Klagovisorna 3
1 Jag är en elände man, den hans grymhets ris se måste.
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 Han hafver ledt mig, och låtit mig gå i mörkrena, och icke i ljusena.
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 Han hafver vändt sina hand emot mig, och handlar fast annorlunda med mig alltid.
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Han hafver gjort mitt kött och mina hud gammal, och sönderslagit min ben.
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 Han hafver byggt emot mig, och bevefvat mig uti galla och mödo.
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 Han hafver lagt mig uti mörkret, lika som de döda i verldene.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Han hafver innemurat mig, så att jag icke utkomma kan, och satt mig uti hårda fjettrar.
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 Och om jag än ropade och både, så stoppar han öronen till för mina bön.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Han hafver igenmurat min väg med huggen sten, och mina stigar igentäppt.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Han hafver vaktat efter mig lika som en björn, lika som ett lejon i lönlig rum.
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Han hafver låtit mig fela om vägen; han hafver rifvit mig i stycken sönder, och tillintetgjort.
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 Han hafver spänt sin båga, och satt mig; såsom ett mål för pilenom.
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 Han hafver utaf kogret låtit skjuta mig i mina njurar.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Jag är vorden till spott allo mino folke, och deras dagliga visa.
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 Han hafver måttat mig med bitterhet, och gifvit mig malört dricka.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 Han hafver slagit mina tänder sönder i små stycke, och vältrat mig uti asko.
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 Min själ är fördrifven ifrå fridenom; goda, dagar måste jag förgäta.
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 Jag sade: Mitt hopp är ute, att jag någon tid mer skall vara när Herranom.
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Kom dock ihåg, huru jag är elände och öfvergifven, och malört och galla druckit hafver.
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Du varder ju deruppå tänkandes; ty min själ säger mig det.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Det lägger jag på hjertat, derföre hoppas mig ännu.
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 Herrans mildhet är det, att ännu icke är ute med oss; hans barmhertighet hafver än nu icke ända;
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 Utan hon är hvar morgon ny, och din trohet är stor.
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 Herren är min del, säger min själ; derför vill jag hoppas uppå honom.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Ty Herren är god dem som hoppas uppå honom, och den själ som frågar efter honom.
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Det är en kostelig ting, att man är tålig, och hoppas uppå Herrans hjelp.
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Det är en kostelig ting, att man drager oket i ungdomen;
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 Att en, som öfvergifven är, hafver tålamod, när honom något uppåkommer;
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Och sätter sin mun uti stoft, och vänter efter hoppet;
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 Och låtter slå sig vid kindbenet, och lägger mycken försmädelse uppå sig.
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Ty Herren drifver icke ifrå sig evinnerliga;
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 Utan han bedröfvar väl; men han förbarmar sig igen, efter sin stora mildhet.
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 Ty han plågar och bedröfvar icke menniskona af hjertat;
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 Lika som han ville platt undertrycka låta de elända på jordene;
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 Och låta deras sak för Gudi orätta vara;
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 Och dem falskeliga döma låta, lika som Herren såge det intet.
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Ho tör då säga, att sådant sker utan Herrans befallning;
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Och att hvarken ondt eller godt kommer igenom hans befallning?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Hvi knorra då menniskorna alltså, medan de lefva? Hvar och en knorre emot sina synder.
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Och låt oss ransaka och söka vårt väsende, och omvända oss till Herran.
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Låt oss upplyfta vår hjerta, samt med händerna, till Gud i himmelen.
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Vi, vi hafve syndat, och olydige varit; derföre hafver du med rätta intet skonat;
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 Utan du hafver förmörkrat oss med vrede, och förföljt och dräpit utan barmhertighet.
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 Du hafver betäckt dig med en sky, att ingen bön derigenom komma kunde.
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 Du hafver gjort oss till träck och slemhet ibland folken.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 Alle våre fiender gapa med munnen emot oss.
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Vi varde förtryckte och plågade med förskräckelse och ångest.
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Min ögon rinna med vattubäcker, öfver mins folks dotters jämmer.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Min ögon flyta, och kunna icke aflåta; ty der är ingen återvända;
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 Tilldess Herren af himmelen skådar härned, och ser dertill.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Mitt öga fräter mig lifvet bort, för alla mins stads döttrars skull.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Mine fiender hafva besnärt mig, lika som en fågel, utan sak.
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 De hafva förgjort mitt lif uti ene kulo, och kastat uppå mig stenar.
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 De hafva ock begjutit mitt hufvud med vatten; då sade jag: Nu är det platt ute med mig.
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 Men jag åkallade ditt Namn, Herre, nedan utu kulone;
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 Och du hörde mina röst: Bortgöm icke din öron för mitt suckande och ropande.
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Nalka dig till mig, när jag åkallar dig och säg; Frukta dig intet.
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Uträtta, du Herre, mins själs sak, och förlossa mitt lif.
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 Herre, se dock till, huru orätt mig sker, och hjelp mig till min rätt.
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Du ser alla deras hämnd, och alla deras tankar emot mig.
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 Herre, du hörer deras försmädelse, och alla deras tankar öfver mig;
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 Mina motståndares läppar, och deras rådslag emot mig dagliga.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Se dock, ehvad de sig lägga eller uppstå, så qväda de visor om mig.
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Vedergäll dem, Herre, såsom de förtjent hafva.
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 Låt dem deras hjerta förskräckas och känna dina banno.
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Förfölj dem med grymhet, och förgör dem under Herrans himmel.
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
