Job 34
1 Och Elihu svarade, och sade:
Verder antwoordde Elihu, en zeide:
2 Hörer, I vise, mitt tal, och I förståndige, akter på mig;
Hoort, gij wijzen, mijn woorden, en gij verstandigen, neigt de oren naar mij.
3 Ty örat pröfvar talet, och munnen smakar maten.
Want het oor proeft de woorden, gelijk het gehemelte de spijze smaakt.
4 Låt oss utvälja en dom, att vi måge emellan oss känna hvad godt är.
Laat ons kiezen voor ons, wat recht is; laat ons kennen onder ons wat goed is.
5 Ty Job hafver sagt: Jag är rättfärdig, och Gud hafver förvägrat mig min rätt.
Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtvaardig, en God heeft mijn recht weggenomen.
6 Jag måste ljuga, om jag än rätt hade; jag varder plågad af min skott, om jag än det intet förskyllat hade.
Ik moet liegen in mijn recht; mijn pijl is smartelijk zonder overtreding.
7 Ho är en sådana, som Job; som gabberi dricker såsom vatten,
Wat man is er, gelijk Job? Hij drinkt de bespotting in als water;
8 Och går på vägenom med illgerningsmän, så att han vandrar med ogudaktiga män?
En gaat over weg in gezelschap met de werkers der ongerechtigheid, en wandelt met goddeloze lieden.
9 Ty han hafver sagt: Om än någor rätt färdig vore, så gäller han dock intet när Gudi.
Want hij heeft gezegd: Het baat een man niet, als hij welbehagen heeft aan God.
10 Hörer mig, I vise män: Bort det, att Gud skulle vara ogudaktig, och den Allsmägtige orättvis;
Daarom, gij, lieden van verstand, hoort naar mij: Verre zij God van goddeloosheid, en de Almachtige van onrecht!
11 Utan han lönar menniskone, efter som hon hafver förtjent; och drabbar uppå hvar och en efter hans gerningar.
Want naar het werk des mensen vergeldt Hij hem, en naar eens ieders weg doet Hij het hem vinden.
12 Utan tvifvel, Gud fördömer ingen med orätt, och den Allsmägtige böjer icke rätten.
Ook waarlijk, God handelt niet goddelooslijk, en de Almachtige verkeert het recht niet.
13 Ho hafver skickat det uppå jordene är, och ho hafver satt hela jordenes krets?
Wie heeft Hem gesteld over de aarde, en wie heeft de ganse wereld geschikt?
14 Om han det toge sig före, kunde han allas anda och lif till sig samla;
Indien Hij Zijn hart tegen hem zette, Zijn geest en Zijn adem zou Hij tot Zich vergaderen;
15 Allt kött vorde tillhopa förgåendes, och menniskan vorde åter till asko igen.
Alle vlees zou tegelijk den geest geven, en de mens zou tot stof wederkeren.
16 Hafver du förstånd, så hör detta, och gif akt på mins tals röst.
Zo er dan verstand bij u is, hoor dit; neig de oren tot de stem mijner woorden.
17 Skulle någon fördenskull tvinga rätten, att han hatar honom? Och derföre att du stolt äst, skulle du fördenskull fördöma den rättfärdiga?
Zou Hij ook, Die het recht haat, den gewonde verbinden, en zoudt gij den zeer Rechtvaardige verdoemen?
18 Skulle någor säga till Konungen: Du Belial? och till Förstarna: I ogudaktige?
Zou men tot een koning zeggen: Gij Belial; tot de prinsen: Gij goddelozen!
19 Den dock icke ser på Förstarnas person, och känner icke mer den härliga än den fattiga; förty de äro alle hans handaverk.
Hoe dan tot Dien, Die het aangezicht der vorsten niet aanneemt, en den rijke voor den arme niet kent? Want zij zijn allen Zijner handen werk.
