Job 41

1 Kan du draga Leviathan med en krok, och fatta hans tungo med ett snöre?

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

2 Kan du sätta honom en ring i näsona, och borra honom hans kindben igenom med en syl?

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

3 Menar du, att han skall mycket bedjas före, eller smeka dig?

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

4 Menar du, att du kan göra ett förbund med honom, att du må hafva honom till en träl evinnerliga?

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

5 Kan du spela med honom såsom med en fogel; eller binda honom dinom pigom?

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

6 Menar du, att sällskapet skola skära honom sönder, att han blifver utdelad ibland köpmännerna?

Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

7 Kan du fylla ena not med hans hud, och någon fiskaryssjo med hans hufvud?

Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

8 När du kommer dina hand vid honom, så kom ihåg, att det en strid är, den du icke uthålla kan.

Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

9 Si, hans hopp skall fela honom, och han skall uppenbarligen fördrifven varda.

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

10 Ingen är så dristig, att han honom uppväcka tör. Ho är då den, som för mig bestå kan?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

11 Ho hafver något gifvit mig tillförene, att jag må honom det vedergälla? Mitt är allt det under hela himmelen är.

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

12 Jag vill icke förtiga hans kraft; ej heller hans magt, eller huru välskapad han är.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

13 Ho kan upptäcka honom hans kläde? Eller ho tör vågat, att fatta honom i tänderna?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

14 Ho kan öppna hans anletes kindben? Förskräckeliga stå hans tänder allt omkring.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

15 Hans fjäll äro lika som sköldar, sammanfäste hvar i annan.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

16 Det ena hänger in i det andra, så att vädret icke går deremellan;

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

17 Det hänger hvar i annan, och hålla sig tillsammans, så att de icke kunna skiljas åt.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

18 Hans njusande är såsom ett glimmande ljus; hans ögon äro såsom morgonrodnans ögnahvarf.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

19 Utaf hans mun fara bloss och eldbrandar.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

20 Utaf hans näso går rök, såsom utaf heta grytor och kettlar.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

21 Hans ande är glödande kol, och utu hans mun går låge.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

22 Han hafver en starkan hals, och det är honom lust, då han något förderfvar.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

23 Hans kötts ledamot hänga vid hvartannat; de äro faste i honom, att han icke rörd varder.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

24 Hans hjerta är hårdt såsom sten, och så fast som ett stycke af understenen i qvarnene.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

25 När han reser sig, förfära sig de starke; och när han får dem fatt, är der ingen nåde.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Om man vill till honom med svärd, så rörer han sig intet; eller med spets, skott och harnesk.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

27 Han aktar jern såsom strå, och koppar såsom ruttet trä.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

28 Ingen skytte förjagar honom; slungostenar äro honom såsom agnar.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

29 Hammaren aktar han såsom strå; han bespottar de bäfvande spetsar.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

30 Han kan ligga på skarpt grus; han lägger sig uppå det skarpt är, såsom på dyngo.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

31 Han gör, att djupa hafvet sjuder såsom en gryta, och rörer det ihop, såsom man blandar ena salvo.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

32 Efter honom är vägen ljus; djupet aktar han såsom en gamlan gråhårotan.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

33 På jordene kan ingen liknas honom; han är gjord till att vara utan fruktan.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

34 Han föraktar allt det högt är; han är Konung öfver alla högmodiga.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.