Job 4

1 Då svarade Eliphas af Thema, och sade:

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

2 Du lider tilläfventyrs icke gerna, om man försöker att tala med dig? Men ho kan låtat?

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

3 Si, du hafver undervisat många, och styrkt trötta händer.

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

4 Ditt tal hafver upprest dem, som fallne voro; och bäfvande knä hafver du förstärkt.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

5 Men nu, medan det kommer på dig, varder du förtvinad; och nu, medan det drabbar på dig, förskräckes du.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

6 Ja, der är nu din ( Guds ) fruktan, din tröst, ditt hopp, och din fromhet.

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

7 Käre, tänk uppå, hvar är någor oskyldiger förgången? Eller hvar äro de rättfärdige någon tid utrotade?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

8 Såsom jag väl sett hafver, de som vedermödo plöjde, och olycko sådde, de skåro det ock upp;

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

9 Att de äro genom Guds anda förgångne, och af hans vredes anda förgjorde.

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

10 Lejonens rytande, och lejinnones röst, och de unga lejons tänder äro sönderbrutna.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

11 Lejonet är förgånget, att det icke mera röfvar; och de unga lejon äro förskingrade.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

12 Och till mig är kommet ett hemligit ord, och mitt öra hafver deraf fått något märkeligit.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

13 Då jag begrundade nattenes syner, då sömnen faller på menniskorna;

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

14 Då kom fruktan och bäfvande mig uppå, och all min ben förskräcktes.

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

15 Och då anden gick framom mig, reste mig håret på minom kropp.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

16 Då stod en för min ögon, och dess skapnad kände jag intet; han var stilla, och jag hörde ena röst:

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

17 Huru kan en menniska vara rättfärdigare än Gud; eller en man vara renare än han, som honom gjort hafver?

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

18 Si, ibland sina tjenare finner han icke trohet, och i sinom Änglom finner han dårhet.

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

19 Huru mycket mer de som bo i lerhus; och de der grundade äro på jordene, skola förtäras af matk.

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

20 Det varar ifrå morgonen intill aftonen, så varda de upphuggne; och förr än de varda det varse, äro de platt borto;

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

21 Och deras käraste förgås; och dö ock oförvarandes.

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.