Klagovisorna 3

1 Jag är en elände man, den hans grymhets ris se måste.

௧ஆண்டவருடைய கோபத்தின் பிரம்பினால் ஏற்பட்ட சிறுமையைக் கண்ட மனிதன் நான்.

2 Han hafver ledt mig, och låtit mig gå i mörkrena, och icke i ljusena.

௨அவர் என்னை வெளிச்சத்திலே அல்ல, இருளிலே அழைத்து நடத்திவந்தார்.

3 Han hafver vändt sina hand emot mig, och handlar fast annorlunda med mig alltid.

௩அவர் தமது கையை எனக்கு விரோதமாகவே தினமும் திருப்பினார்.

4 Han hafver gjort mitt kött och mina hud gammal, och sönderslagit min ben.

௪என் சதையையும், என் தோலையும் கடினமாக்கினார்; என் எலும்புகளை நொறுக்கினார்.

5 Han hafver byggt emot mig, och bevefvat mig uti galla och mödo.

௫அவர் எனக்கு விரோதமாக மதிலைக்கட்டி, கசப்பினாலும் வருத்தத்தினாலும் என்னைச் சூழ்ந்துகொண்டார்.

6 Han hafver lagt mig uti mörkret, lika som de döda i verldene.

௬ஆரம்பகாலத்தில் இறந்தவர்களைப்போல என்னை இருளான இடங்களில் கிடக்கச்செய்தார்.

7 Han hafver innemurat mig, så att jag icke utkomma kan, och satt mig uti hårda fjettrar.

௭நான் தப்பிப்போகாமலிருக்க என்னைச்சூழ வேலியடைத்தார்; என் விலங்கை கடினமாக்கினார்.

8 Och om jag än ropade och både, så stoppar han öronen till för mina bön.

௮நான் சத்தமிட்டுக் கூப்பிட்டாலும், என் ஜெபத்திற்கு வழியை அடைத்துப்போட்டார்.

9 Han hafver igenmurat min väg med huggen sten, och mina stigar igentäppt.

௯வெட்டின கற்களின் சுவரால் என் வழிகளை அடைத்துப்போட்டார், என் பாதைகளைத் தாறுமாறாக்கினார்.

10 Han hafver vaktat efter mig lika som en björn, lika som ett lejon i lönlig rum.

௧0அவர் எனக்காகப் பதுங்கியிருக்கிற கரடியும், மறைவிடங்களில் தங்குகிற சிங்கமுமாயிருக்கிறார்.

11 Han hafver låtit mig fela om vägen; han hafver rifvit mig i stycken sönder, och tillintetgjort.

௧௧என்னுடைய வழிகளை அகற்றி, என்னைத் துண்டித்துப்போட்டார்; என்னைப் பயனற்றவனாக்கிவிட்டார்.

12 Han hafver spänt sin båga, och satt mig; såsom ett mål för pilenom.

௧௨தமது வில்லை நாணேற்றி, என்னை அம்புக்கு இலக்காக வைத்தார்.

13 Han hafver utaf kogret låtit skjuta mig i mina njurar.

௧௩தம்முடைய அம்புகளை வைக்கும் பையின் அம்புகளை என் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் படச்செய்தார்.

14 Jag är vorden till spott allo mino folke, och deras dagliga visa.

௧௪நான் என் மக்கள் அனைவருக்கும் பரியாசமும், தினமும் அவர்களுடைய கின்னரப் பாடலுமானேன்.

15 Han hafver måttat mig med bitterhet, och gifvit mig malört dricka.

௧௫கசப்பினால் என்னை நிரப்பி, எட்டியினால் என்னை வெறுப்படையச்செய்தார்.

16 Han hafver slagit mina tänder sönder i små stycke, och vältrat mig uti asko.

௧௬அவர் உணவிலுள்ள சிறுகற்களால் என் பற்களை நொறுக்கி, என்னைச் சாம்பலில் புரளச்செய்தார்.

17 Min själ är fördrifven ifrå fridenom; goda, dagar måste jag förgäta.

௧௭என் ஆத்துமாவைச் சமாதானத்திற்குத் தூரமாக்கினார்; சுகத்தை மறந்தேன்.

18 Jag sade: Mitt hopp är ute, att jag någon tid mer skall vara när Herranom.

௧௮என் பெலனும், நான் யெகோவாவுக்குக் காத்திருந்த நம்பிக்கையும் அழிந்துபோனது என்றேன்.

19 Kom dock ihåg, huru jag är elände och öfvergifven, och malört och galla druckit hafver.

௧௯எட்டியும் பிச்சுமாகிய என் சிறுமையையும் என் தவிப்பையும் நினைத்தருளும்.

20 Du varder ju deruppå tänkandes; ty min själ säger mig det.

௨0என் ஆத்துமா அவைகளை நினைத்து நினைத்து எனக்குள் உடைந்துபோகிறது.

