Matteus 10
1 Och han kallade sina tolf Lärjungar till sig, och gaf dem magt öfver de orena andar, att de skulle drifva dem ut, och bota allahanda sjukdom och allahanda krankhet.
அநந்தரம்’ யீஸு² ர்த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாந் ஆஹூயாமேத்⁴யபூ⁴தாந் த்யாஜயிதும்’ ஸர்வ்வப்ரகாரரோகா³ந் பீடா³ஸ்²ச ஸ²மயிதும்’ தேப்⁴ய: ஸாமர்த்²யமதா³த்|
2 Men dessa äro de tolf Apostlars namn: Den förste, Simon, som kallas Petrus, och Andreas, hans broder; Jacobus, Zebedei son, och Johannes, hans broder;
தேஷாம்’ த்³வாத³ஸ²ப்ரேஷ்யாணாம்’ நாமாந்யேதாநி| ப்ரத²மம்’ ஸி²மோந் யம்’ பிதரம்’ வத³ந்தி, தத: பரம்’ தஸ்ய ஸஹஜ ஆந்த்³ரிய: , ஸிவதி³யஸ்ய புத்ரோ யாகூப்³
3 Philippus och Bartholomeus; Thomas och Mattheus, som hade varit en Publican; Jacobus, Alphei son, och Lebbeus, med det vedernamnet Thaddeus;
தஸ்ய ஸஹஜோ யோஹந்; பி²லிப் ப³ர்த²லமய் தோ²மா: கரஸம்’க்³ராஹீ மதி²: , ஆல்பே²யபுத்ரோ யாகூப்³,
4 Simon af Cana, och Judas Ischarioth, den ock förrådde honom.
கிநாநீய: ஸி²மோந், ய ஈஷ்கரியோதீயயிஹூதா³: க்²ரீஷ்டம்’ பரகரே(அ)ர்பயத்|
5 Dessa tolf sände Jesus ut, och böd dem, och sade: Går icke på Hedningarnas väg, och går icke i de Samariters städer;
ஏதாந் த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாந் யீஸு²: ப்ரேஷயந் இத்யாஜ்ஞாபயத், யூயம் அந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ பத³வீம்’ ஸே²மிரோணீயாநாம்’ கிமபி நக³ரஞ்ச ந ப்ரவிஸ்²யே
6 Utan går heldre till de borttappade får af Israels hus.
இஸ்ராயேல்கோ³த்ரஸ்ய ஹாரிதா யே யே மேஷாஸ்தேஷாமேவ ஸமீபம்’ யாத|
7 Men går, och prediker, och säger: Himmelriket är kommet hardt när.
க³த்வா க³த்வா ஸ்வர்க³ஸ்ய ராஜத்வம்’ ஸவித⁴மப⁴வத், ஏதாம்’ கதா²ம்’ ப்ரசாரயத|
8 Görer de sjuka helbregda, de spitelska rena; reser upp de döda; utdrifver djeflar. I hafven fått förgäfves, så skolen I ock gifva förgäfves.
ஆமயக்³ரஸ்தாந் ஸ்வஸ்தா²ந் குருத, குஷ்டி²ந: பரிஷ்குருத, ம்ரு’தலோகாந் ஜீவயத, பூ⁴தாந் த்யாஜயத, விநா மூல்யம்’ யூயம் அலப⁴த்⁴வம்’ விநைவ மூல்யம்’ விஸ்²ராணயத|
9 Hafver icke guld, icke heller silfver, icke heller penningar i edra pungar;
கிந்து ஸ்வேஷாம்’ கடிப³ந்தே⁴ஷு ஸ்வர்ணரூப்யதாம்ராணாம்’ கிமபி ந க்³ரு’ஹ்லீத|
10 Och inga vägskräppo, och icke två kjortlar, icke skor, och ingen staf; ty arbetaren är värd sin mat.
அந்யச்ச யாத்ராயை சேலஸம்புடம்’ வா த்³விதீயவஸநம்’ வா பாது³கே வா யஷ்டி: , ஏதாந் மா க்³ரு’ஹ்லீத, யத: கார்ய்யக்ரு’த் ப⁴ர்த்தும்’ யோக்³யோ ப⁴வதி|
11 Men hvar I gån in uti en stad eller by, så bespörjer om der någor inne är, som dess värdig är; och blifver der, tilldess I dragen dädan.
