Job 3

1 Derefter upplät Job sin mun, och förbannade sin dag;

۱ و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد.

2 Utbrast, och sade:

۲ و ایوب متکلم شده، گفت:

3 Den dagen vare förtappad, på hvilkom jag född är; och den natten, då man sade: En man är aflad.

۳ «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت،

4 Den samme dagen vare mörk, och Gud fråge intet efter honom ofvanefter; ingen klarhet skine öfver honom.

۴ آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد.

5 Mörkret behålle honom, och töcken blifve öfver honom med tjockt moln; och dimba om dagen göre honom gräselig.

۵ تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند.

6 Den samma nattena begripe mörker; och glädje sig icke ibland årsens dagar, och komme icke i månadetalet.

۶ و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود.

7 Si, vare den natten ensam, och ingen glädje komme deruti.

۷ اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود.

8 De der dagen förbanna, de förbanne henne; och de som redo äro till att uppväcka Leviathan.

۸ لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند.

9 Hennes stjernor varde mörka; förvänte ljus, och det komme intet; och se intet morgonrodnans ögnabryn;

۹ ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند،

10 Att hon icke igenlyckte mins lifs dörr, och icke bortgömde olyckona för min ögon.

۱۰ چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت.

11 Hvi blef jag icke straxt död i moderlifvet? Hvi vardt jag icke förgjord, då jag utu moderlifvet kommen var?

۱۱ «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟

12 Hvi hafva de tagit mig upp i skötet? Hvi hafver jag ditt spenar?

۱۲ چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟

13 Så låge jag nu, och vore stilla; sofve och hade ro;

۱۳ زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم.

14 Med Konungar och rådherrar på jordene, som bygga det öde är;

۱۴ با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند،

15 Eller med Förstar, som guld hafva, och sin hus full med silfver;

۱۵ یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند.

16 Eller som den der otida född är fördold, och vore icke till; såsom de unga barn, som aldrig hafva sett ljuset.

۱۶ یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند.

17 Der måste ju de ogudaktige låta af sitt öfvervåld; der hvilas dock de som mycket omak haft hafva.

۱۷ در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند،

18 Der hafva fångar frid med androm, och höra icke trugarens röst.

۱۸ در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند.

19 Der äro både små och store; tjenaren och den som ifrå sin herra fri är.

۱۹ کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است.

20 Hvi är ljus gifvet dem arma, och lif de bedröfvade hjerta;

۲۰ چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟

21 (De der vänta efter döden, och han kommer icke; och uppgrofvo honom väl utu fördold rum;

۲۱ که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها.

22 De der fröjda sig mycket, och äro glade, att de kunna få grafvena; )

۲۲ که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟

23 Och dem månne, hvilkens väg fördold är, och för honom af Gudi skyld varder?

۲۳ چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟

24 Förty min suckan är min dagliga spis; mine tårar äro min dryck.

۲۴ زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود،

25 Ty det jag fruktade, det är kommet öfver mig; och det jag räddes, hafver råkat på mig.

۲۵ زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید.

26 Var jag icke lyckosam? Var jag icke stilla? Hade jag icke goda ro? Och sådana oro kommer.

۲۶ مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.»