21 Det lägger jag på hjertat, derföre hoppas mig ännu.

௨௧இதை என் மனதிலே வைத்து நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

22 Herrans mildhet är det, att ännu icke är ute med oss; hans barmhertighet hafver än nu icke ända;

௨௨நாம் அழிந்துபோகாமலிருக்கிறது யெகோவாவுடைய கிருபையே, அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை.

23 Utan hon är hvar morgon ny, och din trohet är stor.

௨௩அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது.

24 Herren är min del, säger min själ; derför vill jag hoppas uppå honom.

௨௪யெகோவா என் பங்கு என்று என் ஆத்துமா சொல்லும்; ஆகையால் அவரிடத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

25 Ty Herren är god dem som hoppas uppå honom, och den själ som frågar efter honom.

௨௫தமக்குக் காத்திருக்கிறவர்களுக்கும், தம்மைத் தேடுகிற ஆத்துமாவுக்கும் யெகோவா நல்லவர்.

26 Det är en kostelig ting, att man är tålig, och hoppas uppå Herrans hjelp.

௨௬யெகோவாவுடைய இரட்சிப்புக்கு நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கிறது நல்லது.

27 Det är en kostelig ting, att man drager oket i ungdomen;

௨௭தன் இளவயதில் நுகத்தைச் சுமக்கிறது மனிதனுக்கு நல்லது.

28 Att en, som öfvergifven är, hafver tålamod, när honom något uppåkommer;

௨௮அவரே அதைத் தன்மேல் வைத்தாரென்று அவன் தனிமையாயிருந்து மெளனமாயிருப்பானாக.

29 Och sätter sin mun uti stoft, och vänter efter hoppet;

௨௯நம்பிக்கைக்கு இடமுண்டோ என்று தன் வாய் மண்ணில்படும்படி குப்புறவிழுவானாக.

30 Och låtter slå sig vid kindbenet, och lägger mycken försmädelse uppå sig.

௩0தன்னை அடிக்கிறவனுக்குத் தன் கன்னத்தைக் காட்டி, அவமானத்தால் நிறைந்திருப்பானாக.

31 Ty Herren drifver icke ifrå sig evinnerliga;

௩௧ஆண்டவர் என்றென்றைக்கும் கைவிடமாட்டார்.

32 Utan han bedröfvar väl; men han förbarmar sig igen, efter sin stora mildhet.

௩௨அவர் வருத்தப்படுத்தினாலும் தமது மிகுந்த கிருபையின்படி மனமிரங்குவார்.

33 Ty han plågar och bedröfvar icke menniskona af hjertat;

௩௩அவர் மனப்பூர்வமாக மனுமக்களைச் சிறுமையாக்கி வருத்தப்படுத்துகிறதில்லை.

34 Lika som han ville platt undertrycka låta de elända på jordene;

௩௪ஒருவன் பூமியில் சிறைப்பட்டவர்கள் அனைவரையும் தன் கால்களின்கீழ் நசுக்குகிறதையும்,

35 Och låta deras sak för Gudi orätta vara;

௩௫உன்னதமான தேவனின் சமுகத்தில் மனிதர்களுடைய நியாயத்தைப் புரட்டுகிறதையும்,

36 Och dem falskeliga döma låta, lika som Herren såge det intet.

௩௬மனிதனை அவனுடைய வழக்கிலே மாறுபாடாக்குகிறதையும், ஆண்டவர் காணாதிருப்பாரோ?

37 Ho tör då säga, att sådant sker utan Herrans befallning;

௩௭ஆண்டவர் கட்டளையிடாமல் இருக்கும்போது, காரியம் சம்பவிக்கும் என்று சொல்லுகிறவன் யார்?

38 Och att hvarken ondt eller godt kommer igenom hans befallning?

௩௮உன்னதமான தேவனுடைய வாயிலிருந்து தீமையும் நன்மையும் புறப்படுகிறதில்லையோ?

39 Hvi knorra då menniskorna alltså, medan de lefva? Hvar och en knorre emot sina synder.

௩௯உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?

40 Och låt oss ransaka och söka vårt väsende, och omvända oss till Herran.

௪0நாம் நம்முடைய வழிகளைச் சோதித்து ஆராய்ந்து, யெகோவாவிடத்தில் திரும்பக்கடவோம்.

41 Låt oss upplyfta vår hjerta, samt med händerna, till Gud i himmelen.

௪௧நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.

42 Vi, vi hafve syndat, och olydige varit; derföre hafver du med rätta intet skonat;

௪௨நாங்கள் துரோகம்செய்து, கலகம்செய்தோம்; ஆகையால் தேவரீர் மன்னிக்காமல் இருந்தீர்.