அபரம்’ யூயம்’ யத் புரம்’ யஞ்ச க்³ராமம்’ ப்ரவிஸ²த², தத்ர யோ ஜநோ யோக்³யபாத்ரம்’ தமவக³த்ய யாநகாலம்’ யாவத் தத்ர திஷ்ட²த|
12 Men när I gån in i ett hus, så helser det.
யதா³ யூயம்’ தத்³கே³ஹம்’ ப்ரவிஸ²த², ததா³ தமாஸி²ஷம்’ வத³த|
13 Och är det så, att det huset är värdigt, så kommer edar frid öfver det; är det ock icke värdigt, så kommer edar frid till eder igen.
யதி³ ஸ யோக்³யபாத்ரம்’ ப⁴வதி, தர்ஹி தத்கல்யாணம்’ தஸ்மை ப⁴விஷ்யதி, நோசேத் ஸாஸீ²ர்யுஷ்மப்⁴யமேவ ப⁴விஷ்யதி|
14 Och der som ingen anammar eder, eller hörer edor ord, så går utaf det huset eller staden, och skudder stoftet utaf edra fötter.
கிந்து யே ஜநா யுஷ்மாகமாதித்²யம்’ ந வித³த⁴தி யுஷ்மாகம்’ கதா²ஞ்ச ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி தேஷாம்’ கே³ஹாத் புராத்³வா ப்ரஸ்தா²நகாலே ஸ்வபதூ³லீ: பாதயத|
15 Sannerliga säger jag eder: Sodome och Gomorre land varder drägeligare på domedag, än dem stadenom.
யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ வச்மி விசாரதி³நே தத்புரஸ்ய த³ஸா²த: ஸிதோ³மமோராபுரயோர்த³ஸா² ஸஹ்யதரா ப⁴விஷ்யதி|
16 Si, jag sänder eder såsom får ibland ulfvar; varer fördenskull snälle såsom ormar, och enfaldige som dufvor.
பஸ்²யத, வ்ரு’கயூத²மத்⁴யே மேஷ: யதா²விஸ்ததா² யுஷ்மாந ப்ரஹிணோமி, தஸ்மாத்³ யூயம் அஹிரிவ ஸதர்கா: கபோதாஇவாஹிம்’ஸகா ப⁴வத|
17 Men vakter eder för menniskomen: ty de skola öfverantvarda eder på sin Rådhus, och uti deras Synagogor skola de hudflänga eder.
ந்ரு’ப்⁴ய: ஸாவதா⁴நா ப⁴வத; யதஸ்தை ர்யூயம்’ ராஜஸம்’ஸதி³ ஸமர்பிஷ்யத்⁴வே தேஷாம்’ ப⁴ஜநகே³ஹே ப்ரஹாரிஷ்யத்⁴வே|
18 Och I skolen varda framdragne för Förstar och Konungar, för mina skull, till vittnesbörd öfver dem, och öfver Hedningarna.
யூயம்’ மந்நாமஹேதோ: ஸா²ஸ்த்ரு’ணாம்’ ராஜ்ஞாஞ்ச ஸமக்ஷம்’ தாநந்யதே³ஸி²நஸ்²சாதி⁴ ஸாக்ஷித்வார்த²மாநேஷ்யத்⁴வே|
19 Och när som de nu öfverantvarda eder, så varer icke bekymrade, huru eller hvad I skolen tala; ty det skall eder gifvas i samma stundene, hvad I tala skolen;
கிந்த்வித்த²ம்’ ஸமர்பிதா யூயம்’ கத²ம்’ கிமுத்தரம்’ வக்ஷ்யத² தத்ர மா சிந்தயத, யதஸ்ததா³ யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³ வக்தவ்யம்’ தத் தத்³த³ண்டே³ யுஷ்மந்மந: ஸு ஸமுபஸ்தா²ஸ்யதி|
20 Förty det ären icke I, som talen, utan det är edar Faders Ande, som talar i eder.
யஸ்மாத் ததா³ யோ வக்ஷ்யதி ஸ ந யூயம்’ கிந்து யுஷ்மாகமந்தரஸ்த²: பித்ராத்மா|
21 Den ene brodren skall öfverantvarda den andra till döden, och fadren sonen; och barnen skola sätta sig upp emot föräldrarna, och dräpa dem.
