Job 38
1 Och Herren svarade Job uti ett väder, och sade:
Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:
2 Hvilken är den som i sina tankar så fela vill, och talar så med oförnuft?
Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?
3 Gjorda dina länder såsom en man; jag vill fråga dig: Säg, äst du så klok?
Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.
4 Hvar vast du, då jag grundade jordena? Säg mig:
Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.
5 Vetst du, ho henne hafver satt sitt mått; eller ho hafver dragit något snöre öfver henne?
Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?
6 Eller hvaruppå står hennes fotafäste; eller ho hafver henne en hörnsten lagt;
Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?
7 Då morgonstjernorna tillsammans lofvade mig, och all Guds barn fröjdade sig?
Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.
8 Ho hafver tillslutit hafvet med sina dörrar, då det utbrast såsom utu moderlifve;
Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?
9 Då jag klädde det med skyar, och invefvade det i töckno, såsom i lindakläde;
Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar windeldoek;
10 Då jag förtog thy dess flod med minom dam, och satte thy bom och dörrar före;
Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren;
11 Och sade: Allt härintill skall du komma, och icke vidare; här skola dina stolta böljor sätta sig?
En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.
12 Hafver du i dinom tid budit morgonen, och vist morgonrodnanom sitt rum;
Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats aangewezen;
13 Att jordenes ändar måga fattade varda, och de ogudaktige der utskuddade blifva?
Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar uitgeschud zouden worden?
14 Inseglet skall sig förvandla såsom ler, så att de skola blifva såsom ett kläde;
Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden als een kleed?
15 Och dem ogudaktigom skall deras ljus förtaget varda, och de högfärdigas arm skall sönderbruten varda.
En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm worde gebroken?
16 Hafver du kommit uti hafsens grund, och vandrat uti djupsens fjät?
Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?
17 Hafva dödsens dörrar någon tid upplåtit sig för dig; eller hafver du sett dörrarna åt mörkret?
Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?
18 Hafver du förnummit huru bred jorden är? Låt höra, vetst du allt detta?
Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef het te kennen, indien gij dit alles weet.
19 Hvilken är vägen dit, der ljuset bor, och hvilket är mörkrens rum;
Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?
20 Att du måtte aftaga dess gränso, och märka stigen till dess hus?
Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?
21 Visste du, att du skulle på den tiden född varda, och huru många dina dagar blifva skulle?
Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.
22 Hafver du der varit, dädan snön kommer; eller hafver du sett, hvadan haglet kommer;
Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?
23 Hvilka jag bevarat hafver intill bedröfvelsens dag, intill stridenes och örligets dag?
Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!
24 Genom hvilken vägen delar sig ljuset, och östanväder uppkommer på jordena?
Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich verstrooit op de aarde?
25 Ho hafver utskift regnskurene sitt lopp, och ljungeldenom och dundrena vägen;
Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?
26 Så att det regnar uppå jordena, der ingen är, i öknene, der ingen menniska är;
Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin geen mens is;
27 Att det skall uppfylla ödemarken och öknen, och kommer gräset till att växa?
Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.
28 Ho är regnets fader? Ho hafver födt daggenes droppar?
Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?
29 Utu hvars lif är isen utgången; och ho hafver födt rimfrostet under himmelen;
Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?
30 Att vattnet skulle fördoldt varda såsom under stenar, och djupet blifver ofvanuppå ståndandes?
Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.
31 Kan du binda tillsammans sjustjärnornas band, eller upplösa Orions band?
Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?
32 Kan du hemta morgonstjernorna fram i sin tid, eller föra vagnen på himmelen öfver sin barn?
Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?
33 Vetst du, huru himmelen skall regeras; eller kan du sätta ett herradöme öfver honom på jordene?
Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?
34 Kan du föra dina dunder högt uppe i skynom, att vattnens myckenhet dig öfvertäcker?
Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van water u bedekke?
35 Kan du utsläppa ljungeldar, att de fara åstad, och säga: Här äre vi?
Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen: Zie, hier zijn wij?
36 Ho hafver satt visdomen uti det fördolda? Ho hafver gifvit tankomen förstånd?
Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?
37 Ho är så vis, att han skyarna räkna kan? Ho kan förstoppa vattuläglarna i himmelen,
Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?
38 När stoftet är vått vordet, så att det tillhopalöper, och klimparne låda tillsammans?
Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?
39 Kan du gifva lejinnone hennes rof i jagtene; och mätta de unga lejonen;
Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?
40 Så att de lägga sig uti sitt rum, och stilla ligga i kulone på vakt?
Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?
41 Ho reder korpenom mat, när hans ungar ropa till Gud, och veta icke hvar deras mat är?
Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?
