Job 38

1 Och Herren svarade Job uti ett väder, och sade:

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

2 Hvilken är den som i sina tankar så fela vill, och talar så med oförnuft?

Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

3 Gjorda dina länder såsom en man; jag vill fråga dig: Säg, äst du så klok?

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

4 Hvar vast du, då jag grundade jordena? Säg mig:

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

5 Vetst du, ho henne hafver satt sitt mått; eller ho hafver dragit något snöre öfver henne?

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

6 Eller hvaruppå står hennes fotafäste; eller ho hafver henne en hörnsten lagt;

Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?

7 Då morgonstjernorna tillsammans lofvade mig, och all Guds barn fröjdade sig?

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

8 Ho hafver tillslutit hafvet med sina dörrar, då det utbrast såsom utu moderlifve;

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

9 Då jag klädde det med skyar, och invefvade det i töckno, såsom i lindakläde;

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

10 Då jag förtog thy dess flod med minom dam, och satte thy bom och dörrar före;

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

11 Och sade: Allt härintill skall du komma, och icke vidare; här skola dina stolta böljor sätta sig?

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

12 Hafver du i dinom tid budit morgonen, och vist morgonrodnanom sitt rum;

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

13 Att jordenes ändar måga fattade varda, och de ogudaktige der utskuddade blifva?

Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

14 Inseglet skall sig förvandla såsom ler, så att de skola blifva såsom ett kläde;

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

15 Och dem ogudaktigom skall deras ljus förtaget varda, och de högfärdigas arm skall sönderbruten varda.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

16 Hafver du kommit uti hafsens grund, och vandrat uti djupsens fjät?

Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

17 Hafva dödsens dörrar någon tid upplåtit sig för dig; eller hafver du sett dörrarna åt mörkret?

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

18 Hafver du förnummit huru bred jorden är? Låt höra, vetst du allt detta?

Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

19 Hvilken är vägen dit, der ljuset bor, och hvilket är mörkrens rum;

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

20 Att du måtte aftaga dess gränso, och märka stigen till dess hus?

Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

21 Visste du, att du skulle på den tiden född varda, och huru många dina dagar blifva skulle?

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

22 Hafver du der varit, dädan snön kommer; eller hafver du sett, hvadan haglet kommer;

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

23 Hvilka jag bevarat hafver intill bedröfvelsens dag, intill stridenes och örligets dag?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.

24 Genom hvilken vägen delar sig ljuset, och östanväder uppkommer på jordena?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

25 Ho hafver utskift regnskurene sitt lopp, och ljungeldenom och dundrena vägen;

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

26 Så att det regnar uppå jordena, der ingen är, i öknene, der ingen menniska är;

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

27 Att det skall uppfylla ödemarken och öknen, och kommer gräset till att växa?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

28 Ho är regnets fader? Ho hafver födt daggenes droppar?

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

29 Utu hvars lif är isen utgången; och ho hafver födt rimfrostet under himmelen;

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

30 Att vattnet skulle fördoldt varda såsom under stenar, och djupet blifver ofvanuppå ståndandes?

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

31 Kan du binda tillsammans sjustjärnornas band, eller upplösa Orions band?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

32 Kan du hemta morgonstjernorna fram i sin tid, eller föra vagnen på himmelen öfver sin barn?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

33 Vetst du, huru himmelen skall regeras; eller kan du sätta ett herradöme öfver honom på jordene?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

34 Kan du föra dina dunder högt uppe i skynom, att vattnens myckenhet dig öfvertäcker?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

35 Kan du utsläppa ljungeldar, att de fara åstad, och säga: Här äre vi?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

36 Ho hafver satt visdomen uti det fördolda? Ho hafver gifvit tankomen förstånd?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

37 Ho är så vis, att han skyarna räkna kan? Ho kan förstoppa vattuläglarna i himmelen,

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

38 När stoftet är vått vordet, så att det tillhopalöper, och klimparne låda tillsammans?

Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

39 Kan du gifva lejinnone hennes rof i jagtene; och mätta de unga lejonen;

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

40 Så att de lägga sig uti sitt rum, och stilla ligga i kulone på vakt?

Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

41 Ho reder korpenom mat, när hans ungar ropa till Gud, och veta icke hvar deras mat är?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?