Job 37
1 Deraf förskräcker sig mitt hjerta, och bäfvar.
“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.
2 Hörer hans rösts skall, och det ljud som utaf hans mun går.
Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!
3 Han ser under alla himlar, och hans ljus skin uppå jordenes ändar.
Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.
4 Efter honom bullrar dundret, han dundrar med ett stort skall; och när hans dundrande hördt varder, kan man intet förhålla det.
Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.
5 Gud dundrar med sitt dunder grufveliga, och gör stor ting, och varder dock intet känd.
Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.
6 Han talar till snön, så är han straxt här på jordene, och till regnskuren, så är regnskuren der med magt.
Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’
7 Man förgömmer sig ibland alla menniskor, att folket skall känna hans verk.
Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.
8 Vilddjuret kryper uti skjul, och blifver i sitt rum.
Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.
9 Sunnanefter kommer väder, och nordanefter köld.
Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.
10 Af Guds anda kommer frost, och stort vatten, då han utgjuter.
Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.
11 De tjocke skyar skilja sig, att klart skall varda, och igenom molnet utbrister hans ljus.
Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.
12 Han vänder skyarna hvart han vill, att de skola göra allt det han bjuder dem på jordenes krets;
Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur.
13 Ehvad det är öfver en slägt, eller öfver ett land, då man finner honom barmhertigan.
Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.
14 Akta deruppå, Job; statt och förnim Guds under.
“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini.
15 Vetst du, när Gud låter detta komma öfver dem; och när han låter sina skyars ljus utgå?
Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?
16 Vetst du, huru skyarna utsprida sig; hvilka under de fullkomlige veta;
Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?
17 Att din kläder varm äro, då landet är stilla af sunnanväder?
Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?
18 Ja, du utbreder icke skyarna med honom, hvilke starke äro, och anseende såsom en grund.
Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin?
19 Låt oss höra hvad vi skole säga honom; förty vi räcke icke intill honom för mörker.
“O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.
20 Ho skall förtälja honom hvad jag talar? Om någor talar, han varder uppsluken.
Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?
21 Nu ser man icke ljuset, som inom skyn lyser; men när vädret blås, göres det klart.
Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.
22 Ifrå nordan kommer guld, den förskräckelige Gudi till lof;
Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.
23 Men den Allsmägtiga kunna de intet finna, den så stor är i magtene; ty han måste ingen räkenskap göra af sinom rätt och rättfärdigom sakom.
Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.
24 Derföre måste menniskorna frukta honom, och han fruktar inga visa.
Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”
