Job 31

1 Jag hafver gjort ett förbund med min ögon, att jag intet skall sköta efter någon jungfru.

با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

2 Men hvad gifver mig Gud till löna ofvan efter, och hvad arfvedel den Allsmägtige af höjdene?

خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

3 Skulle icke heldre den orättfärdige hafva den vedermödona, och en ogerningsman sådana jämmer lida?

آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

4 Ser han icke mina vägar, och räknar alla mina gånger?

آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

5 Hafver jag vandrat i fåfängelighet, eller min fot skyndat sig till bedrägeri?

من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

6 Man väge mig på en rätt våg, så skall Gud förnimma min fromhet.

بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

7 Hafver min gång vikit utaf vägen, och mitt hjerta efterföljt min ögon, och något lådat vid mina händer,

اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

8 Så låt mig så, och en annar äte det; och min ätt varde utrotad.

باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

9 Hafver mitt hjerta låtit sig draga till qvinno, och hafver vaktat vid mins nästas dörr,

اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

10 Så varde min hustru af enom androm skämd, och andre besofve henne;

باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

11 Ty det är en last och en missgerning för domarena.

زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

12 Ty det vore en eld, som förtärer intill förderf, och all min tilldrägt utrotade.

و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

13 Hafver jag föraktat, mins tjenares eller mine tjenarinnos rätt, då de med mig trätte?

اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

14 Hvad ville jag göra, när Gud reser sig upp? Och hvad ville jag svara, när han hemsöker?

چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

15 Hafver ock icke han gjort honom, den mig i moderlifvet gjorde; och hafver ju så väl tillredt honom i lifvena?

چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

16 Hafver jag dem torftigom förnekat hvad de begärde, och låtit enkones ögon försmäkta?

هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

17 Hafver jag ätit min beta allena, att den faderlöse icke också hafver ätit deraf?

یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

18 Ty ifrå minom ungdom hafver jag hållit mig såsom en fader, och allt ifrå mitt moderlif hafver jag gerna hugsvalat.

و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

19 Hafver jag någon sett förgås, derföre att han icke hade kläder; och låtit den fattiga gå oskyldan?

اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

20 Hafva icke hans sidor välsignat mig, då han af min lambs skinn värmad vardt?

لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

21 Hafver jag låtit komma mina hand vid den faderlösa, ändock jag såg mig i portenom magt hafva,

اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

22 Så falle mina skuldror ifrå mina axlar, och min arm gånge sönder ifrå läggenom.

بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

23 Ty jag fruktade Gud såsom en olycko öfver mig, och kunde hans tunga icke bära.

هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

24 Hafver jag satt guld till min tröst, och sagt till guldklimpen: Du äst mitt hopp?

هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

25 Hafver jag gladt mig, att jag myckna ägodelar hade, och min hand allahanda förvärfvat hade?

و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

26 Hafver jag sett på ljuset, då det klarliga sken, och på månan, då han i fyllo gick?

هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

27 Hafver mitt hjerta hemliga låtit sig tälja i det sinnet, att min mun skulle kyssa mina hand?

28 Hvilket ock en missgerning är för domarena; förty dermed hade jag nekat Gud i höjdene.

چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

29 Hafver jag gladt mig, när minom fiende gick illa, och upphäfvit mig, att olycka råkade uppå honom?

هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

30 Ty jag lät min mun icke synda, så att han önskade hans själ ena banno.

هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

31 Hafva icke de män i mine hyddo måst säga: Ack! att vi icke måtte af hans kött mättade varda.

هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

32 Ute måste den främmande icke blifva; utan dem vägfarande lät jag mina dörr upp.

هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

33 Hafver jag såsom en menniska skylt mina skalkhet, att jag skulle hemliga fördölja min missgerning?

هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

34 Hafver jag grufvat mig för stora hopen; eller hafver frändernas föraktelse mig förskräckt? Jag blef stilla, och gick icke ut genom dörrena.

35 Ho gifver mig en förhörare, att den Allsmägtige må höra mitt begär? Att någor måtte skrifva en bok om mine sak;

ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

36 Så ville jag taga henne uppå mine axlar, och ombinda mig henne såsom en krono.

و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

37 Jag ville förkunna talet på mina gånger, och såsom en Förste ville jag det frambära.

تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

38 Om min jord ropar emot mig, och dess fårar alle tillika gråta;

اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

39 Hafver jag dess frukt obetalad ätit, och gjort åkermännernas lefverne tungt;

40 Så växe mig tistel för hvete, och törne för bjugg. En ända hafva Jobs ord.

باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.