Job 6
1 Job svarade, och sade:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 När man voge min jämmer, och lade allt mitt lidande på ena våg,
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Så skulle det vara svårare, än sanden i hafvet; derföre är förgäfves hvad jag säger.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 Förty dens Allsmägtigas pilar stå i mig, hvilkens grymhet utsuper allan min anda; och Guds förskräckelse äro ställd uppå mig.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Icke ropar vildåsnen, när han hafver gräs; ej heller oxen, då han hafver foder.
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 Kan man ock äta det som osaltadt är? Eller månn någor vilja smaka det hvita om äggeblomman?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 Der min själ tillförene vämjade vid, det är nu min mat för värks skull.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 O! att min bön måtte ske, och Gud gåfve mig det jag förhoppas;
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 Att Gud toge till att sönderslå mig, och låte sina hand sönderkrossa mig;
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Så hade jag ändå tröst, och ville bedja i minom sjukdom, att han icke skonade mig; jag hafver dock icke nekat dens Heligas tal.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 Hvad är min kraft, att jag skulle kunna härda ut? Och hvad är min ändalykt, att min själ skulle vara tålig?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 Min kraft är dock icke af sten, ej är heller mitt kött af koppar.
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 Hafver jag dock ingenstäds hjelp; och ingen ting vill gå fram med mig.
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 Den der icke bevisar sinom nästa barmhertighet, han öfvergifver dens Allsmägtigas fruktan.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Mine bröder gå förakteliga framom mig, såsom en bäck; såsom en ström framom flyter.
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 Dock de som rädas för rimfrostet, öfver dem varder fallandes snö.
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 Den tid hetten tvingar dem, skola de försmäkta; och när det hett blifver, skola de förgås utaf sitt rum.
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 Deras väg går afsides bort; de vandra der intet vägadt är, och förgås.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 De se uppå Thema vägar; på rika Arabiens stigar akta de.
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 Men de skola komma på skam, då det är aldrasäkrast; och skola skämma sig, då de deruppå komne äro.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Ty I ären nu komne till mig; och medan I sen jämmer, frukten I eder.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 Hafver jag ock sagt: Bärer hit, och skänker mig af edro förmågo?
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 Och hjelper mig utu fiendans hand? Och förlosser mig utu tyranners händer?
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Lärer mig, jag vill tiga; och det jag icke vet, det underviser mig.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 Hvi straffen I rättfärdigt tal? Hvilken är ibland eder, som det straffa kan?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 I sätten samman ord, allenast till att straffa, och gören med ordom ett förtvifladt mod.
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 I öfverfallen en fattigan faderlösan, och rycken edar nästa upp med rötter.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Dock, medan I hafven begynt, ser uppå mig, om jag varder beslagen med någon lögn för eder.
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Svarer hvad som rätt är; min svar skola väl blifva rätt.
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Hvad gäller, min tunga hafver icke orätt, och min mun föregifver icke ondt.
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
