Job 39
1 Kan du sätta tiden, när stengetterna skola kidla på bergen? Eller hafver du märkt, när hindarna gå hafvande?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 Hafver du räknat deras månader, när de fulle varda; eller vetst du tiden, när de skola föda?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 De böja sig, när de föda, och rifva sig, och låta ut sina ungar.
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Deras ungar varda fete, och växa ute; de gå ut, och komma intet till dem igen.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 Ho hafver låtit vildåsnan så fri gå? Ho hafver vildåsnans band upplöst;
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 Hvilkom jag markena till hus gifvit hafver, och öknena till boning?
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Han gör lek af stadsbullret; plågarenas trug hörer han intet.
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 Han ser efter bergen, der hans bet är, och söker hvar grönt är.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 Menar du, att enhörningen skall tjena dig, och skall blifva vid dina krubbo?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 Kan du binda honom oket uppå i dina fårar, så att han efter dig plog drager i dalomen?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 Kan du förlåta dig på honom, deraf att han mycket förmår, och låta honom för dig arbeta?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 Kan du betro honom, att han drager dig dina säd hem igen, och församlar henne i dina lado?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 Påfoglens vingar äro skönare än storkens, eller strutsfoglens vingar;
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 Som sin ägg lägger i jordena, och låter heta jordena utkläcka dem.
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 Han förgäter, att de måga varda trampade, och något vilddjur sönderslår dem.
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Han är så hård emot sina ungar, likasom de icke voro hans; han aktar icke, att han arbetar fåfängt;
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 Ty Gud hafver förtagit honom visdom, och hafver intet förstånd gifvit honom.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 På den tiden han reser sig, upphöjer han sig, och bespottar både häst och man.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 Kan du gifva hästenom kraft; eller kan du pryda hans hals med hans gnäggande?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 Kan du förfara honom såsom gräshoppor? Hvad förfärligit är, det är hans nos pris.
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 Han rifver jordena, och är frimodig i sin starkhet; och drager ut emot den väpnada.
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 Han bespottar räddhågan, och förfäras intet; och flyr icke för svärd;
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 Det ännu kogret emot honom skallrade, och glimmade både glafven och sköld.
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Han skälfver och rasar, och trampar jordena; och tror intet, att trummeten lyder.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 När trummeten fast klingar, säger han huj; och känner lukten af stridene lång väg, Förstarnas rop och fröjd.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 Flyger höken genom ditt förstånd, och utbreder sina vingar söderut?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 Flyger örnen så högt af din befallning, att han gör sitt näste i höjdene?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 I bergklippon bor han, och blifver i bergskrefvom, och i fast rum.
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 Dädan af skådar han efter mat, och hans ögon se långt bort.
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 Hans ungar supa blod, och hvar en åtel är, der är han.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
