Job 38

1 Och Herren svarade Job uti ett väder, och sade:

Katahi a Ihowa ka whakahoki kupu ki a Hopa i roto i te tukauati, a ka mea,

2 Hvilken är den som i sina tankar så fela vill, och talar så med oförnuft?

Ko wai tenei e whakapouri nei i nga whakaaro ki nga kupu kahore ona matauranga?

3 Gjorda dina länder såsom en man; jag vill fråga dig: Säg, äst du så klok?

Tena ra, whitikiria tou hope, whakatane; ka ui hoki ahau ki a koe, a mau e whakaatu mai ki ahau.

4 Hvar vast du, då jag grundade jordena? Säg mig:

I hea koia koe i ahau e whakatakoto ana i te turanga o te whenua? Whakaaturia mai, ki te mea e mohio ana koe ki te whakaaro.

5 Vetst du, ho henne hafver satt sitt mått; eller ho hafver dragit något snöre öfver henne?

Na wai i whakarite ona ruri? ki te mea e mohio ana koe: na wai hoki i whakamaro te aho ki runga?

6 Eller hvaruppå står hennes fotafäste; eller ho hafver henne en hörnsten lagt;

I whakaukia ona turanga ki runga ki te aha? Na wai hoki i whakatakoto tona kohatu kokonga;

7 Då morgonstjernorna tillsammans lofvade mig, och all Guds barn fröjdade sig?

I te mea i waiata ngatahi nga whetu o te ata, a i hamama nga tama katoa a te Atua i te koa?

8 Ho hafver tillslutit hafvet med sina dörrar, då det utbrast såsom utu moderlifve;

Na wai hoki i tutaki te moana ki te tatau, i a ia e puta mai ana, me te mea e whanau mai ana i roto i te kopu?

9 Då jag klädde det med skyar, och invefvade det i töckno, såsom i lindakläde;

I ahau ra i mea ai i te kapua hei kakahu mona, i te pouri kerekere hei takai mona.

10 Då jag förtog thy dess flod med minom dam, och satte thy bom och dörrar före;

A whakapuakina ana e ahau taku tikanga mona, mea rawa ki nga tutaki, ki nga tatau,

11 Och sade: Allt härintill skall du komma, och icke vidare; här skola dina stolta böljor sätta sig?

Me taku ki atu ano, Ka taea mai e koe a konei, kati; hei konei ou ngaru whakakake mau ai?

12 Hafver du i dinom tid budit morgonen, och vist morgonrodnanom sitt rum;

Ko koe koia, i ou ra nei, te kaiwhakahau i te ata; nau ranei te puaotanga i mohio ai ki tona wahi;

13 Att jordenes ändar måga fattade varda, och de ogudaktige der utskuddade blifva?

Kia rurukutia e ia nga pito o te whenua, a ruperupea ake nga tangata kikino i roto?

14 Inseglet skall sig förvandla såsom ler, så att de skola blifva såsom ett kläde;

Kua whiti ke, kua pera ano me te paru i te hiri: tu ake ana nga mea katoa ano he kakahu:

15 Och dem ogudaktigom skall deras ljus förtaget varda, och de högfärdigas arm skall sönderbruten varda.

A e kaiponuhia ana to ratou marama ki te hunga kino, whati iho te ringa whakakake.

16 Hafver du kommit uti hafsens grund, och vandrat uti djupsens fjät?

Kua tae atu ranei koe ki nga matapuna o te moana? Kua whakatakina haeretia ranei e koe te rire?

17 Hafva dödsens dörrar någon tid upplåtit sig för dig; eller hafver du sett dörrarna åt mörkret?

Kua whakapuaretia ranei ki a koe nga kuwaha o te mata? Kua kite ranei koe i nga kuwaha o te atarangi o te mate?

18 Hafver du förnummit huru bred jorden är? Låt höra, vetst du allt detta?

Kua oti ranei te whakaaro e koe te whanuitanga o te whenua? Korero mai, ki te mea e mohiotia katoatia ana e koe.

19 Hvilken är vägen dit, der ljuset bor, och hvilket är mörkrens rum;

Kei hea te ara ki te nohoanga o te marama? Te pouri hoki, kei hea tona wahi?

20 Att du måtte aftaga dess gränso, och märka stigen till dess hus?

Kia kawea atu ai e koe ki tona rohe, a mohio iho koe ki nga huarahi ki tona whare?