20 Med hast måste menniskorna dö, och om midnattstid förskräckas och förgås; de mägtige varda kraftlöse borttagne.
In een ogenblik sterven zij; zelfs ter middernacht wordt een volk geschud, dat het doorga; en de machtige wordt weggenomen zonder hand.
21 Ty hans ögon se uppå hvars och ens vägar, och han skådar alla deras gånger.
Want Zijn ogen zijn op ieders wegen, en Hij ziet al zijn treden.
22 Intet mörker eller skygd är, att ogerningsmän måga sig der fördölja;
Er is geen duisternis, en er is geen schaduw des doods, dat aldaar de werkers der ongerechtigheid zich verbergen mochten.
23 Ty det varder ingom tillstadt, att han kommer med Gud till rätta.
Gewisselijk, Hij legt den mens niet te veel op, dat hij tegen God in het gericht zou mogen treden.
24 Han förgör många stolta, som icke stå till att räkna; och sätter andra i deras stad;
Hij vermorzelt de geweldigen, dat men het niet doorzoeken kan, en stelt anderen in hun plaats.
25 Derföre, att han känner deras gerningar; och omstörter dem om nattena, att de skola sönderkrossade varda.
Daarom dat Hij hun werken kent, zo keert Hij hen des nachts om, en zij worden verbrijzeld.
26 Han kastar de ogudaktiga uti en hop, der man gerna ser det;
Hij klopt hen samen als goddelozen, in een plaats, waar aanschouwers zijn;
27 Derföre, att de icke hafva följt honom efter, och förstodo ingen af hans vägar;
Daarom dat zij van achter Hem afgeweken zijn, en geen Zijner wegen verstaan hebben;
28 Att de fattigas rop skulle komma inför honom, och han dens eländas rop höra måtte.
Opdat Hij op hem het geroep des armen brenge, en het geroep der ellendigen verhore.
29 Om han frid gifver, ho vill fördöma? Och om han förskyler anletet, ho vill se uppå honom ibland folken och menniskorna?
Als Hij stilt, wie zal dan beroeren? Als Hij het aangezicht verbergt, wie zal Hem dan aanschouwen, zowel voor een volk, als voor een mens alleen?
30 Så låter han nu en skrymtare regera, till att plåga folket.
Opdat de huichelachtige mens niet meer regere, en geen strikken des volks zijn.
31 För Guds skull vill jag lida talet, och icke förmenat.
Zekerlijk heeft hij tot God gezegd: Ik heb Uw straf verdragen, ik zal het niet verderven.
32 Hafver jag icke drabbat rätt, lär du mig bättre; hafver jag orätt handlat, vill jag icke göra så mer.
Behalve wat ik zie, leer Gij mij; heb ik onrecht gewrocht, ik zal het niet meer doen.
33 Man vänter nu svar af dig; ty du förkastar all ting, och du hafver begynt det, och icke jag. Vetst du nu något, så tala.
Zal het van u zijn, hoe Hij iets vergelden zal, dewijl gij Hem versmaadt? Zoudt gij dan verkiezen, en niet ik? Wat weet gij dan? Spreek.
34 Visa män låter jag väl tala, och en vis man hörer mig.
De lieden van verstand zullen met mij zeggen, en een wijs man zal naar mij horen:
35 Men Job talar ovisliga, och hans ord äro icke vis.
Dat Job niet met wetenschap gesproken heeft, en zijn woorden niet met kloek verstand geweest zijn.
36 Min Fader, låt Job försökt varda allt intill ändan, derföre att han vänder sig till orättfärdiga menniskor.
Mijn Vader, laat Job beproefd worden tot het einde toe, om zijner antwoorden wil onder de ongerechtige lieden.
37 Han hafver utöfver sina synd ännu dertill hädat; derföre låt honom inför oss slagen varda; och träte sedan med sinom ordom inför Gud.
Want tot zijn zonde zou hij nog overtreding bijvoegen; hij zou onder ons in de handen klappen, en hij zou zijn redenen vermenigvuldigen tegen God.
