Job 3
1 Derefter upplät Job sin mun, och förbannade sin dag;
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، |
2 Utbrast, och sade:
| گفت: |
3 Den dagen vare förtappad, på hvilkom jag född är; och den natten, då man sade: En man är aflad.
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! |
4 Den samme dagen vare mörk, och Gud fråge intet efter honom ofvanefter; ingen klarhet skine öfver honom.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. |
5 Mörkret behålle honom, och töcken blifve öfver honom med tjockt moln; och dimba om dagen göre honom gräselig.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. |
6 Den samma nattena begripe mörker; och glädje sig icke ibland årsens dagar, och komme icke i månadetalet.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. |
7 Si, vare den natten ensam, och ingen glädje komme deruti.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. |
8 De der dagen förbanna, de förbanne henne; och de som redo äro till att uppväcka Leviathan.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. |
9 Hennes stjernor varde mörka; förvänte ljus, och det komme intet; och se intet morgonrodnans ögnabryn;
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. |
10 Att hon icke igenlyckte mins lifs dörr, och icke bortgömde olyckona för min ögon.
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. |
11 Hvi blef jag icke straxt död i moderlifvet? Hvi vardt jag icke förgjord, då jag utu moderlifvet kommen var?
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ |
12 Hvi hafva de tagit mig upp i skötet? Hvi hafver jag ditt spenar?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ |
13 Så låge jag nu, och vore stilla; sofve och hade ro;
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. |
14 Med Konungar och rådherrar på jordene, som bygga det öde är;
15 Eller med Förstar, som guld hafva, och sin hus full med silfver;
16 Eller som den der otida född är fördold, och vore icke till; såsom de unga barn, som aldrig hafva sett ljuset.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ |
17 Der måste ju de ogudaktige låta af sitt öfvervåld; der hvilas dock de som mycket omak haft hafva.
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. |
18 Der hafva fångar frid med androm, och höra icke trugarens röst.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. |
19 Der äro både små och store; tjenaren och den som ifrå sin herra fri är.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. |
20 Hvi är ljus gifvet dem arma, och lif de bedröfvade hjerta;
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ |
21 (De der vänta efter döden, och han kommer icke; och uppgrofvo honom väl utu fördold rum;
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ |
22 De der fröjda sig mycket, och äro glade, att de kunna få grafvena; )
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! |
23 Och dem månne, hvilkens väg fördold är, och för honom af Gudi skyld varder?
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ |
24 Förty min suckan är min dagliga spis; mine tårar äro min dryck.
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. |
25 Ty det jag fruktade, det är kommet öfver mig; och det jag räddes, hafver råkat på mig.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. |
26 Var jag icke lyckosam? Var jag icke stilla? Hade jag icke goda ro? Och sådana oro kommer.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» |