ஸஹஜ: ஸஹஜம்’ தாத: ஸுதஞ்ச ம்ரு’தௌ ஸமர்பயிஷ்யதி, அபத்யாகி³ ஸ்வஸ்வபித்ரோ ர்விபக்ஷீபூ⁴ய தௌ கா⁴தயிஷ்யந்தி|
22 Och I skolen varda hatade af allom, för mitt Namns skull; men hvilken som står fast uti ändan, han skall blifva salig.
மந்நமஹேதோ: ஸர்வ்வே ஜநா யுஷ்மாந் ரு’தீயிஷ்யந்தே, கிந்து ய: ஸே²ஷம்’ யாவத்³ தை⁴ர்ய்யம்’ க்⁴ரு’த்வா ஸ்தா²ஸ்யதி, ஸ த்ராயிஷ்யதே|
23 När de förfölja eder i den ena staden, så flyr till den andra. Sannerliga säger jag eder: I skolen icke hafva orkat fara omkring alla Israels städer, förrän menniskones Son kommer.
தை ர்யதா³ யூயமேகபுரே தாடி³ஷ்யத்⁴வே, ததா³ யூயமந்யபுரம்’ பலாயத்⁴வம்’ யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ வச்மி யாவந்மநுஜஸுதோ நைதி தாவத்³ இஸ்ராயேல்தே³ஸீ²யஸர்வ்வநக³ரப்⁴ரமணம்’ ஸமாபயிதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத²|
24 Lärjungen är icke öfver mästaren; och icke heller tjenaren öfver sin herra.
கு³ரோ: ஸி²ஷ்யோ ந மஹாந், ப்ரபோ⁴ர்தா³ஸோ ந மஹாந்|
25 Det är Lärjunganom nog, att han är såsom hans mästare, och tjenarenom, att han är såsom hans herre. Hafva de kallat husbonden Beelzebub, huru mycket mer skola de så kalla hans husfolk?
யதி³ ஸி²ஷ்யோ நிஜகு³ரோ ர்தா³ஸஸ்²ச ஸ்வப்ரபோ⁴: ஸமாநோ ப⁴வதி தர்ஹி தத்³ யதே²ஷ்டம்’| சேத்தைர்க்³ரு’ஹபதிர்பூ⁴தராஜ உச்யதே, தர்ஹி பரிவாரா: கிம்’ ததா² ந வக்ஷ்யந்தே?
26 Rädens fördenskull intet för dem; ty det är intet fördoldt, som icke skall varda uppenbaradt; och intet lönligit, som icke skall blifva vetterligit.
கிந்து தேப்⁴யோ யூயம்’ மா பி³பீ⁴த, யதோ யந்ந ப்ரகாஸி²ஷ்யதே, தாத்³ரு’க் சா²தி³தம்’ கிமபி நாஸ்தி, யச்ச ந வ்யஞ்சிஷ்யதே, தாத்³ரு’க்³ கு³ப்தம்’ கிமபி நாஸ்தி|
27 Hvad jag säger eder i mörkret, det säger i ljuset; och hvad som sägs eder i örat, det prediker på taken.
யத³ஹம்’ யுஷ்மாந் தமஸி வச்மி தத்³ யுஷ்மாபி⁴ர்தீ³ப்தௌ கத்²யதாம்’; கர்ணாப்⁴யாம்’ யத் ஸ்²ரூயதே தத்³ கே³ஹோபரி ப்ரசார்ய்யதாம்’|
28 Och rädens icke för dem, som dräpa kroppen, och hafva dock icke magt att dräpa själena; utan rädens mer honom, som kan förderfva både själ och kropp i helvete. (Geenna g1067)
யே காயம்’ ஹந்தும்’ ஸ²க்நுவந்தி நாத்மாநம்’, தேப்⁴யோ மா பை⁴ஷ்ட; ய: காயாத்மாநௌ நிரயே நாஸ²யிதும்’, ஸ²க்நோதி, ததோ பி³பீ⁴த| (Geenna g1067)
29 Säljas icke två sparfvar för en skärf? Och en af dem faller icke på jordena, edar Fader förutan.
த்³வௌ சடகௌ கிமேகதாம்ரமுத்³ரயா ந விக்ரீயேதே? ததா²பி யுஷ்மத்தாதாநுமதிம்’ விநா தேஷாமேகோபி பு⁴வி ந பததி|
30 Äro ock edor hufvudhår all räknad.
