Job 4

1 Då svarade Eliphas af Thema, och sade:

۱ و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

2 Du lider tilläfventyrs icke gerna, om man försöker att tala med dig? Men ho kan låtat?

۲ «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

3 Si, du hafver undervisat många, och styrkt trötta händer.

۳ اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

4 Ditt tal hafver upprest dem, som fallne voro; och bäfvande knä hafver du förstärkt.

۴ سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

5 Men nu, medan det kommer på dig, varder du förtvinad; och nu, medan det drabbar på dig, förskräckes du.

۵ لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

6 Ja, der är nu din ( Guds ) fruktan, din tröst, ditt hopp, och din fromhet.

۶ آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

7 Käre, tänk uppå, hvar är någor oskyldiger förgången? Eller hvar äro de rättfärdige någon tid utrotade?

۷ الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

8 Såsom jag väl sett hafver, de som vedermödo plöjde, och olycko sådde, de skåro det ock upp;

۸ چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

9 Att de äro genom Guds anda förgångne, och af hans vredes anda förgjorde.

۹ از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

10 Lejonens rytande, och lejinnones röst, och de unga lejons tänder äro sönderbrutna.

۱۰ غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

11 Lejonet är förgånget, att det icke mera röfvar; och de unga lejon äro förskingrade.

۱۱ شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

12 Och till mig är kommet ett hemligit ord, och mitt öra hafver deraf fått något märkeligit.

۱۲ «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

13 Då jag begrundade nattenes syner, då sömnen faller på menniskorna;

۱۳ در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

14 Då kom fruktan och bäfvande mig uppå, och all min ben förskräcktes.

۱۴ خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

15 Och då anden gick framom mig, reste mig håret på minom kropp.

۱۵ آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

16 Då stod en för min ögon, och dess skapnad kände jag intet; han var stilla, och jag hörde ena röst:

۱۶ در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

17 Huru kan en menniska vara rättfärdigare än Gud; eller en man vara renare än han, som honom gjort hafver?

۱۷ که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

18 Si, ibland sina tjenare finner han icke trohet, och i sinom Änglom finner han dårhet.

۱۸ اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

19 Huru mycket mer de som bo i lerhus; och de der grundade äro på jordene, skola förtäras af matk.

۱۹ پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

20 Det varar ifrå morgonen intill aftonen, så varda de upphuggne; och förr än de varda det varse, äro de platt borto;

۲۰ از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

21 Och deras käraste förgås; och dö ock oförvarandes.

۲۱ آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.