Job 32
1 Då vände de tre män åter att svara Job; efter han höll sig rättfärdigan.
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 Men Elihu, Baracheels son, af Bus af Kams slägte, vardt vreder uppå Job, att han höll sina själ rättfärdigare än Gud.
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 Ock vardt han vred uppå de tre hans vänner, att de intet svar funno, och dock fördömde Job.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Ty Elihu hade bidt, så länge de hade talat med Job, efter de voro äldre än han.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 Derföre, då, han såg, att intet svar var i de tre mäns mun, vardt han vred.
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 Och så svarade Elihu, Baracheels son, af Bus, och sade: Jag är ung, och I ären gamle, derföre hafver jag skytt, och fruktat bevisa min konst på eder.
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Jag tänkte: Låt åren tala, och åldren bevisa vishet.
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Men anden är i menniskone, och dens Allsmägtigas Ande gör henne förståndiga.
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Mästarena äro icke de visaste, och de gamle förstå icke hvad rätt är.
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 Derföre vill jag ock tala; hör härtill, jag vill ock bevisa mina konst.
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 Si, jag hafver bidt, medan I talat hafven; jag hafver gifvit akt på edart förstånd, tilldess I hafven gjort en ända på edart tal.
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 Och jag hafver haft akt uppå eder, och si, ingen är ibland eder, som Job straffa, eller till hans ord svara kan.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 I mågen tilläfventyrs säga: Vi hafve drabbat på vishetena, att Gud hafver bortkastat honom, och ingen annar.
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 Det talet gör mig icke fyllest; jag vill intet svara honom, efter som I taladen.
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Ack! de uppgifvas, och kunna intet mer svara; de kunna intet mer tala.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 Efter jag nu bidt hafver, och de kunna intet tala; förty de stå tyste, och svara intet mer;
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 Vill jag dock svara min part, och bevisa mina konst;
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 Ty jag är så full med ordom, att min ande ängslas i minom buk.
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Si, min buk är såsom must, dem tilltäppt är, hvilken ny fat sönderslår.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Jag måste tala, att jag må få andas; jag måste upplycka mina läppar och svara.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 Jag vill på ingens person se, och ingo mennisko till vilja tala;
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 Förty jag vet icke, om jag så gjorde, om min skapare innan en kort tid mig borttagandes vorde.
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