43 Utan du hafver förmörkrat oss med vrede, och förföljt och dräpit utan barmhertighet.

௪௩தேவரீர் கோபத்தால் மூடிக்கொண்டு, எங்களைத் தப்பவிடாமல் பின்தொடர்ந்து கொன்றீர்.

44 Du hafver betäckt dig med en sky, att ingen bön derigenom komma kunde.

௪௪ஜெபம் உள்ளே நுழையமுடியாதபடி உம்மை மேகத்தால் மூடிக்கொண்டீர்.

45 Du hafver gjort oss till träck och slemhet ibland folken.

௪௫மக்களுக்குள்ளே எங்களைக் குப்பையும் அருவருப்புமாக்கினீர்.

46 Alle våre fiender gapa med munnen emot oss.

௪௬எங்கள் பகைவர்கள் எல்லோரும் எங்களுக்கு விரோதமாகத் தங்கள் வாயைத் திறந்தார்கள்.

47 Vi varde förtryckte och plågade med förskräckelse och ångest.

௪௭பயமும், படுகுழியும், பயனற்றநிலையும், அழிவும் எங்களுக்கு நேரிட்டது.

48 Min ögon rinna med vattubäcker, öfver mins folks dotters jämmer.

௪௮மகளாகிய என் மக்கள் அடைந்த கேட்டினால் என் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வடிகிறது.

49 Min ögon flyta, och kunna icke aflåta; ty der är ingen återvända;

௪௯யெகோவா பரலோகத்திலிருந்து நோக்கிப்பார்க்கும்வரை,

50 Tilldess Herren af himmelen skådar härned, och ser dertill.

௫0என் கண் இடைவிடாமல் ஓய்வின்றி வழிகிறது.

51 Mitt öga fräter mig lifvet bort, för alla mins stads döttrars skull.

௫௧என் பட்டணத்தின் பெண்கள் அனைவரினிமித்தம், என் கண் என் ஆத்துமாவுக்கு வேதனையுண்டாக்குகிறது.

52 Mine fiender hafva besnärt mig, lika som en fågel, utan sak.

௫௨காரணமே இல்லாமல் என்னைப் பகைக்கிறவர்கள் என்னை ஒரு பறவையைப்போல வேட்டையாடினார்கள்.

53 De hafva förgjort mitt lif uti ene kulo, och kastat uppå mig stenar.

௫௩படுகுழியிலே என் உயிரை ஒடுக்கி, என்மேல் கல்லைவைத்தார்கள்.

54 De hafva ock begjutit mitt hufvud med vatten; då sade jag: Nu är det platt ute med mig.

௫௪தண்ணீர் என் தலைக்குமேல் வந்தது; அழிந்தேன் என்றேன்.

55 Men jag åkallade ditt Namn, Herre, nedan utu kulone;

௫௫மகா ஆழமான குழியிலிருந்து, யெகோவாவே, உம்முடைய பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டேன்.

56 Och du hörde mina röst: Bortgöm icke din öron för mitt suckande och ropande.

௫௬என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.

57 Nalka dig till mig, när jag åkallar dig och säg; Frukta dig intet.

௫௭நான் உம்மை நோக்கிக் கூப்பிட்டநாளிலே நீர் கேட்டு: பயப்படாதே என்றீர்.

58 Uträtta, du Herre, mins själs sak, och förlossa mitt lif.

௫௮ஆண்டவரே, என் ஆத்துமாவின் வழக்கை நடத்தினீர்; என் உயிரை மீட்டுக்கொண்டீர்.

59 Herre, se dock till, huru orätt mig sker, och hjelp mig till min rätt.

௫௯யெகோவாவே, எனக்கு உண்டான அநியாயத்தைக் கண்டீர்; எனக்கு நியாயம் செய்யும்.

60 Du ser alla deras hämnd, och alla deras tankar emot mig.

௬0அவர்களுடைய எல்லா விரோதத்தையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும் கண்டீர்.

61 Herre, du hörer deras försmädelse, och alla deras tankar öfver mig;

௬௧யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,

62 Mina motståndares läppar, och deras rådslag emot mig dagliga.

௬௨எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.

63 Se dock, ehvad de sig lägga eller uppstå, så qväda de visor om mig.

௬௩அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.

64 Vedergäll dem, Herre, såsom de förtjent hafva.

௬௪யெகோவாவே, அவர்களுடைய கைகள் செய்த செயல்களுக்குத்தக்கதாக அவர்களுக்குப் பலன் கொடுப்பீர்.

65 Låt dem deras hjerta förskräckas och känna dina banno.

௬௫அவர்களுக்கு மனவேதனையைக் கொடுப்பீர், உம்முடைய சாபம் அவர்கள்மேல் இருக்கும்.

66 Förfölj dem med grymhet, och förgör dem under Herrans himmel.

௬௬கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.