யுஷ்மச்சி²ரஸாம்’ ஸர்வ்வகசா க³ணிதாம்’: ஸந்தி|
31 Derföre skolen I icke rädas; I ären ju mer värde än månge sparfvar.
அதோ மா பி³பீ⁴த, யூயம்’ ப³ஹுசடகேப்⁴யோ ப³ஹுமூல்யா: |
32 Derföre, hvar och en som mig bekänner för menniskom, honom vill jag ock bekänna för min Fader, som är i himmelen.
யோ மநுஜஸாக்ஷாந்மாமங்கீ³குருதே தமஹம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²தாதஸாக்ஷாத³ங்கீ³கரிஷ்யே|
33 Men den som mig vedersakar för menniskom, honom skall jag ock vedersaka för min Fader, som är i himmelen.
ப்ரு’த்²வ்யாமஹம்’ ஸா²ந்திம்’ தா³துமாக³தஇதி மாநுப⁴வத, ஸா²ந்திம்’ தா³தும்’ ந கிந்த்வஸிம்’|
34 I skolen icke mena, att jag är kommen till att sända frid på jordena; jag är icke kommen till att sända frid, utan svärdet.
பித்ரு’மாத்ரு’ஸ்²சஸ்²ரூபி⁴: ஸாகம்’ ஸுதஸுதாப³தூ⁴ ர்விரோத⁴யிதுஞ்சாக³தேஸ்மி|
35 Ty jag är kommen till att göra menniskona skiljaktiga mot sin fader, och dottrena mot sina moder, och sonahustruna mot sina sväro;
தத: ஸ்வஸ்வபரிவாரஏவ ந்ரு’ஸ²த்ரு ர்ப⁴விதா|
36 Och menniskones eget husfolk varda hennes fiender.
ய: பிதரி மாதரி வா மத்தோதி⁴கம்’ ப்ரீயதே, ஸ ந மத³ர்ஹ: ;
37 Hvilken som älskar fader och moder mer än mig, han är mig icke värd; och hvilken som älskar son eller dotter mer än mig, han är mig icke värd.
யஸ்²ச ஸுதே ஸுதாயாம்’ வா மத்தோதி⁴கம்’ ப்ரீயதே, ஸேபி ந மத³ர்ஹ: |
38 Och hvilken som icke tager sitt kors på sig och följer mig, han är mig icke värd.
ய: ஸ்வக்ருஸ²ம்’ க்³ரு’ஹ்லந் மத்பஸ்²சாந்நைதி, ஸேபி ந மத³ர்ஹ: |
39 Hvilken som finner sitt lif, han skall borttappa det; och hvilken som borttappar sitt lif, för mina skull, han skall finna det.
ய: ஸ்வப்ராணாநவதி, ஸ தாந் ஹாரயிஷ்யதே, யஸ்து மத்க்ரு’தே ஸ்வப்ராணாந் ஹாரயதி, ஸ தாநவதி|
40 Hvilken som eder anammar, han anammar mig; och hvilken som mig anammar, han anammar honom som mig sändt hafver.
யோ யுஷ்மாகமாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி, ஸ மமாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி, யஸ்²ச மமாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி, ஸ மத்ப்ரேரகஸ்யாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி|
41 Hvilken som anammar en Prophet, i ens Prophets namn, han skall få ens Prophets lön; och hvilken som anammar en rättfärdig, i ens rättfärdigs namn, han skall få ens rättfärdigs lön.
யோ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³தி ஜ்ஞாத்வா தஸ்யாதித்²யம்’ வித⁴த்தே, ஸ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப²லம்’ லப்ஸ்யதே, யஸ்²ச தா⁴ர்ம்மிக இதி விதி³த்வா தஸ்யாதித்²யம்’ வித⁴த்தே ஸ தா⁴ர்ம்மிகமாநவஸ்ய ப²லம்’ ப்ராப்ஸ்யதி|
42 Och hvilken som gifver enom af dessa minsta en bägare kallt vatten dricka allenast, i ens Lärjungas namn, sannerliga säger jag eder, det skall icke blifva honom olönt.
யஸ்²ச கஸ்²சித் ஏதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரநராணாம் யம்’ கஞ்சநைகம்’ ஸி²ஷ்ய இதி விதி³த்வா கம்’ஸைகம்’ ஸீ²தலஸலிலம்’ தஸ்மை த³த்தே, யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ வதா³மி, ஸ கேநாபி ப்ரகாரேண ப²லேந ந வஞ்சிஷ்யதே|
