Job 37
1 Deraf förskräcker sig mitt hjerta, och bäfvar.
Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.
2 Hörer hans rösts skall, och det ljud som utaf hans mun går.
Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!
3 Han ser under alla himlar, och hans ljus skin uppå jordenes ändar.
Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.
4 Efter honom bullrar dundret, han dundrar med ett stort skall; och när hans dundrande hördt varder, kan man intet förhålla det.
Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.
5 Gud dundrar med sitt dunder grufveliga, och gör stor ting, och varder dock intet känd.
God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
6 Han talar till snön, så är han straxt här på jordene, och till regnskuren, så är regnskuren der med magt.
Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregen des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.
7 Man förgömmer sig ibland alla menniskor, att folket skall känna hans verk.
Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.
8 Vilddjuret kryper uti skjul, och blifver i sitt rum.
En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.
9 Sunnanefter kommer väder, och nordanefter köld.
Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.
10 Af Guds anda kommer frost, och stort vatten, då han utgjuter.
Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.
11 De tjocke skyar skilja sig, att klart skall varda, och igenom molnet utbrister hans ljus.
Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.
12 Han vänder skyarna hvart han vill, att de skola göra allt det han bjuder dem på jordenes krets;
Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.
13 Ehvad det är öfver en slägt, eller öfver ett land, då man finner honom barmhertigan.
Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.
14 Akta deruppå, Job; statt och förnim Guds under.
Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.
15 Vetst du, när Gud låter detta komma öfver dem; och när han låter sina skyars ljus utgå?
Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?
16 Vetst du, huru skyarna utsprida sig; hvilka under de fullkomlige veta;
Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?
17 Att din kläder varm äro, då landet är stilla af sunnanväder?
Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?
18 Ja, du utbreder icke skyarna med honom, hvilke starke äro, och anseende såsom en grund.
Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?
19 Låt oss höra hvad vi skole säga honom; förty vi räcke icke intill honom för mörker.
Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.
20 Ho skall förtälja honom hvad jag talar? Om någor talar, han varder uppsluken.
Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.
21 Nu ser man icke ljuset, som inom skyn lyser; men när vädret blås, göres det klart.
En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;
22 Ifrå nordan kommer guld, den förskräckelige Gudi till lof;
Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!
23 Men den Allsmägtiga kunna de intet finna, den så stor är i magtene; ty han måste ingen räkenskap göra af sinom rätt och rättfärdigom sakom.
Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.
24 Derföre måste menniskorna frukta honom, och han fruktar inga visa.
Daarom vrezen Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.
