan olar.
7 Kommer du till en dåra, der finner du icke ett förnumstigt ord.
Axmağın qarşısından çəkil, Onun dilində ağıllı söz tapmazsan.
8 Det är dens klokas vishet, att han aktar uppå sin väg; men det är ens dåras galenskap, att det är alltsammans bedrägeri med honom.
Uzaqgörən hikməti ilə öz yolunu anlar, Axmaq səfehliyi ilə öz-özünü aldadar.
9 De dårar drifva deras gabberi med syndene; men de fromme hafva lust till de fromma.
Səfehlər günaha rişxənd edər, Əməlisalehlər bir-birini məmnun edər.
10 När hjertat sörjandes är, så hjelper ingen utvärtes glädje.
Ürək öz dərdini bilər, Özgələr onun sevincinə şərik olmaz.
11 De ogudaktigas hus varder förgjordt; men de frommas hydda skall grönskas.
Şərin evi tar-mar olar, Əməlisalehlərin yurdu çiçək açar.
12 Mångom behagar en väg väl; men på ändalyktene leder han honom till döden.
Yol var ki, insanın qarşısında düz görünür, Amma sonu ölümdür.
13 Efter löje kommer sorg, och änden på glädjene är ångest.
Ürək güləndə də qəmli olar, Sevincin sonunda da kədər var.
14 Ene lösaktiga mennisko varder gåendes såsom han handlar; men en from man skall vara öfver honom.
Azğın ürəklilər öz yollarının bəhrəsini doyunca yeyir, Yaxşı adam isə əməlinin əvəzini alır.
15 En fåkunnig man tror hvart ord; men en förståndig man aktar på sin gång.
Cahil hər sözə inanar, Uzaqgörən hər addımına nəzər salar.
16 En vis man hafver fruktan, och flyr det arga; men en dåre söker fram dristeliga.
Hikmətli qorxub pislikdən dönər, Axmaq ehtiyatsızdır, özünə güvənər.
17 En otålig menniska gör galen ting; men en försigtig man hatar det.
Hövsələsiz səfeh-səfeh iş görər, Pisniyyət adama nifrət edilər.
18 De flåkote handla ovarliga; men det är de förståndigas krona, att de varliga handla.
Cahil səfehliyi irs alar, Uzaqgörənin başına bilik tacı qoyular.
19 De onde måste buga för de goda, och de ogudaktige uti dens rättfärdigas portom.
Pislər yaxşıların qarşısında, Şər adam isə salehin qapısında əyilər.
20 En fattigan hatar ock hans näste; men de rike hafva många vänner.
Yoxsula qonşusu da nifrət edər, Zəngini isə çox adam sevər.
21 Syndaren föraktar sin nästa; men säll är den som förbarmar sig öfver den elända.
Qonşusuna xor baxan günaha batar, Məzluma səxavət göstərən nə bəxtiyardır!
22 De som med illfundighet umgå, dem skall det fela; men der som godt tänka, dem skall trohet och godhet vederfaras.
Şər quranlar yolundan azmırlarmı? Məqsədi xeyirxahlıq olan xeyirxahlığa, sədaqətə çatar.
23 Der man arbetar, der är nog; men der man umgår med ordom, der är fattigdom.
Hər zəhmətdə bir fayda var, Boş sözlər insanı ehtiyac içində qoyar.
24 Dem visom är deras rikedom en krona; men de dårars galenskap blifver galenskap.
Hikmətlinin başına sərvət tacı qoyular, Axmaqlar səfehliyi ilə tanınar.
25 Ett troget vittne friar lifvet; men ett falskt vittne bedrager.
Doğru şahid canları qurtarar, Yalançı şahid hiylə qurar.
26 Den som Herran fruktar, han hafver ett tryggt fäste, och hans barn varda också beskärmad.
Rəbdən qorxan tam arxayındır, Çünki Rəbb onun övladlarının pənahıdır.
27 Herrans fruktan är lifsens källa, att man må undfly dödsens snaro.
Rəbb qorxusu həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.
28 Der en Konung mycket folk hafver, det är hans härlighet; men der litet folk är, det gör en herra blödig.
Padşahın əzəməti xalqın çoxluğu ilə bilinər, Əgər təbəələri olmasa, hökmdar süqut edər.
29 Den som tålig är, han är vis; men den som otålig är, han uppenbarar sin galenskap.
Gec qəzəblənənin böyük dərrakəsi var, Hövsələsizlərdən səfehlik çıxar.
30 Ett blidt hjerta är kroppsens lif; men afund är var i benen.
Ürəyin rahatlığı cana həyat verər, Paxıllıqsa sümükləri çürüdər.
31 Den som försmäder den fattiga, han lastar hans skapare; men den som förbarmar sig öfver den fattiga, han ärar Gud.
Kasıba zülm edən Yaradanına xor baxar, Yoxsula lütf göstərən Ona hörmət edər.
32 Den ogudaktige består icke uti sine olycko; men den rättfärdige är ock i dödenom frimodig.
Şər adam pisliyi üzündən qovular, Salehin ölümündə belə, pənahı var.
33 Uti dens förståndigas hjerta hvilar visheten, och varder uppenbar ibland dårar.
Hikmət dərrakəlinin qəlbində özünə rahat yuva qurar, Hətta axmaqların arasında da bəlli olar.
34 Rättfärdighet upphöjer ett folk; men synd är folkets förderf.
Salehlik bir milləti ucaldar, Günah ümmətləri utandırar.
35 En klok tjenare behagar Konungenom väl; men en skamlig tjenare lider han icke.
Padşah ağıllı qulundan razı qalar, Adbatıransa onun qəzəbinə düçar olar.
