Ordspråksboken 13
1 En vis son låter fadren tukta sig; men en bespottare lyder icke straff.
Een wijs zoon hoort de tucht des vaders; maar een spotter hoort de bestraffing niet.
2 Munsens frukt nyttjar man; men de föraktare tänka icke annat än vrånghet.
Een ieder zal van de vrucht des monds het goede eten; maar de ziel der trouwelozen het geweld.
3 Den sin mun bevarar, han bevarar sitt lif; men den som sin mun orådeliga upplåter, han kommer i förskräckelse.
Die zijn mond bewaart, behoudt zijn ziel; maar voor hem is verstoring, die zijn lippen wijd opendoet.
4 Den late begärar, och får dock intet; men de trefne få nog.
De ziel des luiaards is begerig, doch er is niets; maar de ziel der vlijtigen zal vet gemaakt worden.
5 Den rättfärdige är lögnenes fiende; men den ogudaktiga skämmer, och försmäder.
De rechtvaardige haat leugentaal; maar de goddeloze maakt zich stinkende, en doet zich schaamte aan.
6 Rättfärdighet bevarar den oskyldiga; men det ogudaktiga väsendet förer en till synd.
De gerechtigheid bewaart den oprechte van weg; maar de goddeloosheid zal den zondaar omkeren.
7 Mången är fattig i stor rikedom, och mången är rik i sinom fattigdom.
Er is een, die zichzelven rijk maakt, en niet met al heeft, en een, die zichzelven arm maakt, en heeft veel goed.
8 Med rikedom kan en hjelpa sitt lif; men en fattig man hörer icke straff.
Het rantsoen van ieders ziel is zijn rijkdom; maar de arme hoort het schelden niet.
9 De rättfärdigas ljus gör gladsamma; men de ogudaktigas lykta skall utslockna.
Het licht der rechtvaardigen zal zich verblijden; maar de lamp der goddelozen zal uitgeblust worden.
10 Ibland de högmodiga är alltid träta; men vishet gör förnuftigt folk.
Door hovaardigheid maakt men niet dan gekijf; maar bij de beradenen is wijsheid.
11 Rikedom varder liten, när man förslöser honom; men det man tillsammanhåller, det varder stort.
Goed, van ijdelheid gekomen, zal verminderd worden; maar die met de hand vergadert, zal het vermeerderen.
12 Det hopp, som fördröjes, gör ängslo i hjertat; men när det kommer, som man begärar, det är ett lifsträ.
De uitgestelde hoop krenkt het hart; maar de begeerte, die komt, is een boom des levens.
13 Den som föraktar ordet, han förderfvar sig sjelf; men den som fruktar budet, han skall få frid.
Die het woord veracht, die zal verdorven worden; maar wie het gebod vreest, dien zal vergolden worden.
14 Dens visas lära är en lefvandes källa, till att undvika dödsens snaro.
Des wijzen leer is een springader des levens, om af te wijken van de strikken des doods.
15 Ett godt råd bekommer väl; men de föraktares väg gör ondt.
Goed verstand geeft aangenaamheid; maar de weg der trouwelozen is streng.
16 En kloker gör all ting med förnuft men en dåre utsprider dårskap.
Al wie kloekzinnig is, handelt met wetenschap; maar een zot breidt dwaasheid uit.
17 Ett ogudaktigt bådskap bär ondt fram; men ett troget båd är helsosamt.
Een goddeloze bode zal in het kwaad vallen; maar een trouw gezant is medicijn.
18 Den som tuktan låter fara, han hafver fattigdom och skam; den sig gerna straffa låter, han skall till äro komma.
Armoede en schande is desgenen, die de tucht verwerpt; maar die de bestraffing waarneemt; zal geeerd worden.
19 När det kommer, som man begärar, det gör hjertana godt; men den som flyr det onda, han är dem galnom en styggelse.
De begeerte, die geschiedt, is zoet voor de ziel; maar het is den zotten een gruwel van het kwade af te wijken.
20 Den som med visom omgår, han varder vis; men den som de dårars stallbroder är, han får olycko.
Die met de wijzen omgaat, zal wijs worden; maar die der zotten metgezel is, zal verbroken worden.
21 Det onda följer syndarena efter; men dem rättfärdigom varder godt vedergullet.
Het kwaad zal de zondaars vervolgen; maar den rechtvaardige zal men goed vergelden.
22 Den gode skall hafva arfvingar intill barnabarn, men syndarens gods skall varda spardt till den rättfärdiga.
De goede zal zijner kinders kinderen doen erven; maar het vermogen des zondaars is voor den rechtvaardige weggelegd.
23 Mycken spis är uti de fattigas åker; men somliga församla med orätt.
Het ploegen der armen geeft veelheid der spijze; maar daar is een, die verteerd wordt door gebrek van oordeel.
24 Den sitt ris spar, han hatar sitt barn; men den som det kärt hafver, han näpser det i tid.
Die zijn roede inhoudt, haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg met tuchtiging.
25 Den rättfärdige äter, att hans själ må mätt varda; men de ogudaktigas buk hafver aldrig nog.
De rechtvaardige eet tot verzadiging zijner ziel toe; maar de buik der goddelozen zal gebrek hebben.