21 Visste du, att du skulle på den tiden född varda, och huru många dina dagar blifva skulle?

I mohio pea koe no te mea i whanau koe i taua wa, a he maha ou ra!

22 Hafver du der varit, dädan snön kommer; eller hafver du sett, hvadan haglet kommer;

Kua tomo ranei koe ki nga takotoranga o te hukarere, kua kite ranei koe i nga takotoranga o te whatu,

23 Hvilka jag bevarat hafver intill bedröfvelsens dag, intill stridenes och örligets dag?

I aku i rongoa ai mo te wa o te he, mo te ra o te tatauranga, o te pakanga?

24 Genom hvilken vägen delar sig ljuset, och östanväder uppkommer på jordena?

Tena koa, te ara i marara atu ai te marama, i pakaru atu ai te marangai ki runga ki te whenua?

25 Ho hafver utskift regnskurene sitt lopp, och ljungeldenom och dundrena vägen;

Na wai i wehe he awa mo te waipuke, he ara mo te uira o te whatitiri;

26 Så att det regnar uppå jordena, der ingen är, i öknene, der ingen menniska är;

Kia ua ai ki te whenua, ki te wahi kahore nei he tangata; ki te koraha, kahore nei o reira tangata;

27 Att det skall uppfylla ödemarken och öknen, och kommer gräset till att växa?

Hei whakamakona i te tuhea, i te ururua; hei mea kia pariri te tupu o te otaota hou?

28 Ho är regnets fader? Ho hafver födt daggenes droppar?

He matua tane ano ranei to te ua? I whanau ranei i a wai nga pata o te tomairangi?

29 Utu hvars lif är isen utgången; och ho hafver födt rimfrostet under himmelen;

I puta mai i roto i to wai kopu te huka tio? Ko te huka o te rangi, he whanau tena na wai?

30 Att vattnet skulle fördoldt varda såsom under stenar, och djupet blifver ofvanuppå ståndandes?

Me te mea he kohatu e huna ana i te wai; a whakatotoka ana te mata o te rire.

31 Kan du binda tillsammans sjustjärnornas band, eller upplösa Orions band?

E taea ranei e koe te here te huihui o Matariki, e wewete ranei nga here o Tautoru?

32 Kan du hemta morgonstjernorna fram i sin tid, eller föra vagnen på himmelen öfver sin barn?

E taea ranei e koe te arahi mai te Mataroto i tona wa, te taki mai ranei a Aketura ratou ko tana ropu?

33 Vetst du, huru himmelen skall regeras; eller kan du sätta ett herradöme öfver honom på jordene?

E mohio ana ranei koe ki nga tikanga o te rangi? Mau ranei e whai mana ai ki runga ki te whenua?

34 Kan du föra dina dunder högt uppe i skynom, att vattnens myckenhet dig öfvertäcker?

E ara ranei i a koe tou reo ki nga kapua, kia nui ai nga wai hei taupoki i a koe?

35 Kan du utsläppa ljungeldar, att de fara åstad, och säga: Här äre vi?

E taea ranei e koe nga uira te unga atu, e haere ai ratou, me ta ratou ki ano ki a koe, Tenei matou?

36 Ho hafver satt visdomen uti det fördolda? Ho hafver gifvit tankomen förstånd?

Na wai i whakanoho nga whakaaro nunui ki nga wahi o roto? Na wai i homai nga mahara ki te ngakau?

37 Ho är så vis, att han skyarna räkna kan? Ho kan förstoppa vattuläglarna i himmelen,

Ko wai te mea whakaaro nui hei tatau i nga kapua? Ko wai hei tahoro i nga ipu o te rangi?

38 När stoftet är vått vordet, så att det tillhopalöper, och klimparne låda tillsammans?

Ina ka papatupu te puehu ano he mea whakarewa, a ka piri nga pokuru ki a ratou ano?

39 Kan du gifva lejinnone hennes rof i jagtene; och mätta de unga lejonen;

Mau ranei e hopu he kai ma te raiona? Mau e nui ai he oranga mo nga kuao raiona,

40 Så att de lägga sig uti sitt rum, och stilla ligga i kulone på vakt?

Ina tapapa iho ratou i o ratou nohoanga, ina noho i te piringa whanga ai?

41 Ho reder korpenom mat, när hans ungar ropa till Gud, och veta icke hvar deras mat är?

Na wai i rite ai tana kai ma te raweni, ina tangi ana pi ki te Atua, ina kopikopiko ratou i te kore kai?