Job 5
1 Nämn mig en, hvad gäller, om du någon finner; och se dig om någorstäds efter en helig.
Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?
2 Men en dåra dräper väl vreden, och en ovisan dödar nitet.
Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.
3 Jag såg en dåra väl rotad, och jag bannade straxt hans huse:
Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.
4 Hans barn skola vara fjerran ifrå helsone, och skola varda sönderkrossade i porten, der ingen hjelpare är.
Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.
5 Hans säd skall den hungrige uppäta, och de väpnade skola taga henne; och hans gods skola de törstige utsupa.
Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.
6 Förty vedermödan går icke upp af jordene, och olyckan växer icke upp af åkrenom;
Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.
7 Utan menniskan varder född till olycko, såsom foglarna till att flyga.
Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.
8 Dock vill jag nu tala om Gud, och handla om honom;
Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;
9 Som gör mägtig ting, de der icke ransakas kunna; och under, som icke räknas kunna;
Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;
10 Den der regn gifver på jordena, och låter vatten komma på markena;
Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,
11 Den der upphöjer de nedriga, och upphjelper de förtryckta.
Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.
12 Han gör deras anslag, som listige äro till intet, att deras hand intet kan uträtta.
Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.
13 Han begriper de visa i deras listighet, och gör de klokas råd till galenskap;
Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.
14 Att de om dagen löpa i mörkrena, och famla om middagen såsom om nattena.
En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.
15 Och han hjelper den fattiga ifrå svärdet, och ifrå deras mun; och utu dens väldigas hand;
Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.
16 Och är dens fattigas tröst, att orättfärdigheten måste hålla sin mun till.
Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.
17 Si, salig är den menniska, den Gud straffar; derföre förkasta icke dens Allsmägtigas tuktan.
Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;
18 Ty han sargar, och läker; han slår, och hans hand helar.
Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.
19 Utaf sex bedröfvelser frälsar han dig, och i den sjunde kommer intet ondt vid dig.
En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.
20 I dyr tid frälsar han dig ifrå döden, och i stridene ifrå svärdsens hand.
En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.
21 Han skall skyla dig för tungones gissel, att du icke skall frukta för förderf, då det kommer.
Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.
22 Uti förderf och hunger skall du le, och icke frukta för vilddjuren i landena;
Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;
23 Utan ditt förbund skall vara med stenom på markene; och vilddjuren i landena skola hålla frid med dig.
Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.
24 Och du skall förnimma, att din hydda hafver frid, och skall försörja dina boning, och icke synda;
Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.
25 Och skall förnimma, att din säd skall varda mycken, och dine efterkommande såsom gräs på jordene;
Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.
26 Och skall i ålderdomen komma till grafva, såsom en hvetekärfve införd varder, i rättom tid.
En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.
27 Si, det hafve vi ransakat, och det är så; hör dertill, och rätta dig derefter.
Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.
