Ordspråksboken 13
1 En vis son låter fadren tukta sig; men en bespottare lyder icke straff.
Mądry syn [przyjmuje] pouczenie ojca, a szyderca nie słucha strofowania.
2 Munsens frukt nyttjar man; men de föraktare tänka icke annat än vrånghet.
Człowiek będzie spożywać dobro z owocu swoich ust, a dusza przewrotnych [będzie spożywać] przemoc.
3 Den sin mun bevarar, han bevarar sitt lif; men den som sin mun orådeliga upplåter, han kommer i förskräckelse.
Kto strzeże swych ust, strzeże swojej duszy; kto [szeroko] otwiera swe wargi, będzie zniszczony.
4 Den late begärar, och får dock intet; men de trefne få nog.
Dusza leniwego pragnie, a nic nie ma, a dusza pracowitych zostanie obficie nasycona.
5 Den rättfärdige är lögnenes fiende; men den ogudaktiga skämmer, och försmäder.
Sprawiedliwy nienawidzi kłamliwego słowa, a niegodziwy staje się obrzydliwy i zhańbiony.
6 Rättfärdighet bevarar den oskyldiga; men det ogudaktiga väsendet förer en till synd.
Sprawiedliwość strzeże tego, który postępuje uczciwie, a niegodziwość powala grzesznika.
7 Mången är fattig i stor rikedom, och mången är rik i sinom fattigdom.
Znajduje się taki, który czyni siebie bogatym, a nie ma nic; inny czyni siebie ubogim, choć ma wiele bogactw.
8 Med rikedom kan en hjelpa sitt lif; men en fattig man hörer icke straff.
Okupem za życie człowieka jest jego bogactwo, a ubogi nie słucha strofowania.
9 De rättfärdigas ljus gör gladsamma; men de ogudaktigas lykta skall utslockna.
Radośnie błyszczy światło sprawiedliwych, a pochodnia niegodziwych zgaśnie.
10 Ibland de högmodiga är alltid träta; men vishet gör förnuftigt folk.
Spór powstaje tylko dzięki pysze, a mądrość jest przy tych, co przyjmują radę.
11 Rikedom varder liten, när man förslöser honom; men det man tillsammanhåller, det varder stort.
Łatwo zdobyte bogactwo zmniejsza się, a kto je gromadzi [swą] ręką, pomnaża je.
12 Det hopp, som fördröjes, gör ängslo i hjertat; men när det kommer, som man begärar, det är ett lifsträ.
Przedłużająca się nadzieja sprawia ból sercu, a spełnione pragnienie [jest] drzewem życia.
13 Den som föraktar ordet, han förderfvar sig sjelf; men den som fruktar budet, han skall få frid.
Kto gardzi słowem [Bożym], ten zginie, a kto się boi przykazania, dostanie nagrodę.
14 Dens visas lära är en lefvandes källa, till att undvika dödsens snaro.
Prawo mądrego jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
15 Ett godt råd bekommer väl; men de föraktares väg gör ondt.
Prawdziwy rozum daje łaskę, a droga przewrotnych jest ciężka.
16 En kloker gör all ting med förnuft men en dåre utsprider dårskap.
Każdy roztropny postępuje rozważnie, a głupi ujawnia głupotę.
17 Ett ogudaktigt bådskap bär ondt fram; men ett troget båd är helsosamt.
Niegodziwy posłaniec popada w zło, a wierny wysłannik jest lekarstwem.
18 Den som tuktan låter fara, han hafver fattigdom och skam; den sig gerna straffa låter, han skall till äro komma.
Ubóstwo i hańba [spadną na] tego, który odrzuca karność, a kto szanuje upomnienia, dozna czci.
19 När det kommer, som man begärar, det gör hjertana godt; men den som flyr det onda, han är dem galnom en styggelse.
Spełnione pragnienie jest słodkie dla duszy, a odwrócenie się od zła budzi odrazę w głupcach.
20 Den som med visom omgår, han varder vis; men den som de dårars stallbroder är, han får olycko.
Kto przestaje z mądrymi, będzie mądry, a towarzysz głupców będzie zniszczony.
21 Det onda följer syndarena efter; men dem rättfärdigom varder godt vedergullet.
Nieszczęście ściga grzeszników, a sprawiedliwych [Bóg] nagrodzi dobrem.
22 Den gode skall hafva arfvingar intill barnabarn, men syndarens gods skall varda spardt till den rättfärdiga.
Dobry [człowiek] zostawia dziedzictwo dzieciom [swoich] dzieci, a majątek grzesznika jest zachowany dla sprawiedliwego.
23 Mycken spis är uti de fattigas åker; men somliga församla med orätt.
Obfita żywność jest na roli ubogich, lecz i ta może niszczeć przez nieroztropność.
24 Den sitt ris spar, han hatar sitt barn; men den som det kärt hafver, han näpser det i tid.
Kto oszczędza swą rózgę, nienawidzi swego syna, a kto go kocha, karze w porę.
25 Den rättfärdige äter, att hans själ må mätt varda; men de ogudaktigas buk hafver aldrig nog.
Sprawiedliwy je i syci swoją duszę, a żołądek niegodziwych cierpi niedostatek.
